Οι τέσσερεις λόγοι για τους οποίους δεν γιορτάζω.
Καθόταν στη θέση της, κουρασμένη από τη δουλειά και πήγαινε επιτέλους σπίτι της. Δεν ένιωθε τα πόδια της από την ορθοστασία. Ξαφνικά, ένας λευκός άντρας μπήκε μέσα. Κοίταξε δεξιά και αριστερά, όμως δεν υπήρχε άδεια θέση. Ο οδηγός αμέσως της έκανε νόημα να σηκωθεί, όμως αυτή τον κοίταξε με θάρρος στα μάτια και αρνήθηκε. Η καρδιά της κόντευε να σπάσει… όμως τόλμησε να υψώσει το ανάστημά της.
Αυτή η κοπέλα ονομαζόταν Ρόζα Πάρκς. Μια 42χρονη μοδίστρα όπου την 1η Δεκεμβρίου του 1955, αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σε έναν λευκό άντρα, μέσα σε αστικό λεωφορείο. Ένα "όχι" που έμελλε να πυροδοτήσει όλη την Αφροαμερικάνικη κοινότητα. Ένα "όχι", από το στόμα μιας γυναίκας.
Χθες, πολλές γυναίκες γιόρταζαν… εγώ όχι. Κάθε χρόνο τα στατιστικά μιλάν από μόνα τους. Αμετάβλητη η επαγγελματική ανισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών, εδώ και 25 χρόνια. Αυτά δήλωσε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας. "Αν οι άντρες δεν αναλάβουν οικιακές εργασίες, οι μητέρες θα συνεχίσουν να υπόκεινται 'σε επαγγελματική τιμωρία της μητρότητα'" όπως χαρακτηριστικά είπε η Μανουέλα Τοέι, Διευθύντρια του τομέα Συνθηκών Εργασίας του Διεθνή Οργανισμού Εργασίας.
200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες, ζουν σήμερα έχοντας υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων, γνωστή ως κλειτοριδεκτομή, σύμφωνα με μία νέα έκθεση που δημοσιεύτηκε πριν λίγους μήνες. Έπεσε στα χέρια μου η συγκλονιστική αυτοβιογραφία του γνωστού μοντέλου Γουόρις Ντίρι, με τίτλο "Το λουλούδι της ερήμου" και δάκρυσα όταν η ίδια εξιστορούσε το πώς επιβίωσε από το μαρτυρικό αυτό "έθιμο" προκειμένου να μείνει "αμόλυντη". Να συνεχίσω; Αντέχετε;
Χιλιάδες γυναίκες, ακόμα και ανήλικα κορίτσια, εκδίδονται σε όλες τις χώρες της υφηλίου. Γιατί εν έτη 2020, συνεχίζεται κάτω από τη μύτη μας η σωματεμπορία γυναικών; Για τη μέθη της εξουσίας και της οικονομικής δύναμης, διαλύουν αθώες ψυχούλες.
Και μην πάτε μακριά. Το 2018, στο κρατικό μας κανάλι, στην εκπομπή "Από μέρα σε μέρα" τέσσερεις άντρες, συμπεριλαμβανομένου και του παρουσιαστή, με θέμα τις εκτρώσεις, μιλούσαν και σχολίαζαν για το τι συμβαίνει στο σώμα μιας γυναίκας και κανένας δεν σκέφτηκε να φιλοξενηθεί στο πάνελ έστω και μία γυναίκα για να μιλήσει για ένα θέμα γυναικείο.
Όχι, χθες δεν γιόρταζα… αντιθέτως πενθούσα γιατί δεν βλέπω φως στο τούνελ. Είτε γιατί ο δρόμος είναι τόσο μακρύς και θα αργήσει πολύ να φανεί, είτε γιατί εγώ στραβώθηκα τελείως.