Μήπως ο κορωνοϊός έφερε και το τέλος των influencers;

Η έντονη αποστροφή του κόσμου προς μερίδα διασημοτήτων

Οι ημέρες που διανύει όλος ο πλανήτης είναι πολύ δύσκολες και χρειάζεται ομαδικό πνεύμα σε μία συνθήκη ατομικότητας. Ωστόσο, έχει παρατηρηθεί τις τελευταίες εβδομάδες μία έντονη συζήτηση στα social media και ένας διαδικτυακός “πόλεμος” προς celebrities και influencers, οι οποίοι καλούν το κοινό μεν να μείνει στα σπίτια, στέλνοντας μήνυμα μέσα από το “παλάτι” τους, δημιουργώντας έτσι μία αντιφατική κατάσταση. 

Η δημοσιογράφος Σοφία Χαλδαίου, ανέπτυξε το θέμα αυτό στο in.gr, θέτοντας το ερώτημα αν αυτή η πανδημία που βιώνουμε σηματοδοτεί το τέλος των influencers. 

Διαβάστε πιο κάτω αυτούσιο το κείμενό της: 

“Μπορεί όλος ο κόσμος να υποφέρει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο από την πανδημία του κορωνοϊού αλλά κάποιοι καλοπερνάνε.

Πρόκειται για τους διάσημους σταρ και τους influencers, οι οποίοι από την ασφάλεια των “παλατιών”  τους μας καλούν να “μείνουμε σπίτι”, να “είμαστε θετικοί”  και ότι “το περνάμε αυτό όλοι μαζί”.

Ο πλούτος και τα προνόμια των διασήμων εξοργίζουν

Τα παραδείγματα είναι πολλά και χαρακτηριστικά. “Η υπερδύναμή μου είναι να μένω σπίτι”,  είπε η Wonder Woman, Γκαλ Γκαντότ, από την ντουλάπα – δωμάτιό της.

Η Ellen DeGeneres και η Katy Perry έχουν “τρελαθεί”  και “έχουν χάσει τις μέρες”  που έχουν περάσει στα τεράστια σπίτια τους.

Μία influencer στις ΗΠΑ, η Arielle Charnas, εξαγρίωσε τους followers της όταν διαγνώστηκε θετική με τον κορωνοϊό.  Έκανε δωρεάν το τεστ γιατί ο γιατρός ήταν γνωστός της, μετακόμισε για ασφάλεια στο εξοχικό της στα Hamptons της Νέας Υόρκης και αγκάλιαζε τα παιδιά της παρόλο που ήταν άρρωστη. Κανείς δεν την πίστεψε, όταν με δάκρυα στα μάτια ζήτησε συγγνώμη από το κοινό της.

Όταν η Jennifer Lopez δημοσίευσε ένα βίντεο με την οικογένειά της στον κήπο – υπερπαραγωγή του σπιτιού της, το κοινό δεν άντεξε άλλο. “Σε μισούμε όλοι” ήταν η αντίδραση που συγκέντρωσε τα περισσότερα likes.

Γιατί ο κόσμος γυρνά την πλάτη σε διάσημους και influencers

Μία από τις κοινωνικές συνέπειες του κορωνοϊού ήταν ότι το ευρύ κοινό άρχισε να αποστρέφεται τους διάσημους. Στις ΗΠΑ, οι διάσημοι αντιπροσωπεύουν την αξιοκρατία και το κυνήγι του πλούτου μέσω του ταλέντου και της σκληρής δουλειάς.

Ωστόσο, το όνειρο για κοινωνική ανέλιξη εξαφανίζεται όταν η κοινωνία μπαίνει σε lockdown, η οικονομία σταματά, ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται και το μέλλον όλων παγώνει σε ένα μικρό διαμέρισμα.

Η διαφορά μεταξύ “κοινών θνητών” και διασήμων είναι πιο φανερή από ποτέ. Το hashtag #guillotine2020 (γκιλοτίνα) είναι από τα πιο δημοφιλή στα social media. Και όσο αδειάζουν τα ράφια του σούπερ μάρκετ, κάποιοι προτείνουν ότι ίσως πρέπει να φάμε τους πλούσιους.

Έτσι όταν ο τραγουδιστής Pharrell  Williams ζήτησε από τους ακόλουθούς του να κάνουν δωρεές στο ΕΚΑΒ των ΗΠΑ, εκείνοι τον έκραξαν δημοσίως και του είπαν να δώσει αυτός τα χρήματα από την τσέπη του.

Η λάμψη των σταρ σβήνει από το σύννεφο της πανδημίας που σκεπάζει τον κόσμο

Αν και οι διάσημοι των ΗΠΑ δεν συγκαταλέγονται στους πιο πλούσιους ανθρώπους της χώρας, εντούτοις αυτοί είναι που επικοινωνούν με το κοινό, δίνοντάς του πρόσβαση στη ζωή τους.

Το λεγόμενο celebrity culture (η κουλτούρα των διασήμων) τους αποθεώνει όχι μόνο για το ταλέντο και την προσωπικότητά τους, αλλά και για τον ίδιο τους τον πλούτο – από τα πάρτι που κάνουν στα παιδιά τους, μέχρι τις συλλογές αυτοκινήτων τους, τα σπίτια τους και τις πλαστικές τους επεμβάσεις.

Ωστόσο, η χρυσή τομή των celebrities έγκειται στο γεγονός ότι μπορούν να κινούνται ανάμεσα στην ελίτ και τη μάζα, να εμπνέουν και να είναι προσιτοί ταυτόχρονα. Σε κανονικούς καιρούς, κερδίζουν την εύνοια του κόσμου όταν χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες τους για να ενημερώσουν το κοινό για κάποιο καλό σκοπό.

Όμως, πλέον η ενημέρωση εστιάζεται μόνο σε ένα πράγμα: τον κορωνοϊό. Το κοινό αποτελείται από στρεσαρισμένους ανθρώπους οι οποίοι είναι κρατούμενοι στα ίδια τους τα σπίτια και κάθε ώρα και στιγμή βλέπουν άσχημες ειδήσεις για το θέμα του κορωνοϊού.

Το μόνο που δεν χρειάζεται ο μέσος άνθρωπος αυτή τη στιγμή είναι να δει τη Madonna να κάνει μπάνιο σε μία μπανιέρα γεμάτη πέταλα τριαντάφυλλων.

“Συνεισφορές”, όπως αυτή της Γκαλ Γκαντότ, η οποία τραγούδησε – παράφωνα – το Imagine του John Lennon δεν θεωρούνται σημαντικές από το κοινό.

H ανούσια διασκέδαση δεν αποτελεί φυγή από την καθημερινότητα

Από την άλλη, οι παιδαριώδεις αυτές πράξεις των σταρ τραβάνε την προσοχή μας. Είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας και διψάμε για διασκέδαση, για να δούμε και να κάνουμε το οτιδήποτε.

Μπορεί οι διάσημοι να μας εξοργίζουν αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε να σταματήσουμε να βλέπουμε τις αξιοζήλευτες ζωές τους, την ασφάλεια που απολαμβάνουν από την πανδημία, τα γελοία τους live στο instagram.

Ίσως το μυαλό μας χρειάζεται μία παύση, να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε για λίγο παρακολουθώντας τον αγαπημένο μας youtuber να κάνει κάποιο χαζό challenge.

Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιου είδους διασκέδαση δεν αποτελεί διαφυγή από τη στυγερή καθημερινότητα. Είμαστε υπερβολικά απασχολημένοι με το να επιβιώσουμε από την πανδημία για να μας αποσπούν τέτοια πράγματα την προσοχή.

Οι ψυχικές δυσκολίες της πανδημίας, που περιγράφει κάποια influencer σε ένα δακρύβρεχτο βίντεο, είναι κάτι που όλοι μπορούμε να κατανοήσουμε. Από την άλλη, οι απλοί πολίτες δεν θα λυπηθούν κάποιον που έχει προνόμια, ανέσεις και χρήματα, την ώρα που οι ίδιοι κάνουν προμήθειες σε φαγητά και μάσκες.

Αν και η επιβίωση των ατόμων που βγάζουν τα προς το ζην στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξαρτάται από τις συνεχείς δημοσιεύσεις της ζωής τους, θα ήταν καλό κάποιοι εξ αυτών να απομακρυνθούν και να μείνουν ήσυχοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Τα καλά παραδείγματα διασημοτήτων

Βέβαια, το ποιοτικό ή αξιοπερίεργο περιεχόμενο τραβάει ακόμα περισσότερο την προσοχή και τη θετική γνώμη αυτήν την περίοδο. Την ώρα λοιπόν που η δύναμη της διασημότητας έχει βουτήξει στα βάθη, ο πραγματικός entertainer ξεχωρίζει.

Για παράδειγμα, ο Anthony Hopkins συγκίνησε το διαδίκτυο παίζοντας πιάνο με την αξιαγάπητη γάτα του. Η Britney Spears, μία από τις πιο παρεξηγημένες διασημότητες, περνάει το μήνυμά της για την ψυχική υγεία και την ανάγκη να γίνουμε όλοι μία κοινότητα, βασισμένη στη δική της εμπειρία με τα ψυχολογικά προβλήματα”.