Η γκρίνια κλείνει σπίτια!

Και ο Αδάμ με την Εύα, το έμαθαν από πρώτο χέρι.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Αδάμ και γνώρισε την Εύα. Μία ψηλή καστανομάλλα με λυγερό κορμί, γυναικείες καμπύλες, μάτια που πετούσαν σπίθες πόθου και χείλη που έσταζαν μέλι (σαν εμένα δηλαδή… εντάξει στο περίπου). Μόλις την είδε, την ερωτεύτηκε παράφορα και δεν της χαλούσε χατίρι. Η Εύα από τη μεριά της δεν πήγαινε πίσω, με το λάγνο βλέμμα της ικανοποιούσε κάθε επιθυμία του Αδάμ.

Οι δύο πρωτόπλαστοι ήταν απόλυτα ελεύθεροι στον κήπο της Εδέμ, με μοναδικό όρο να υπακούνε την εντολή του Θεού και να μη δοκιμάσουν τον καρπό από το "δέντρο της γνώσης".

Ένα πρωινό, η Εύα φόρεσε το φύλλο συκής της και με σταθερό βήμα κατευθύνθηκε προς το απαγορευμένο δέντρο. Έκατσε από κάτω να ξαποστάσει λίγο και ξάφνου εμφανίστηκε ο πειρασμός. Παρακινούμενη από τον "όφη τον αρχαίο", τον Σατανά, δεν υπάκουσε και με υπέρμετρη λιγούρα, δάγκωσε τον απαγορευμένο καρπό. Την πράξη αυτή την ακολούθησε και ο Αδάμ και όπως λέει η παράδοση, εκδιώχθηκαν από τον παράδεισο, λόγω της αμαρτωλής πράξης τους.

Από τότε, ξεκίνησε η γυναικεία γκρίνια, και επειδή όλες οι γυναίκες είμαστε πρόγονοι της Εύας... είμαστε όλες εθισμένες σε αυτήν, έστω και λίγο. Η μόνη συμβουλή που δίνω στις φίλες αναγνώστριες είναι μία: Ο εθισμός στη γκρίνια... κλείνει σπίτια! Τώρα βέβαια θα μου πείτε "τι λες κοπέλα μου, κλεισμένοι στα σπίτια μας είμαστε, μας δουλεύεις;". Μπορεί να είμαστε ακόμα εντός και επί τα αυτά, άλλα στόχος μας είναι όταν επιτέλους μας επιτρέψουν να βγούμε από αυτά, ο ένας εκ των δύο να μη φύγει με μια βαλίτσα.

Προσοχή στη γκίνια, προσοχή στη μουρμούρα και να θυμάστε: δεν είναι ότι οι άντρες δεν μας καταλαβαίνουν, απλά είναι πολύ διαφορετικοί από εμάς… και εμείς από αυτούς. Σκεφτόμαστε συναισθηματικά, σκέφτονται πρακτικά, σκεφτόμαστε πολλά ταυτόχρονα, σκέφτονται ένα πράγμα κάθε φορά. Ποτέ δεν θα μάθουμε ποιο είναι το σωστό. Μέχρι την επόμενη φορά, μένουμε σπίτι και χαμογελάμε.

Εύχομαι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, το ένα μήνυμα στο 8998, να έχει γίνει τουλάχιστον δύο και το φως στο τούνελ να γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο εκτυφλωτικό!