Και τα όνειρα μπήκαν καραντίνα!

Αφήστε το όνειρο μου ζωντανό ακόμα λίγο…

Τις πρώτες μέρες της καραντίνας στην Ιταλία, είχα διαβάσει πως μία παιδοψυχολόγος κάθε βράδυ μαγείρευε, φορούσαν όλοι στην οικογένεια τα καλά τους ρούχα, και απολάμβαναν το δείπνο τους λες και βρισκόντουσαν σε εστιατόριο. Μάλιστα, κάθε μέρα άλλαζαν και το μέρος όπου έβαζαν το τραπέζι για να νιώθουν ότι δειπνούν και σε διαφορετικό περιβάλλον.

Η αλήθεια είναι πως χλεύασα πολύ τη συγκεκριμένη πράξη, καθώς απολάμβανα την ελευθερία μου, βγαίνοντας όποτε ήθελα από το σπίτι, χωρίς να νιώθω καμία καταπίεση. Είχα πει μάλιστα, πως αν και παιδοψυχολόγος θα τα τρελάνει τα παιδιά της. Ξέρετε τι λένε όμως: "Ότι κοροϊδεύεις, στο κεφάλι σου θα έρθει".

Μετά από 50 μέρες, 10 ώρες, 32 λεπτά καραντίνας και κάτι δεύτερα, αποφάσισα να ακολουθήσω το παράδειγμα της, χωρίς όμως τα παιδιά γιατί εγώ είχα πεθυμήσει να πάω σε μπαρ και τα ανήλικα δεν επιτρέπονται εκεί. Τους έβαλα, μετά από τρία παραμυθάκια, για ύπνο και μόλις κοιμήθηκαν έβγαλα όλα τα κεράκια του σπιτιού έξω στην βεράντα. Μετά, μπήκα στην κουζίνα ετοίμασα το ούζο μου και βγήκα έξω κρατώντας το δίσκο με μαεστρία. Στη φαντασίωση μου δηλαδή, ενσάρκωνα και την πελάτισσα και τη γκαρσόνα.

Στην είσοδο της βεράντας ονόματι "μπαρ" ήταν ο πορτιέρης. Είπα το όνομα μου και μου έδειξε το τραπέζι της κράτησής μου. Είχα βάλει και lounge μουσική και ειλικρινά καθώς απολάμβανα το ούζο μου, άκουσα και το κύμα να σκάει στην παραλία. Κοίταξα ψηλά και είχε ξαστεριά. Ακόμα και τα αστέρια είχαν συνωμοτήσει για να έχω ένα ιδανικό περιβάλλον χαλάρωσης. Θυμήθηκα όλες τις διακοπές που έχω κάνει μέχρι στιγμής και πήρα μία βαθιά ανάσα. Τίποτα δεν μπορούσε να μου χαλάσει το όνειρο.

Και καθώς απολάμβανα το ούζο μου, κοιτώντας τα άστρα και ακούγοντας την Τσάτσου να ερμηνεύει το τραγούδι "στη θάλασσα", μία φωνή ακούστηκε από μακριά και διέκοψε τα πάντα, μία φωνή που έλεγε: "Μαμαααααααα, θέλω τουαλέτα".

Ο μπρατσαράς πορτιέρης άρχισε να εξανεμίζεται στον ουρανό, όπως τα σύννεφα καπνού των Ινδιάνων. Τα άστρα έσβησαν από τον ουρανό, λες και ήταν λάμπες και κόπηκε απότομα το ρεύμα, και η μουσική χαμήλωνε σιγά σιγά ώσπου σταμάτησε τελείως. "Όχι" φώναξα, "Μην πάτε πουθενά. Θα τον πάω τουαλέτα και θα ξανάρθω να ζήσω τη φαντασίωσή μου, να ζήσω το όνειρό μου … ακόμα λίγο".