Η χαλασμένη πυξίδα των αντρών…

... Γιατί και σε αυτούς χαλάει μερικές φορές.

Πάντα είχα αυτή την απορία: Γιατί άραγε οι περισσότερες γυναίκες σταματάνε στο δρόμο και ρωτάνε για την κατεύθυνση, ενώ αντίθετα οι περισσότεροι άνδρες, απεχθάνονται να το κάνουν; Ξεκινάς για Γιάννενα και καταλήγεις Ρόδο ένα πράγμα. Mε νάζι για να μην τον θίξεις, λες στον καλό σου: "Γιατί να μη ρωτήσουμε κανέναν περαστικό… Α να εκεί έχει περίπτερο, δε σταματάς ένα λεπτό να ρωτήσουμε;" και σου απαντάει ο καλός σου με απότομο ύφος λες και τον είπες καμπούρη: "Εγώ; Να σταματήσω να ρωτήσω; Σιγά μην ξέρει ο άλλος καλύτερα από εμένα… θα το βρω μόνος μου". Έχουν φτάσει στο σημείο να μην χρησιμοποιούν ούτε την τεχνολογία, μόνο και μόνο για να αποδείξουν πως είναι καλύτεροι από το Google map.

Το αποτέλεσμα φυσικά είναι το ακόλουθο… μετά από δεκαπέντε γύρους από το ίδιο μέρος, τριανταεπτά μπινελίκια και πολλά κατηγορώ προς εσένα, γιατί πολύ απλά κάποιος πρέπει να φταίξει… βρίσκουν επιτέλους τον προορισμό τους… ΜΟΝΟΙ τους. Κατεβαίνουν από το αμάξι κορδωτοί - κορδωτοί και γυρίζουνε με ένα ύφος χιλίων καρδιναλίων και σου λένε: "Είδες … το βρήκα μόνος μου, δε χρειάστηκα βοήθεια".

Το έψαξα λίγο το θέμα και την απάντηση μου την έδωσε η Ντέμπορα Τάνεν, καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Georgetown, η οποία έχει αφιερώσει περισσότερα από τριάντα χρόνια ερευνώντας τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν γλωσσικά τα δύο φύλα. Φανταστείτε δηλαδή τι μαρτύρια είχε περάσει η καημένη η Ντέμπορα από το αντρικό φύλο, για να αφιερώσει όλη της τη ζωή στην αποκωδικοποίηση της αντρικής συμπεριφοράς. Και μετά λένε εμάς τις γυναίκες πολύπλοκα όντα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την καθηγήτρια, για τους άνδρες σημασία έχει το "πάνω - κάτω" δηλαδή ποιος έχει το πάνω χέρι, ενώ για τις γυναίκες το "μεταξύ μας" δηλαδή η ομαδικότητα. "Οι συζητήσεις των ανδρών τείνουν να επικεντρώνονται στην ιεραρχία και τον ανταγωνισμό, αντίθετα οι κουβέντες των γυναικών περιστρέφονται γύρω από τις σχέσεις τους και κατά πόσο αυτές είναι στενές ή αποστασιοποιημένες", λέει η αμερικανίδα καθηγήτρια. 

Κλασικό παράδειγμα που ενισχύει τ’ αποτελέσματα της Ντέμπορας, είναι οι συζητήσεις που μπορεί να έχουν δύο αγοράκια π.χ. ο Γιωργάκης και ο Δημητράκης και δύο κοριτσάκια η Ελενίτσα και το Μαράκι.

Γιωργάκης: "Εγώ μπορώ να κλωτσήσω τη μπάλα π.χ. μέχρι το απέναντι σπίτι".

Δημητράκης: "Εγώ μπορώ μέχρι την άλλη γειτονιά". Ανταγωνιστικότητα!!! Ελενίτσα: "Η αδελφή μου είναι πολύ καλή στα μαθηματικά".

Μαράκι: "Και εμένα ο αδελφός μου" μοιράζονται την ίδια εμπειρία.

Η συμβουλή που δίνει η καθηγήτρια, έτσι όπως την φίλτραρα εγώ μέσα από το τεράστιο άρθρο της, είναι να αφήσουμε τους άντρες να κάνουν το "κομμάτι" τους γι' αυτό αγαπητές μου… καλές βόλτες!