Μην μεγαλώσεις, είναι παγίδα! 

Οι στιγμές που ξυπνούν το παιδί που κρύβω μέσα μου!  

Έχεις ποτέ νιώσει και εσύ παιδί όταν βρίσκεσαι σε παιδικό πάρτι;  Έχεις θελήσει ποτέ να βγάλεις τα παπούτσια σου και από τη χαρά σου να πηδήξεις μέσα στο φουσκωτό μαζί με όλα τα κουτσούβελα; Ε, λοιπόν έχω να σου πω ότι σχεδόν σε όλα τα παιδικά πάρτι θα δεις και εμένα μέσα σε ένα φουσκωτό να χοροπηδάω και να ξεκαρδίζομαι στα γέλια.  Ναι νιώθω ακόμα παιδί! Άλλωστε για εμένα καμία σημασία δεν έχει η ηλικία και πιστεύω ακράδαντα ότι είναι απλά ένας αριθμός. Τώρα θα μου πεις ότι είναι πολύ κλισέ αυτό που γράφω αλλά πραγματικά νιώθω ότι καμία σημασία δεν έχει αυτός ο συγκεκριμένος αριθμός.  Αυτό που έχει σημασία είναι το πως αισθάνεσαι και τι σε κάνει να νιώθεις καλά.

Πριν από λίγες ημέρες, λοιπόν, βρέθηκα στο παιδικό πάρτι του παιδιού της κολλητής μου.  Φθάσαμε σχετικά πρώτοι στο σπίτι και η μικρή καθόταν στην άκρη του φουσκωτού και περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία τους φίλους της. Φυσικά δεν μπορούσε να περιμένει άλλο, είναι μόλις δύο χρονών, και τσουπ σε κλάσματα δευτερολέπτου πετάχτηκε μέσα στο φουσκωτό.  Η αλήθεια είναι ότι και εγώ ήθελα να κάνω μια "βουτιά" και να αρχίσω να παίζω μαζί της αλλά κρατήθηκα... για λίγο! 

Ξέρεις πολλές φορές οι γονείς βαριούνται τα παιδικά πάρτι γιατί το μόνο που κάνουν είναι να τρέχουν τα παιδιά τους από πίσω μην τυχόν κτυπήσουν. Αν είσαι και εσύ ένας από αυτούς καλό θα ήταν να αναθεωρήσεις και να το δεις από μία άλλη ματιά.  Για μένα, ένα παιδικό πάρτι είναι μία όαση στον μικρόκοσμο που ζούμε, είναι μία γερή δόση χαράς και ανεμελιάς.  Το μόνο που σε περιβάλει είναι η αθωότητα από την καθαρότητα του παιδικού βλέμματος, οι παιδικές φωνούλες και τα χαμόγελα που σκορπίζουν μόνο χαρά.  Ας γίνουμε και εμείς για λίγο παιδιά και ας αφήσουμε πίσω μας, έστω για αυτές τις δύο ώρες, τα προβλήματα της καθημερινότητας που μοιάζουν να είναι άλυτα.  

Και για να συνεχίσω από εκεί που έμεινα... σας είχα πει ότι κρατήθηκα αλλά αυτό ήταν για λίγο! Στην πιο κάτω φωτογραφία θα δείτε ότι δεν άντεξα και πολύ και φυσικά μπήκα πριν καν έρθουν όλα τα παιδιά.  

Όπως είδες, δεν ήμουν μόνη αλλά είχα και παρέα… την άλλη κολλητή! 

Υ.Γ. Όπως λέει και το τραγούδι… “Δεν μεγαλώνω, μικρή θα μείνω στο δηλώνω”!

Love, 

K. xx