Τόνυ Δημητρίου: "Ιδέες μου για σειρές γράφονται από σεναριογράφους"

Στο τηλεπαιχνίδι «Σιγά μην το \'ξερες» που προβάλλεται κάθε απόγευμα από το ΣΙΓΜΑ, φαίνεται μια άλλη πτυχή του Τόνυ Δημητρίου που δεν είναι εύκολο να γνωρίσουμε κάτω από το μανδύα τού ηθοποιού.

Η θετική ενέργεια και το χιούμορ του, έχουν εδώ άπλετο χώρο για να εκδηλωθούν. Και έτσι είναι ο Τόνυ, άνετος, εύθυμος και πολύ, μα πολύ δραστήριος.

Τόνυ, έχεις μπει για τα καλά στο ρόλο του παρουσιαστή στο τηλεπαιχνίδι «Σιγά μην το 'ξερες».
Ναι, κι αυτό γιατί ένα τηλεπαιχνίδι, ήταν κάτι που πάντα ήθελα να δοκιμάσω. Μου είχαν κάνει, μάλιστα, πρόταση από κανάλι στην Ελλάδα, αλλά για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με μένα, δεν υλοποιήθηκε η ιδέα

Το διασκεδάζεις, βέβαια, και αυτό φαίνεται…
Ναι, το διασκεδάζω. Μου αρέσει η κουβέντα και τα πειράγματα με τον κόσμο. Βέβαια, το Α και το Ω σε ένα τηλεπαιχνίδι δεν είναι τόσο ο παρουσιαστής όσο οι παίκτες.

Πώς προετοιμάζεσαι για το παιχνίδι;
Πριν από το γύρισμα κάθομαι για λίγο με τους παίκτες, ώστε να γίνουμε μια παρέα και να νιώσουν άνετα. Πρέπει να ξέρουν ότι δεν υπάρχει λόγος να νιώθουν άβολα. Εξάλλου, οι ερωτήσεις είναι περίεργες αλλά υπάρχουν οι πιθανές απαντήσεις, μέσα από τις οποίες μπορεί κάποιος να επιλέξει το σωστό. Ούτε εγώ μπορούσα να φανταστώ ότι το καταραμένο το ουίσκι το ανακάλυψαν οι Κινέζοι! (Γέλια).

Γνωρίζεις από πριν τις απαντήσεις;
Όχι, δεν τις ξέρω. Έχω, όμως, καλές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που απέκτησα βλέποντας κυρίως ντοκιμαντέρ και διαβάζοντας βιβλία.

Είναι πιο ευχάριστη η διαδικασία του παιχνιδιού από την υποκριτική σε μια τηλεοπτική σειρά;
Δεν μπορώ να το πω αυτό, διότι πρέπει να συγκεντρώνεσαι και να βγάζεις το καλύτερο από τον κάθε παίκτη. Έχεις απέναντί σου τρεις ανθρώπους και σαν παρουσιαστής-οικοδεσπότης, θέλεις να τους κάνεις να αισθανθούν όμορφα, σαν στο σπίτι σου. Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση συνεχώς. Το τηλεπαιχνίδι θέλει συγκέντρωση, αλλά μου αρέσει πολύ.

Μέχρι πρόσφατα, βεβαίως, υπήρχε και η σειρά «Ένοχα μυστικά».
Το τηλεπαιχνίδι άρχισε στο τέλος μιας σεζόν και είμαι πολύ τυχερός που με το που τελείωσαν τα γυρίσματα στα «Ένοχα μυστικά», βρέθηκε κάτι αμέσως. Για τη σειρά ήταν προγραμματισμένο να δουλεύουμε μέχρι και τον Απρίλη, αλλά για διάφορους λόγους το Mega αποφάσισε να διακόψει τα γυρίσματα.

Δηλαδή, τι θα έκανες αν δεν ερχόταν αυτή η ευκαιρία;
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάθονται. Κυνηγώ τη δουλειά και όχι μόνο αυτήν του ηθοποιού. Κάποτε ήμουν ιδιοκτήτης κλαμπ και καφετερίας, αλλά όχι πια. Έχω φύγει από τη νύχτα εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, διότι ήθελα να αφιερωθώ περισσότερο στο θέατρο, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Αυτήν τη στιγμή δηλαδή είμαι μόνο ηθοποιός, αλλά πραγματικά δεν θα διστάσω να κάνω οποιαδήποτε δουλειά για να μη λείψει τίποτα από την οικογένειά μου. Αν αύριο με δεις ταξιτζή μπροστά σου, μη σου κάνει εντύπωση! Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.

Ασχολείσαι με σεναριογραφία, παραγωγή ή σκηνοθεσία;
Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν τρεις ιδέες μου για σειρές που γράφονται από σεναριογράφους τόσο στην Κύπρο όσο και στην Αθήνα. Μάλιστα, στην Αθήνα, μία από αυτές θα γίνει πιλότος άμεσα.

Σε έχουμε δει σε πολλούς και ποικίλους ρόλους μέχρι σήμερα.  Υπάρχει κάτι που σου λείπει ή θα ήθελες οπωσδήποτε να υποδυθείς;
Εδώ και τέσσερα χρόνια μου λείπει η κωμωδία, από την τελευταία φορά δηλαδή που έπαιξα. Απ' εκεί και πέρα όσον αφορά στο θέατρο, μου λείπουν οι κλασικοί ρόλοι, από τραγωδία μέχρι Σαίξπηρ. Όμως, με ενδιαφέρει πάρα πολύ να κάνω θέατρο και στην Κύπρο. Υπάρχουν κάποιες παραστάσεις που θα ήθελα να ανέβουν στην Κύπρο και συζητώ κάποια πράγματα, αλλά δεν έχει αποφασιστεί τίποτα ακόμα.

Αγαπάς το θέατρο…
Βεβαίως, αλλά δεν θέλω να απαξιώνω την τηλεόραση. Η τηλεόραση είναι ένα σπουδαίο μέσο. Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν και οι παππούδες και οι γιαγιάδες στα χωριά που περιμένουν να έρθει το απόγευμα για να έχουν και αυτοί λίγη συντροφιά μέσα από την τηλεόραση.

Ως γνωστόν ζεις στην Αθήνα. Δεν σε κουράζει το πήγαινε-έλα στην Κύπρο κάθε εβδομάδα;
Κουραστικό είναι να ψάχνεις για δουλειά. Κάθε εβδομάδα ξοδεύω τρεις ώρες στο αεροπλάνο και τέσσερις στο αεροδρόμιο, δηλαδή επτά ώρες την εβδομάδα σύνολο, αλλά πληρώνομαι, και από τη στιγμή που πληρώνομαι, βάζω το σταυρό μου. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν χιλιόμετρα με τα πόδια για να πάνε στη δουλειά τους. Η απάντηση, λοιπόν, είναι όχι. Πηγαίνω στο αεροδρόμιο μέσα σε μια ώρα και έχω πτήση μιάμισης ώρας... ούτε σκάβω ούτε ιδρώνω. Μπορεί να έχει μια κούραση όλο αυτό, διότι αυτή η αλλαγή στην πίεση της απογείωσης και της προσγείωσης δημιουργεί μια κόπωση στον οργανισμό, αλλά είμαι ευγνώμων που δουλεύω. Δεν αντέχω να ακούω άτομα που έχουν δουλειά, να γκρινιάζουν. Φαίνεται δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι γίνεται γύρω μας και πόσος κόσμος υποφέρει και ότι θα έκανε πολλαπλή προσπάθεια από αυτούς για τη δουλειά τους και το μισθό τους.

Τα παιδιά και η σύζυγος πώς αντιμετωπίζουν αυτήν τη «φυγή» σου;
Θεωρώ ότι αν λείπω και δυο-τρεις φορές την εβδομάδα δεν είναι τραγικό, διότι φροντίζω τις υπόλοιπες ώρες και μέρες να υπάρχει ποιοτικός χρόνος με την οικογένειά μου. Νομίζω είμαι πολύ πιο κοντά στα παιδιά μου από κάποιους άλλους που είναι κάθε μέρα μαζί τους, αλλά καθόλου δίπλα τους. Από τη μέρα που γυρίζω μέχρι τη μέρα που θα ξαναφύγω, είμαι με τα παιδιά μου 100%. Δεν είναι λίγο το μεσημέρι που θα φάμε μαζί αλλά και το βράδυ. Είμαι, όμως, και τυχερός που έχω δίπλα μου μια σύζυγο που είναι εξαιρετική μητέρα και εξαιρετική σύντροφος. Αν δεν ήταν η Νίνα στο πλάι μου, δεν θα έκανα ούτε τα μισά από όσα κάνω.

Έχεις πια ένα κορίτσι και ένα αγόρι. Θέλεις και ένα τρίτο παιδί;
Τον Απρίλη ο γιος μου θα γίνει τριών και η κόρη μου πέντε χρόνων. Η αλήθεια είναι ότι τώρα που έχουν περάσει τη μαγική ηλικία των ενάμιση με τριών χρόνων, θα μου λείψει αυτό το στάδιο. Όμως, για να κάνεις τρίτο παιδί, πρέπει να υπάρχουν και οι συνθήκες. Αυτήν την εποχή με δύο παιδιά σε ηλικίες που δεν ζητούν τίποτα, δυσκολευόμαστε, πόσω μάλλον όταν θα ξεκινήσουν σχολεία κ.λπ. Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και βλέπουμε. Δυστυχώς, το θέμα πια είναι καθαρά οικονομικό. Η Νίνα νομίζω κινείται στο ίδιο πλαίσιο σκέψης με μένα.

Σκέφτηκες να επιστρέψεις στην Κύπρο μόνιμα;
Από το 2007 που κατάφερα να πατώ και στις δύο χώρες, μου δίνονται περισσότερες πιθανότητες για δουλειά και άλλα πράγματα που θέλω να κάνω. Η Κύπρος είναι ο τόπος μου και τη λατρεύω. Εδώ έχω μεγαλώσει, αλλά τώρα πια προτεραιότητά μου είναι η δουλειά και η οικογένεια. Αν ήξερα ότι θα πρέπει να είμαι σε συγκεκριμένο μέρος για μερικά χρόνια επειδή το απαιτεί η δουλειά μου, τότε θα μπορούσα να πάρω την απόφαση για μετακόμιση. Θεωρώ ότι οι ηθοποιοί είμαστε νομάδες. Παλιά οι ηθοποιοί γυρνούσαν από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό. Τα τελευταία 100 χρόνια το θέατρο μετατράπηκε σε αστική συνήθεια. Οπότε κι εγώ, χωρίς να ταλαιπωρώ την οικογένειά μου, όπου μπορώ να δουλέψω, θα δουλέψω, κι αν δω ότι δεν μπορώ να πηγαινοέρχομαι, τότε θα αποφασίσουμε πού θα μείνουμε.

Με την οικονομική κρίση έχουν «αγριέψει» τα πράγματα στο χώρο του θεάματος;
Ο μέσος ηθοποιός περνά πάρα πολύ δύσκολα, τουλάχιστο στην Ελλάδα. Ακόμη και τις καλές εποχές, δούλευες και πληρωνόσουν πολύ αργότερα. Αυτό δημιουργούσε ένα φαύλο κύκλο στα οικονομικά σου. Αυτήν τη στιγμή πολύ λίγοι ηθοποιοί μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς μόνο ως ηθοποιοί. Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Επιπλέον, την τελευταία 15ετία εμφανίζονται άτομα που δεν τους ενδιαφέρει ούτε το θέατρο ούτε ο κινηματογράφος, θέλουν μόνο να βγουν στο γυαλί και δυστυχώς έχουμε πολλούς τέτοιους «ηθοποιούς», «δημοσιογράφους», «tv περσόνες». Επίσης, λόγω κρίσης, αυτοί που προσφέρουν δουλειά ξέρουν ότι πίσω από σένα περιμένουν άλλοι τριάντα που θα κάνουν τη δουλειά με τα μισά χρήματα ή ακόμη και τζάμπα για να φαίνεται το προσωπάκι τους.

Υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός τώρα μεταξύ των ηθοποιών για ένα ρόλο;
Όχι, αλλά σίγουρα είναι μια δουλειά στην οποία πρέπει να έχεις γερό στομάχι. Είμαστε όλοι φιλόδοξοι και μισαλλόδοξοι καμιά φορά. Για όλους έρχεται η δική τους στιγμή. Κάποιοι καβαλάνε το κύμα και κάνουν σερφ, κάποιοι πάνε από κάτω και προσπαθούν να πιάσουν το επόμενο κύμα. Όταν ήμουν πιο μικρός έλεγα «Γιατί να δώσουν το ρόλο στον τάδε, αφού μου ταιριάζει εμένα πιο πολύ;». Κι όμως, έπρεπε να δώσουν το ρόλο σε αυτόν, διότι ήταν η δική του στιγμή ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν ή ίσως έκανε αυτός τις σωστές κινήσεις. Όμως, έχω το ρομαντισμό να πιστεύω ότι ο καλός κάποια στιγμή θα λάμψει. Δηλαδή μπορεί να είναι «αφανής» σε κάποια σημεία της πορείας του, της καριέρας του, αλλά κάποια ώρα θα κτυπήσει πάνω του ο προβολέας και θα λάμψει.

Εκτός από τα επαγγελματικά, ποια είναι τα θέλω και οι επιθυμίες σου;
Πολλά! Είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα και θέλω να δοκιμάζω νέα πράγματα στη ζωή μου. Μου αρέσουν οι καινούργιες προκλήσεις. Κάνω ιστιοπλοΐα τα τελευταία οκτώ χρόνια και παίζω τένις τα τελευταία δύο. Θέλω όταν ξεκινήσει ο γιος μου ή η κόρη μου σε δυο-τρία χρόνια μαθήματα κιθάρας, να ξεκινήσω κι εγώ μαζί τους. Θέλω να πάρω κάποια στιγμή δίπλωμα πιλότου, έχω ήδη κάνει μαθήματα. Η παιδεία δεν σταματά ποτέ. Πιστεύω έχω πολλά ακόμη να δοκιμάσω…

Ένοχα μυστικά έχεις;
Όλοι έχουμε… βέβαια (γέλια). Το «ένοχα» φυσικά είναι σχετικό, αλλά βεβαίως και έχω.

Πηγή: "ΟΚ!"