Η Σιδηρά Κυρία ήταν δυστυχισμένη, εθισμένη στο φλερτ και την εξουσία

Η πιο σκληρή, αδιαπραγμάτευτη και ισχυρή γυναίκα της παγκόσμιας πολιτικής ζωής πίσω από τις κλειστές πόρτες του μεγάρου της ήταν ένα ευάλωτο θηλυκό της εποχής της. Με ξεσπάσματα, με δάκρυα και ψυχοφθόρες προσωπικές μάχες. Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς την Margaret Thatcher ξυπόλητη με το κομπινεζόν πάνω στον καναπέ να πετάει τασάκια στον τοίχο;

Το αληθινό πρόσωπο της Σιδηράς Κυρίας αποκαλύπτεται λίγες βδομάδες πριν τον θάνατό της, όταν εκείνη ζούσε -στα 87 της πια- απομονωμένη, χωρίς μνήμη λόγω αλλεπάλληλων μικροεγκεφαλικών επεισοδίων, απόλυτα τρωτή.

Μιλούν για πρώτη φορά κοντινοί της άνθρωποι, όσοι έζησαν δίπλα της όταν γινόταν η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στην ιστορία της Βρετανίας, όταν τα έβαζε με τα οργισμένα εργατικά συνδικάτα, κέρδιζε τον πόλεμο με τους Αργεντίνους στα νησιά Φώκλαντ, έφτανε στα όρια την κόντρα της με τον IRA και κόντρα στα θέλω του πλήθους επέβαλε τη ριζική μείωση του κρατικού παρεμβατισμού, την απελευθέρωση των αγορών και τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων (με πρώτη και καλύτερη την British Telecom)!

Η Thatcher, λένε οι στενοί της συνεργάτες, δεν ήταν μόνο Σιδηρά Κυρία. Ήταν και γυναίκα, και μάλιστα καθόλου φρόνιμη. Της άρεσε να φλερτάρει με ωραίους άντρες και με πολιτικούς αρχηγούς, με εκλεκτούς της τον Αμερικανό Ronald Reagan και τον Γάλλο Francois Mitterrand. Το φλερτ αλλά και η αιώνια πίστη της στον άντρα της, Denis, η σκληρότητα απέναντι σε όσους την πολεμούσαν και η ευαισθησία για ό τι συνέβαινε σε κάποιον φίλο ή γνωστό της, συνέθεταν αυτή την «γυναίκα των μεγάλων αντιθέσεων» σύμφωνα με τον Sir John Major (ο οποίος την διαδέχτηκε).
Η μανία της να εφαρμόσει την πολιτική που είχε σχεδιάσει είχε ουσιαστικά αλλοιώσει τον χαρακτήρα της και την είχε μεταμορφώσει σε μια κυκλοθυμική, δυστυχισμένη γυναίκα. Ήταν πολλές φορές αδύνατο να συνεργαστείς μαζί της: ξεσπούσε, ούρλιαζε, φώναζε, πετούσε πράγματα, έκλαιγε και άλλαζε διαθέσεις στη στιγμή.

«Εάν αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς, τότε να σε στείλω στο νοσοκομείο και να κάτσω να ετοιμάσω μόνη μου την ομιλία» είχε ουρλιάξει σε συνεργάτη με τον οποίο δούλευε όλη την νύχτα...

Στο βιβλίο «The Real Iron Lady: Working with Margaret Thatcher» που μόλις κυκλοφόρησε αναφέρεται επίσης ξεκάθαρα πως η κόντρα της με τον Francois Mitterrand ήταν απολύτως επιφανειακή: «Η Σιδηρά Κυρία απολάμβανε την παρέα του φινετσάτου και κουλτουριάρη Francois Mitterrand και περνούσαν πολύ ωραία μαζί. Ο Mitterrand έλεγε για εκείνη ότι είχε το βλέμμα του Stalin και τη φωνή της Marilyn Monroe"!
Η πιο σκληρή στιγμή της ζωής της ήταν όταν της ανακοίνωσαν ότι οι ημέρες της στο νούμερο 10 της Downing Street (πρωθυπουργική κατοικία) είχαν τελειώσει. Στην εκλογή νέου προέδρου του, το 1990, το κόμμα των Συντηρητικών ήταν βαθιά διχασμένο, τόσο για το θέμα της Ευρώπης, όσο και για θέματα εσωτερικής φορολογικής πολιτικής. Με αντίπαλο τον πρώην Υπουργό της, Michael Heseltine, η Θάτσερ δεν κατόρθωσε να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο και, κατόπιν διαβούλευσης με συνεργάτες της, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μην είναι υποψήφια στον επόμενο γύρο. Στήριξε τον John Major, ο οποίος και εξελέγη. Η ίδια παρέμεινε βουλευτής ως τις εκλογές του 1992. Αυτό είναι το παρασκήνιο αυτής της σημαντικής πολιτικά στιγμής:

    -Γιατί είσαι εδώ; (σ.σ. μιλάει στον Frank Field)
    -Ήρθα να σας πω ότι τελειώσατε.
    -Αυτό είναι τόσο άδικο.
    -Δεν μιλώ για δικαιοσύνη κυρία πρωθυπουργέ. Μιλώ για τις εναλλακτικές που έχετε.
    -Αυτό είναι τόσο άδικο.
    -Πρέπει να το ανακοινώσετε μόνη σας. Είναι η μόνη ευκαιρία που έχετε για αξιοπρεπή έξοδο.
    - Μα, είναι τόσο άδικο.
    - Εάν είστε αύριο ακόμα Πρωθυπουργός θα σας κάνουν κομμάτια στο συνέδριο.
    -Ποιός θα με διαδεχτεί;
    - Ο John Major φυσικά.
    -Τι σχέση έχει ο John Major;
    -Τόσο καιρό τον προετοιμάζατε εσείς η ίδια, έτσι δεν είναι; Του είχατε δώσει τόσες αρμοδιότητες.
    -Μα, αυτός είναι τόσο νέος...