Πρώτη έξοδος μετά το άνοιγμα της εστίασης!

Ήταν καλή ιδέα ή όχι;  

Η πολυπόθητη έξοδος σε χώρους εστίασης έγινε πραγματικότητα με την πλειοψηφία των πολιτών να επισκέπτονται παραλιακά εστιατόρια και καφετέριες. Έτσι και εμείς θελήσαμε να κάνουμε μία χαλαρή βόλτα την Κυριακή το απόγευμα μετά από πολλούς μήνες! Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι αν θα το επιχειρήσουμε ξανά ή όχι. 

Μόνο “μουδιασμένη” δεν θα χαρακτήριζα την αγορά καθώς ήταν απερίγραπτο αυτό που αντικρίσαμε. Θα μπορούσα να γράψω πολλά αλλά δεν θα εστιάσω στο αν τηρούσαν όλοι τα μέτρα και αν το επιτρεπόμενο όριο ατόμων στα εστιατόρια ήταν αυτό που ορίζει το σχετικό διάταγμα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο κόσμος έχει αγανακτήσει και κουράστηκε ψυχολογικά με όλο αυτό που συμβαίνει και το μόνο που θέλει να κάνει είναι να βγει βόλτα, να ξεσκάσει και να νιώσει το αίσθημα της ανεμελιάς.  

Καθώς περπατούσαμε λοιπόν και ψάχναμε χώρο να καθίσουμε - ούτε για δείγμα δεν είχε έστω και μία καρέκλα - άρχισα να νιώθω ότι πιέζομαι και να αγχώνομαι ταυτόχρονα χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Ήταν σαν να βίωνα αγοραφοβία. Δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι κατάλοιπο του εγκλεισμού της καραντίνας ή αν έχω γίνει αντικοινωνική λόγω αυτής της κατάστασης, αλλά το μόνο πράγμα που ήθελα να κάνω είναι να επιστρέψω πίσω στο σπίτι μου. 

Και κάπου εκεί αρχίζουν όλες αυτές οι ερωτήσεις να στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου... 

Μόνο εγώ νιώθω έτσι ή μήπως το ένιωσες και εσύ; Φταίει το γεγονός ότι όλο αυτό το διάστημα ήμασταν κλεισμένοι μέσα στο σπίτι ή μήπως με έχει επηρεάσει τόσο πολύ σε σημείο που άλλαξαν τα θέλω μου; Έχω αλλάξει σαν άνθρωπος; Είναι φυσιολογικό αυτό που νιώθω;

Εν πάση περιπτώσει, για να μην πολυλογώ, πήραμε έναν καφέ στο χέρι, καθίσαμε σε ένα σχετικά απομονωμένο χώρο απολαύσαμε λίγο τη θέα της θάλασσας και κατευθυνθήκαμε πίσω στο σπίτι μας. 

Πρωτόγνωρα συναισθήματα. Συναισθήματα που δεν πίστευα ποτέ ότι θα τα νιώσω. Όλο αυτό είναι σαν να γυρνάει boomerang, δηλαδή εκεί που ήμασταν σε καραντίνα ήθελα να ανοίξουν όλα και τώρα που άνοιξαν το μόνο που θέλω είναι να μένω σπίτι με λίγους και καλούς. 

Love,

K. 

xx