Σας συστήνω τα ξαδέλφια μου!
Κυριακή, μια μέρα αλλιώτικη. Η τελευταία μέρα της εβδομάδας, πριν ξεκινήσει η επόμενη, όπου συνήθως δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα καθώς νιώθεις ότι τελειώνει ο χρόνος και πρέπει να μαζευτείς στο σπίτι. Για μένα η Κυριακή είναι μέρα ξεκούρασης και ανάπαυσης. Δεν κάνεις πολλά πολλά ούτε ξενυχτάς μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και τις περνάς με αυτούς που αγαπάς.
Ανέκαθεν τις Κυριακές τις αφιέρωνα στην οικογένεια μου. Όπου και να βρισκόμουν ή όποια υποχρέωση κι αν είχα πάντα έβρισκα χρόνο για να είμαι εκεί, τουλάχιστον στο μεσημεριανό γεύμα. Είναι η ημέρα που όλη η οικογένεια μαζεύεται στο σπίτι - παππούδες, θείοι και ξαδέλφια - απολαμβάνουμε όλοι μαζί το πεντανόστιμο φαγητό της γιαγιάς.
Την Κυριακή που μας πέρασε λοιπόν δεν θα μπορούσα να μην βρίσκομαι κοντά στην οικογένεια μου. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη φορά δεν γευτήκαμε το φαγητό της γιαγιάς, της δώσαμε ρεπό από το μαγείρεμα! Μιας και μας το επιτρέπουν πλέον τα μέτρα, αποφασίσαμε ότι θα πηγαίναμε για φαγητό στη Λεμεσό.
Και φυσικά μετά από το φαγητό θέλησα να βγάλω φωτογραφίες με τα ξαδέλφια μου και τον Πέτρο. Στον Χρήστο δεν αρέσει πολύ να βγάζει φωτογραφίες αλλά δεν μου χάλασε το χατίρι! Τώρα που θα δει τις φωτογραφίες δεν ξέρω πως θα αντιδράσει αλλά το αρχείο της "φωτογράφησης" είναι στα χέρια μου.
Σας παρουσιάζω λοιπόν τα ξαδέλφια μου, Χρήστο, Δαμιανή και φυσικά τον Πέτρο που τον γνωρίζετε ήδη.
Υ.Γ. Τις φωτογραφίες τις τράβηξε ο μπαμπάς μου. Τώρα ίσως καταλάβεις γιατί λυθήκαμε στα γέλια.
Love,
K.
xx