Συγχώρεση ή «οφθαλμό αντί οφθαλμού»;

Δεν μας έφτανε η κρίση, ήρθαν κι οι περιπέτειες… Το τρίτο άτομο δεν μας βολεύει. Τι λέει και πως αναλύει το φαινόμενο η  συμβουλευτική ψυχολόγος Χριστίνα Σορόκου!  

 
Η οικονομική κρίση, η ρουτίνα και γενικά οι κρίσεις κατά τη διάρκεια της ζωής, μπορεί να «σκοτώνουν» το σεξ, όχι όμως και τις εξωσυζυγικές περιπέτειες…
Κ…το! Και μετά; Πως επιβιώνει το ζευγάρι; Πως αντιμετωπίζεται το «κ…το»; Δύναμη συγχώρεσης ή «οφθαλμό αντί οφθαλμού»;

ΟΤΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ Η ΑΠΙΣΤΙΑ
Το να αποκαλύπτεται η απιστία (είτε πρόκειται για στιγμιαία, είτε έχει συνέχεια) προκαλεί σοκ μεγατόνων, μετασεισμικά κύματα και συναισθηματικά μας καταρρακώνει. Χάνουμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας και προκαλεί «βίαια» συναισθήματα θυμού, προδοσίας, απόρριψης, λύπης, και όχι μόνο.
Ταυτόχρονα, το είδος της απιστίας,  μπορεί φαινομενικά να είναι διαφορετικό, (σωματική απιστία -της νύχτας) ή σε  συνεχόμενη σχέση, ή συναισθηματική απιστία – αυτή που ο σύντροφός μας αναζητά συναισθήματα έξω από την «νόμιμη» σχέση.  Αυτό αποτελειώνει τη σχέση μιας και αμέσως μετά, εμφανίζεται αυτό το τρίτο άτομο ως νέα σχέση ή ίσως  εικονική απιστία (on line chatτing, webcam συνεδρίες κ.α.) ή και τα δύο μαζί. 
Αυτό ούτε δικαιολογεί  ούτε και αλλάζει το αποτέλεσμα.  Η απιστία είναι απιστία και είναι απάτη. Από τη στιγμή που ξεκινά, είτε ανακαλύπτεται είτε όχι, τα πάντα αλλάζουν.

ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ;
Και όπως  και στο ποδόσφαιρο, το κίνητρο για αντίποινα  μέσα από μια  εξωσυζυγική περιπέτεια, είναι για να ισοφαρίσουμε με τον/την σύντροφο μας. Γκολ με γκολ, 1-1, έτσι ώστε να κάνουμε κάτι για να τον/την θυματοποιήσουμε και να πονέσει όπως μας θυματοποίησε και μας πόνεσε με τις δικές του/της πράξεις.  Μπας και «μάθει» το μάθημά του/της και καταλάβει πως νοιώθουμε εμείς!
Αν φυσικά αυτό αποσκοπεί στο να σώσουμε τη σχέση μας/γάμο, δυστυχώς θα επιφέρουμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Δεν θα είναι ένα είδος ισοφάρισης, όπως στο ποδόσφαιρο που ίσως καταφέρουν έτσι οι δυο ισόπαλες πλέων ομάδες να μην διαβαθμιστούν. Αντίθετα, η σχέση έχει ήδη  διαβαθμιστεί και ταυτόχρονα εμείς που θυματοποιηθήκαμε, πονέσαμε, προδοθήκαμε, χάνουμε και την σχέση και την συναισθηματική μας υγεία  αλλά και το δίκαιο μας και αυτό είναι που πονάει ακόμη περισσότερο.
Συγκεκριμένα, πριν επιλέξουμε να δράσουμε με βάση το «οφθαλμό αντί οφθαλμού» χρειάζεται να αντιληφθούμε καλά ότι, δεν θα είμαστε σε ισοπαλία μιας και η σχέση έχει είδη διαβαθμιστεί και η απιστία του συντρόφου μας έχει προλάβει να σακατέψει την εμπιστοσύνη και το συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ μας. Η απιστία σε αντεπίθεση,  δεν θα μπορεί να έχει τις ίδιες επιπτώσεις ούτε σ αυτόν αλλά ούτε και στη σχέση. Ξεχάστε την ισοφάριση. Το χειρότερο είναι ότι, αντί να νοιώσει και ο σύντροφος μας ένοχος και θυματοποιημένος/η, θα νοιώθει δικαιωμένος/η για τις πράξεις του. Το μάθημα που θα θέλαμε να του/της διδάξουμε αγνοείτε και το μόνο που κερδίζουμε είναι κίτρινη κάρτα με ταμπέλα «εκδικητικός/η»! Στη συνέχεια, το φαινομενικό, 1-1, θα φέρει ενθάρρυνση και αντεπίθεση για το 2-1 και η σχέση σαμποτάρεται παντελώς.

Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ
Πριν όμως πάρουμε την απόφαση να συγχωρήσουμε, χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι η απιστία, δεν θα εξαφανιστεί. Θα είναι πάντοτε μέρος της ζωής μας. Χρειάζεται επίσης να αντιληφθούμε, ότι αν θα ασχοληθούμε να γιατρέψουμε τη σχέση μας χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά προβλήματα και τις έλλειψης της σχέσης μας, τα οποία άνοιξαν τις πόρτες για την απιστία. Η σχέση μας είναι ήδη κλονισμένη και ευάλωτη και είναι πάρα πολύ δύσκολη και οδυνηρή η αλήθεια και η ειλικρίνεια που χρειάζεται να επενδυθεί για να εδραιωθούν καινούργια θεμέλια εμπιστοσύνης. Δύσκολο επίσης είναι και το να κρατηθούμε στους λόγους για τους οποίους εμείς δεν κερατώσαμε … οι ηθικές μας αξίες, και η αφοσίωση μας, αυτά που μας έκαναν εμάς ξεχωριστούς και δυνατούς χρειάζονται να παραμείνουν ανέφικτα. Έτσι, δεν μας προκαλούν ντροπή, μετάνοια, αλλά και δεν γδέρνουν περαιτέρω την αξιοπρέπεια μας.
Γι’ αυτό και είναι σημαντικό, πάνω από όλα να αποφασίσουμε κατά πόσο εμείς είμαστε σοβαρά διευθετημένοι να επενδύσουμε στην αναθεώρηση και «επιδιόρθωση» της καταρρακωμένης σχέσης. Το ίδιο χρειάζεται και από την πλευρά του συντρόφου μας. Ας μην ξεχνάμε, οι σχέσεις δεν είναι ποδόσφαιρό με δυο αντίπαλες ομάδες  αλλά μια ομάδα συντροφικότητας και αλληλοσεβασμού, δυο σε ένα. 

Η ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΛΗΓΗΣ
Αν και αυτός ή αυτή που εξαπάτησε επιλέξει να συνεχίσει να είναι το εταίρο στη σχέση έχει πολλές προσωπικές αλλαγές να κάνει. Αυτή η διαδικασία επούλωσης είναι  πολύ συναισθηματική και χρειάζεται όπως και οι δυο εμπλεκόμενοι (προσοχή: το τρίτο άτομο δεν μας βολεύει), να αφοσιωθούν με  πραγματική διάθεση και «δουλεία». Η διαδικασία της συμφιλίωσης η οποία θα προσφέρει μια υγιή σχέση είναι δύσκολο αλλά δεν είναι αδύνατο να επιτευχθεί. Ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι, οι λόγοι για τη συμφιλίωση μπορεί να είναι διαφορετικοί ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που είναι μαζί ένα ή πέντε χρόνια, σε αντίθεση με ένα ζευγάρι που έχει παντρευτεί και είναι μαζί για 20 χρόνια.
Το μήκος ή/και η σοβαρότητα της σχέσης δεν κάνει τον πόνο πιο εύκολο να αντιμετωπιστεί. Πολλοί άνθρωποι  επιλέγουν να μείνουν σε καταστροφικές σχέσεις επειδή φοβούνται τη σκέψη του να μείνουν μόνοι ή επειδή αισθάνονται ότι δεν μπορούν να βρουν ένα άλλο πρόσωπο που θα θέλουν να είναι μαζί τους. Αυτό κι αν είναι ένα καταστροφικό μοτίβο, είναι ακριβώς οι λάθος λόγοι για συγχώρεση και συμφιλίωση. Ταυτόχρονα δεν δικαιολογούν τη ρήση «οφθαλμό αντί οφθαλμού». Οι σχέσεις ξεκινούν και έχουν σαν πρώτο θεμέλιο το σεβασμό. Όχι την αγάπη.
info: Η Χριστίνα Φ. Σορόκκου, είναι εγκεγραμμένη συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ανθρωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια, Κέντρο Ψυχολογίας & Ψυχομετρικής, Τηλ.:22458750.