Αν θεωρείς το Pinot Noir σαν την πιο δύσκολη κοσμοπολίτικη ποικιλία, τότε σίγουρα μια δεύτερη, επίσης δύσκολη, ποικιλία είναι το ελληνικό Ξινόμαυρο.
Πολλά μπορεί να πει κάποιος για την ηγετική του θέση και τις μοναδικές συγκινήσεις που έχει προσφέρει σε οινόφιλους ανά τον κόσμο. Δεν μπορεί όμως να δώσει καλά κρασιά με τη συχνότητα και την ευκολία που το κάνουν το Cabernet και το Syrah και άλλες ευκολοκαλλιέργητες, γηγενείς και διεθνείς ποικιλίες. Η ποικιλία αυτή απαιτεί σωστούς κλώνους, χαμηλές αποδόσεις, μια εξαιρετική χρονιά και σκληρή δουλειά στο αμπέλι και το οινοποιείο, προκειμένου να αποκαλύψει το μεγαλείο της. Δεν είναι μια ποικιλία που μπορεί από μόνη της να δώσει απλά, καθημερινά κρασιά, παρά μόνον εκλεκτά κρασιά ράτσας, με ασύγκριτη προσωπικότητα και μοναδικό χαρακτήρα. Συνειδητοποιώντας τα πιο πάνω οι παραγωγοί του, ειδικά η νέα γενιά, του "φόρεσαν" ένα μοντέρνο κοστούμι θυσιάζοντας τον κλασικό, αλλά όχι τον κλασάτο χαρακτήρα του. Τώρα έχουμε Ξινόμαυρο μαύρο, αλλά όχι ξινό. Ωστόσο, κι εκτός της μητρόπολης της ποικιλίας, οι εξαιρετικές επιδόσεις σε μέρη όπως το Αμύνταιο ή η Αταλάντη αποδεικνύουν ότι κάθε... ρώγα κόπου και θυσιών ανταμείβεται με διαφορετικά -ιδιαίτερα στο θέμα της παρουσίας των τανινών-, αλλά εξίσου σπουδαία κρασιά. Περισσότερα στο Time Out Cyprus.