Χριστίνα και Κύνθια Παυλίδου: Ραγίζουν καρδιές τα ποστ τους για τον ένα χρόνο χωρίς τη μητέρα τους

Το βίντεο που μας δάκρυσε όλους

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από τον θάνατο της Άλκηστις Παυλίδου που έφυγε νικημένη από τον καρκίνο. H ηθοποιός αγαπήθηκε από όλο το νησί και έδωσε δύναμη και έμπνευση σε πολλούς ηθοποιούς της νέας γενιάς με το τεράστιο ταλέντο της. 

Οι κόρες της Χριστίνα και Κύνθια με αναρτήσεις τους στα social media μας συγκίνησαν όλους. Αρχικά η Κύνθια με μία φωτογραφία της έφερε ρίγος συγκίνησης και στη συνέχεια η Χριστίνα γράφοντας σπαρακτικά λόγια και ποστάροντας το τελευταίο βίντεο της μέσα από το νοσοκομείο που νοσηλευόταν, στο οποίο χόρευε και τραγουδά. 

«Ένας χρόνος που πέταξες για άλλες πολιτείες μαμα μου,χορεύοντας και τραγουδώντας όπως μας είχες συνηθίσει ακόμα και στα δύσκολα… Σαν σήμερα θα γιορτάζαμε τα γενέθλια σου…Εφυγες νωρίς αλλά άφησες πίσω σου τεράστιο έργο..Μας λείπει η παρουσία σου, η φωνή σου, τα λόγια σου,η αγκαλιά σου ,η μυρωδιά σου ,το χιούμορ , η αθωότητα σου,η καλοσύνη σου μα κυρίως η ατσαλένια δύναμη της ψυχής σου και η ακλόνητη πίστη σου!

Σαν μάγκας,όπως λέει και το τραγουδι που αγαπούσες,αντιμετώπισες την πιο δύσκολη μαχη της ζωης σου απο την πρώτη στιγμή,χωρίς να λιποψυχήσεις ποτέ,χωρίς ποτέ ένα παράπονο,ένα γιατί…Αλλά τι λέω,πάντα μάγκας υπήρξες στη ζωη σου μαμα μου και ας εξέπεμψες πάντα τόση γλυκύτητα και αθωότητα μικρού παιδιού..Μαγκας,όταν σε ηλικία 25 χρονων,πήρες το μωρό σου αγκαλιά και ταξίδεψες στην Αθηνα για να κυνηγήσεις το όνειρο σου,χωρίς να υπολογίσεις τα πρέπει και τα μη,τις δυσκολίες,το ρίσκο να διαταράξεις την ισορροπία της οικογένειας ,το γάμο σου,την μόνιμη θέση στο κρατικό χημειο,σε μια δουλειά που δεν αγαπούσες,που σε έκανε να πνίγεσαι…

Μαγκας,να μην πτοείσαι ποτε με καμιά δυσκολία στη δουλειά σου,σε μια δουλειά που όσες χαρές σου δίνει,σου δίνει και άλλες τόσες πίκρες…να είσαι πάντα πρώτη επι των επάλξεων,πάντα ακούραστη και μάχιμη ,ακόμα και όταν η αρρώστια σου αφαιρούσε χωρίς λύπηση,ένα ένα τα εφόδια που ήσουν προικισμένη..

Μάγκας, όταν ενώ κουβαλούσες μέσα στα κυταρα σου τον καρκίνο, δεν σταμάτησες να τρέχεις,να στηρίξεις άλλους καρκινοπαθείς,να τους κρατάς το χέρι,να τους εμψυχώνεις,να τους πείθεις με το πάθος που πάντα σε διακατείχε,ότι όλα θα πάνε καλά…

Θα μπορούσα να γράφω ατέλειωτες ώρες για το τι μάγκας υπήρξες μαμα μου… Είμαι σίγουρη όμως οτι δεν σου αρέσει που μιλάμε έτσι για σένα,για την προσφορά σου,για τις θυσίες σου γιατί οτι έκανες,το έκανες κρυφά,αθόρυβα γιατί δεν αποζητούσες τα μπράβο,ούτε καν το ευχαριστώ… Για αυτό κλείνω αυτό το μικρό αφιέρωμα τραγουδώντας σου…

ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΟΣ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΑ ΣΚΛΗΡΟΣ

ΜΗΝ ΜΟΥ ΞΑΝΑΦΥΓΕΙΣ ΠΙΑ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ

ΜΕΙΝΕ ΜΕΣ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ…

Αιώνια σου η μνήμη μανούλα!»