Διανύεις μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής της
«Ήταν δύσκολη χρονιά το 2012», παραδέχεται, «και συνεχίζει να είναι». Δεν πέρασε και λίγα. Ένας έντονος τσακωμός με τον Βαγγέλη Περρή την έκανε να αποχωρήσει από το ραδιόφωνο του Sfera έπειτα από 12 χρόνια παρουσίας και παρόλο που βρήκε στέγη στον Λάμψη, σύντομα έφυγε και από εκεί. «Πιστεύω ότι κάθε αλλαγή γίνεται για καλό. Έφυγα από τον Sfera γιατί έπρεπε να φύγω. Έκλεισε ένας κύκλος. Άνοιξε ένας άλλος στις Αττικές Εκδόσεις, όπου μπορεί να μην κάνω ραδιόφωνο αλλά έχω αναλάβει ένα πολύ μεγάλο μέρος των σπικάζ», λέει με ψυχραιμία η Γιολάντα, δείχνοντας πως έχει πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας. «Με τον Βαγγέλη πάντως είμαστε καλά. Έρχεται εδώ, τρώει, έχουμε πολύ καλή σχέση. Ο καθένας έχει πια τα δικά του και δεν βρισκόμαστε κάθε μέρα όπως παλιά, αλλά έχουμε ωραία επικοινωνία. Δεν μου αρέσει να αφήνω πικρία στις σχέσεις μου. Λέω ό,τι είναι να πω και τελειώνει η ιστορία». Ο Λάμψη ήταν μια άλλη ιστορία, μια νέα σελίδα στη ζωή της που έληξε κάπως άδοξα. «Στον Λάμψη ήμουν πολύ καλά, αλλά ήρθε ο Πουνέντης ως διευθυντής που έκανε το πρωινό και στον Ρυθμό και δεν τα βρήκαμε στα ωράρια που μου έδιναν. Είμαι πολύ δύσκαμπτη σε αυτά. Δεν είμαι κανένα κοριτσάκι 22 χρονών να θέλω να κάνω καριέρα και να συμβιβαστώ. Θέλω τα λεφτά που παίρνω να είναι καλά και τα ωράρια να με βολεύουν γιατί προτεραιότητα για μένα είναι τα παιδιά μου. Δεν δουλεύω από χόμπι, ούτε πάω να φτιάξω καριέρα στα 40 μου. Τώρα θέλω να απολαύσω την οικογένειά μου, όχι να το παίξω ωραία. Το έπαιξα παλιά και με επιτυχία. Ο άντρας μου λείπει συνέχεια λόγω δουλειάς, δεν μπορώ να λείπω κι εγώ. Τα παιδιά τι θα κάνουν; Θα μπουν στον αυτόματο; Το επόμενο βήμα είναι να τα βγάλω στα φανάρια και να τους παίρνω τα λεφτά!», σχολιάζει γελώντας.
Η οικογένεια πάνω από όλα λοιπόν; «Τα παιδιά μου πάνω από όλα. Ευτυχώς είναι καλά κορίτσια. Οι γυναίκες είμαστε λίγο κομάντο, οπότε μπορούμε να τα βγάζουμε πέρα και μόνες μας σε όλες τις ηλικίες. Αλλά μέσα στο σπίτι γίνεται πόλεμος κανονικός και πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα στρατού για να είναι και αυτά ευτυχισμένα και εγώ να τα προλαβαίνω όλα. Είναι πολλοί οι ρόλοι που πρέπει να παίξει μια γυναίκα μέσα στην ημέρα και άμα δεν τα βάλεις σε μια σειρά δεν βγαίνει με τίποτα. Εγώ όταν έρχομαι στο μαγαζί πρέπει να είμαι ευδιάθετη και προσεγμένη στο ντύσιμο και στο σπίτι αυστηρή μαμά. Όταν είσαι με τον άντρα σου πρέπει να είσαι και λίγο γκόμενα και να έχεις και το σεξ κάπου μέσα στον εγκέφαλό σου», σχολιάζει η Γιολάντα παρομοιάζοντας τη ζωή της με ένα κανονικό θέατρο.
Εντύπωση μου προκαλεί που το σεξ έρχεται τελευταίο στη λίστα για μια γυναίκα μόνο 40 χρονών. Ίσως τα 13 χρόνια που είναι με τον άντρα της, τον Γιώργο, να έχουν εξασθενήσει το πάθος του πρώτου καιρού. «Πέρασαν πολύ γρήγορα τα χρόνια, εύκολα και δύσκολα, όμορφα και άσχημα. Είναι σαν κινέζικο η γεύση που μου έχουν αφήσει. Γλυκόξινη σάλτσα. Έτσι είναι οι γάμοι, περίεργη ιστορία. Το θέμα είναι να κρατήσουν και, δυστυχώς, πια κρατιούνται δύσκολα λόγω... συνθηκών. Υπάρχουν πολλά προβλήματα. Άμα έχει ο καθένας τα δικά του και όχι τα ίδια και οι δύο μαζί, υπάρχει θέμα», παραδέχεται και συνεχίζει: «Οι οικονομικές δυσκολίες φέρνουν και δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Και σε μένα έφερε προβλήματα η οικονομική κρίση, αλλά δεν θα τα πω σε μια συνέντευξη, θα τα πω ένα βράδυ σε μια φίλη μου με πέντε βότκες».
Η αλήθεια είναι πως οικονομικά η Γιολάντα δεν βρίσκεται και στην καλύτερη συγκυρία. «Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν έχω πληρώσει το ΤΕΒΕ και τα χαράτσια, και αν δεν πληρώσω το ρεύμα σε λίγες μέρες μου το κόβουν, γιατί έχω αφήσει πολλά δίμηνα απλήρωτα και έχει μαζευτεί λογαριασμός 1.500 ευρώ. Όσο και να δουλεύεις, απλώς δεν φτάνουν για να αντεπεξέλθεις στις υποχρεώσεις που σου έχει δημιουργήσει το κράτος», λέει χωρίς να μπορεί να κρύψει τον εκνευρισμό της για τα όσα συμβαίνουν. «Φταίμε κι εμείς, γιατί επιτρέψαμε στους πολιτικούς να μας κατακλέψουν και γίναμε μέρος του συστήματος. Εγώ, όμως, δεν τους θέλω μέσα στη φυλακή όλους αυτούς, να τους ταΐζω και να τους ποτίζω. Θέλω να είναι έξω και να τους πάρουμε όλα τα περιουσιακά στοιχεία για να ρεφάρει λίγο η χώρα. Φτωχοί σε ένα μικρό διαμέρισμα, να πληρώνουν το φαγητό και τα φάρμακά τους με τη σύνταξη που παίρνει η γιαγιά μου και να καταλήξουν κι αυτοί σε ένα δημόσιο νοσοκομείο όταν γεράσουν για να δουν πως είναι. Εγώ δουλεύω όλη μου τη ζωή και πήρα ένα σπίτι το οποίο χρωστάω στην τράπεζα και κινδυνεύω να το χάσω. Αυτοί γιατί; Δεν λέω ότι είμαι πολιτικός για να λύσω τα προβλήματα. Εδώ δεν μπορώ να λύσω τα δικά μου, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κάτι».