Μια καρδιά για μια καρδιά

H Χριστίνα Φ. Σορόκου, στέλνει μια συγκινητική επιστολή και λέει ευχαριστώ στο Γιώργο Αλαμπρίτη. Τον δεκαεννιάχρονο από την Αραδίππου που με τον θάνατο του έδωσε ζωή σε άλλους συνανθρώπους του.  

Τα λόγια και όλες οι κοσμοθεωρίες είναι περιττές δίπλα από αυτή την ηρωική καρδιά των γονιών … Μια ζωή για τέσσερις ζωές.
Αλτρουισμός στο μεγαλείο του. Πραγματική αγάπη. Ψυχολογικά δίνεται  η αίσθηση συνέχισης της ζωής του αδικοχαμένου μέσα από τα μάτια, τους καθρέφτες της ψυχής, των επιζώντων. 

Ένας δότης, ένας ήρωας, δυο γονείς που προσφέρουν ζωή μέσα από το δικό τους πόνο, δίνουν ηρεμία ταυτόχρονα στις οικογένειες των ταλαιπωρημένων άλλων ανθρώπων. Πραγματική αξία της προσφοράς.
Ένα θέμα πολυποίκιλο, πολυεπίπεδο, πολυσήμαντο και ταυτόχρονα απλό. Ανθρώπινο!Υπαρξιακά ερωτήματα ζωής και θανάτου αναδύονται, με κεντρική σημασία την καρδιά, την κατοικία της ψυχής. Σημαντικές οι αναλύσεις από την οπτική γωνία της ψυχολογίας, κοινωνιολογίας, ιατρικής, ηθικο-δεοντολογικής, θεολογικής και νομικής πλευράς του θέματος, μιαςκαι ο στόχος δεν είναι μια παράταση της βιολογικής ζωής, αλλά η προσωπική ελευθερία και η ευτυχία της ψυχής.

Μέσα από το τέλος, τον θάνατο, η ψυχική δύναμη υπογράφει ζωή,αγάπη και σωτηρία, βελτίωση ζωής.Τόσο ανεπαρκείς όλες οι κοσμοθεωρίες δίπλα από αυτή την ηρωική καρδιά των γονιών …
Μια πράξη η οποία δεν επιβαρύνει σε τίποτα, δίνει ζωή σε κάποιους συνάνθρωπους μας οι οποίοι το έχει ανάγκη. Και ενώ εμείς είμαστε συνηθισμένοι να διαβάζουμε και να ακούμε για την αρνητική καταστροφική μας πλευρά σαν άνθρωποι, άλλοτε κρίνοντας το και άλλοτε εκφράζοντας λύπη ή/και απέχθεια,σε ένα κόσμο λεηλατημένο, σε μια περίοδο που τα όνειρα μας φαίνετε να κατακρεουργούνται, εκεί που είμαστε έτοιμοι να παραδοθούμε, δυο σιωπηλοί ήρωεςμας δίνουν ξανά το χαμόγελο και το δάκρυ της ευτυχίας.

Έρευνες υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν συνήθως επίγνωση της δωρεάς οργάνων. Το αν θα γίνει κάποιος ήρωας βασίζεται στη γενική μας στάση όσον αφορά τη δωρεά οργάνων, στις πεποιθήσεις σχετικά με το κίνητρο για να δωρίσουμε ή να μην δωρίσουμε και στη στάση μας απέναντι στο ρόλο της επόμενης-του-συγγενή μας, στην απόφαση της δωρεάς οργάνων μας. Η απόφαση δωρεάς, από οποία οπτική γωνία κι αν το μελετήσουμε τις περισσότερες φορές δίνει παρηγοριά για το θάνατο του ανθρώπου μας δωρίζοντας τα όργανά του. Στο σήμερα η πράξη, ανθρωπισμού, αλτρουισμού και βοήθεια στον συνάνθρωπο μας, μας έδωσε παρηγοριά για το θάνατο σου. 

Καλό ταξίδι Γιώργο και σε ευχαριστούμε!