Σταματίνα Τσιμτσιλή: Η συγκλονιστική εξομολόγηση για τον θάνατο του πατέρα της σε τροχαίο

\"Έχω ζήσει τέτοιες καταστάσεις, οπότε υπάρχουν μέσα μου αυτές οι φοβίες του αποχωρισμού ανθρώπων..\"

Συνέντευξη στο περιοδικό “In Style” και στην Αννούσα Μελά έδωσε η Σταματίνα Τσιμτσιλή και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον θάνατο του πατέρα της σε τροχαίο δυστύχημα που την συγκλόνισε. 

Στη δουλειά βάζεις στόχους;
Για να είμαι ειλικρινής, ό,τι κατάφερα σε αυτόν τον χώρο το έχω κάνει χωρίς να μου ανοίξει κάποιος τον δρόμο. Δεν λέω ότι δεν μου δόθηκαν ευκαιρίες, αλλά δεν είχα κάποιον να με καθοδηγήσει, να με υποστηρίξει στα πρώτα μου βήματα. Κατάφερα ό,τι έχω να το κερδίσω σιγά σιγά από τη δουλειά. Αυτό λοιπόν για μένα, το ότι κατάφερα σε έναν χώρο που αγάπησα και ονειρεύτηκα να κάνω κάποια πράγματα, είναι μεγάλη ευτυχία. Μεγαλώνοντας, βέβαια, οι στόχοι αλλάζουν και γίνονται πιο προσωπικοί. Όπως δηλαδή, το να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, να είμαι πάντα η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου και να είμαι μια σωστή μητέρα.

Η δομημένη σου σκέψη συνδέεται με κάτι ατρόμητο. Υπάρχει κάτι που σε φοβίζει;
Έχω διάφορες φοβίες. Έχω άγχος για τους δικούς μου ανθρώπους, να είναι καλά, να είναι υγιείς, γιατί έχω ζήσει την απώλεια. Έχω χάσει ξαφνικά τον μπαμπά μου σε τροχαίο. Ήταν σαρωτικό. Με αιφνιδίασε, γιατί συμβαίνει να μην έχεις προλάβει να πεις κάποια πράγματα. Έχω χάσει τη γιαγιά μου από Αλτσχάιμερ. Έχω ζήσει τέτοιες καταστάσεις, οπότε υπάρχουν μέσα μου αυτές οι φοβίες του αποχωρισμού ανθρώπων που αγαπώ. Προσπαθώ όμως να μην εστιάζω σε αυτές. Όταν ήμουν πιο μικρή πήγαινε συνέχεια το μυαλό μου στο χειρότερο, πλέον προσπαθώ να το μετριάσω.

Από που αντλείς δύναμη και στήριξη για να μιλάς για αυτά τα γεγονότα; Εσύ πώς τα διαχειρίζεσαι;
Θα σου απαντήσω με αφορμή ένα θέμα που είχαμε και σήμερα στην εκπομπή. Κανείς δεν ξέρει τι περνάει ο άλλος όταν κλείνει η τηλεόραση. Θέλω να πω πως οι άνθρωποι εκτίθενται και δείχνουν καλά, αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι και πάντα έτσι. Ο καθένας έχει τα δικά του. Σημασία έχει να το παλεύεις. Εγώ αυτό που κατάφερα να κερδίσω μετά από τρία χρόνια ψυχοθεραπείας όταν έχασα τον πατέρα μου, είναι να το παλεύω. Δεν μένω σε αδράνεια να κοιτάω το ταβάνι και να μη μιλάω για τις ατυχίες μου. Όλοι έχουμε ups and downs και κακοτυχίες και όλοι πρέπει να το παλεύουμε. Πολλές φορές από ένα κακό γεγονός μπορεί να βγει κάτι όμορφο. Έμαθα να μην παραδίνομαι με τίποτα.