Σταύρος Κυπριανού: Σπαράζει καρδιές για τη μητέρα του - "Εγκατέλειψες μετά από 38 μαρτυρικές μέρες"

"Εύχομαι κανένα παιδί να μην δει την μητέρα του, η κάποιο δικό του άνθρωπο σε αυτή την άθλια και τραγική κατάσταση". 

Την Πέμπτη, 25 Ιανουαρίου, η μητέρα του δημοσιογράφου Σταύρου Κυπριανού, Mαρία, "έφυγε" από τη ζωή μετά από μεγάλη μάχη που έδωσε με τη Νόσο των Σταυροφόρων μία ασθένεια που πάσχει και ο ίδιος ο παρουσιαστής και την οποία γνωστοποίησε μέσα από τη μάχη που έδωσε τα τελευταία χρόνια. Η μόνη θεραπεία ήταν η μεταμόσχευση ήπατος. Ευτυχώς για εκείνον βρέθηκε δότης και πήρε όπως ο ίδιος δήλωσε μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. 

Διαβάστε ακόμα: Σταύρος Κυπριανού: “Έφυγε” ο γιατρός που του έσωσε τη ζωή - Η ανάρτηση που συγκλονίζει

O Σταύρος Κυπριανού με ένα μακροσκελές μήνυμα του στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook μοιράστηκε το βράδυ της Πέμπτης 1ης Φεβορυαρίου τα συναισθήματα του για τον θάνατο της μητέρας του μαζί με τους διαδικτυακύς του φίλους. Τα λόγια του που συνοδεύονταν από δύο φωτογραφίες της μητέρας του συγκλόνισαν όλους. 

"Αγαπημένη μας μητέρα,

Στις 25 του Γενάρη συνέβη αυτό όλοι που φοβόμασταν. Εγκατέλειψες για πάντα τα εγκόσμια μετά από 38 μαρτυρικές μέρες στο νοσοκομείο. Την περασμένη Τρίτη βρεθήκαμε όλοι μπροστά στην πιο άβολη και την πιο δύσκολη μέρα της ζωής μας! Είναι χωρίς καμία δόση υπερβολής φτωχά τα λόγια του αποχαιρετισμού! Πως να αποχαιρετίσεις για πάντα την μάνα που σε γέννησε, που σε μεγάλωσε, που σου έδωσε ζωή;

Τι να πει κάνεις για τον χαρακτήρα σου! Έντιμη , ηθική, γεμάτη από προσφορά, φιλοξενία, αλτροϋισμό, καλοσύνη αλλά και ντοπροσύνη. Ήσουν μητέρα μας έντονη προσωπικότητα, δυναμικός χαρακτήρας και δεν φοβόσουν ποτέ να πεις την άποψη σου! Μισούσες το ψέμα και την υποκρισία. Ήθελες καθαρές κουβέντες! Αγαπούσες την αλήθεια, αλλά αγαπούσες και την ζωή , για την οποία πάλεψες με όλες τις δυνάμεις που σου απέμειναν, μέχρι και την τελευταία σου πνοή! Η μαχητικότητα και το σθένος σου κράτησαν μέχρι και την τελευταία σου ανάσα.

Έμαθες από νωρίς στα δύσκολα αφού μόλις σε ηλικία δεκαεννέα ετών γνώρισες την προσφυγιά εγκαταλείποντας εν μέσω βομβαρδισμών το λατρεμένο σου Μπέλαπαϊς. Τέσσερα χρόνια αργότερα, έχασες απρόσμενα την αγαπημένη σου αδερφή, την Σταυρούλα σου! Την θεία που δεν γνωρίσαμε ποτέ , αλλά που τόσο αγαπήσαμε μέσα από τις περιγραφές των κοινών σας βιωμάτων!

Είχες την ευτυχία να γνωρίσεις τον πατέρα μου και να δημιουργήσετε την δίκη μας οικογένεια! Με τον Νικόλα μεγαλώσαμε σε ένα απόλυτα ασφαλές και στοργικό περιβάλλον! Πάρα τις δυσκολίες και τις επαγγελματικές σας υποχρεώσεις φροντίζατε πάντα να μας αφιερώνεται ποιοτικό χρόνο κάτι που κάθε παιδί έχει ανάγκη! Ήσουν ιδιαίτερα δοτική και ήθελες πάντα να βοηθάς και να παρηγορείς όλο τον κόσμο, γνωστούς και αγνώστους. Λάτρευες να μαγειρεύεις για τους φίλους σου, τους συγγενείς, τους γείτονες, τους φίλους τους δικούς μου, του Νικόλα! Σου άρεσε να δίνεις χαρά και αγάπη ! Και ναι .. τα φαγητά σου ήταν τα καλύτερα !

Το 2012 "εισβάλουν" στην ζωή μας οι "σταυροφόροι" και ακούμε για πρώτη φορά για την οικογενή αμυλοειδική πολυνευροπάθεια ! Δεν σε άγχωσε τόσο η δίκη σου διάγνωση , αλλά περισσότερο η δίκη μου. Τον Μαρτη του 2014 μια άγνωστη γυναίκα από την Ουαλία, φεύγοντας από την ζωή σου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία! Και όντως ξαναγεννήθηκες! Ηρέμησες από τους πόνους και πήρες δυνάμεις για να αντέξεις την αγωνία από την δίκη μου μεταμόσχευση, η οποία ακολούθησε ακριβώς ένα χρόνο μετά. Οι μνήμες νωπές. Αγωνία, φόβος,πίστη, ελπίδα και αγώνας για να κρατηθώ στην ζωή. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές πολλές και βασανιστικές. Με την βοήθεια του θεού και των γιατρών στην Αγγλία, τα κατάφερα!

Όταν επιστρέψαμε στην Κύπρο από το Μπέρμιγχαμ, το Σεπτέμβριο του 2015, ήρθαμε αντιμέτωποι με την ανεπάρκεια του κυπριακού συστήματος υγείας στον τομέα της διαχείρισης,νοσηλείας και παρακολούθησης μεταμοσχευμένων ασθενών ήπατος. Ένα σύστημα υγείας που νοσεί, υστερεί και υπολειτουργεί. Ένα σύστημα που εργοδοτεί και ανέχεται γιατρούς χωρίς την απαιτούμενη επιστημονική κατάρτιση στην μεταμοσχευτική παρακολούθηση, αφήνοντας τους μεταμοσχευμένους ασθενείς ήπατος σοβαρά εκτεθειμένους.

Είναι γνωστό και επηστημονικά τεκμηριωμένο πως η εξιδικευμένη ιατρική παρακολούθηση :

1. Αυξάνει το προσδόκιμο και την ποιότητα ζωής των ασθενών

2. Μειώνει τον κίνδυνο απόρριψης του μοσχεύματος

3. Περιορίζει τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών σε αλλά ζωτικά όργανα του οργανισμού

Πολύ σημαντική είναι επίσης η λειτουργία εξειδικευμένων δομών για νοσηλεία των μεταμοσχευμένων ασθενών! Σήμερα σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη νοσηλείας, οι ασθενείς μας νοσηλεύονται σε παθολογικούς θαλάμους, κάτι που αυξάνει σημαντικά το ενδεχόμενο ανάπτυξης κάποιας ενδονοσοκομειακής λοίμωξης. Τέτοιου είδους λοιμώξεις σε μεταμοσχευμένους ασθενείς αυξάνουν την νοσηρότητα λόγω ανοσοκαταστολής και βεβαρημένου ανοσοποιητικού, με αποτέλεσμα να διατρέχει άμεσο κίνδυνο ακόμα και η ίδια τους η ζωή.

Λύσεις υπάρχουν και έχουν ήδη συμφωνηθεί μεταξύ οργανωμένων ασθενών, ΟΚΥπΥ και Υπουργείου Υγείας. Λύσεις οι οποίες είναι καταγεγραμμένες σε επίπεδο πρακτικών από τον Απρίλιο του 2023, αλλά επι της ουσίας δεν έχει γίνει τίποτα! Αυτή Είναι η μόνη αλήθεια !

Ενδεικτικά αναφέρω πως μεταξύ άλλων έχει αποφασιστεί :

1. Η "επέκταση" της μεταμοσχευτικής κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας για νοσηλεία των μεταμοσχευμένων ασθενών ήπατος

2. Η πρόσληψη δυό γιατρών με υποειδίκευση στην μεταμοσχευτική ηπατολογία, η γιατρών παθολόγων η γαστρεντερολόγων που να ενδιαφέρονται να την αποκτήσουν ! Και μετα από καθυστέρηση αρκετών μήνων ο ΟΚΥπΥ προκήρυξε τις θέσεις εκτός του συμφωνημένου πλαισίου, με την δικαιολογία ότι δεν αναγνωρίζεται ειδικότητα ηπατολογίας στην Κύπρο, λες και το πρόβλημα μας είναι νομικό!

Κατά τα αλλά το συντεταγμένο κράτος υπόσχεται πως θα μας προστατέψει και ότι θα σταματήσει να μας αντιμετωπίζει σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας! Είναι σχήμα οξύμωρο, ένα κράτος να θέλει δήθεν τόσο πολύ να λύσει ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, που αφορά την επιβίωση μιας μερίδας ασθενών του και να αθετεί συμφωνηθέντα ! Ένα υπεύθυνο κράτος έχει υποχρέωση να διασφαλίσει σε όλους τους πολίτες του ποιοτικές υπηρεσίες υγείας!

Και τα αναφέρω όλα αυτά διότι η μάνα μου έφυγε με αυτό το παράπονο αλλά και την μεγάλη έγνοια,τι θα απογίνουμε εμείς οι νεότεροι ασθενείς. Οι τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της ήταν μαρτυρικές. Εύχομαι κανένα παιδί να μην δει την μητέρα του, η κάποιο δικό του άνθρωπο σε αυτή την άθλια και τραγική κατάσταση. 

Ωστόσο η μαχητικότητα και το σθένος της κράτησαν μέχρι και την τελευταία της ανάσα! Ο αγώνας που έδινε τις τελευταίες μέρες ήταν κάτι περισσότερο από άνισος ! Η κλινική της εικόνα στο κρεβάτι του πόνου δεν ήταν συμβατή με την κανονικότητα. Όμως πάλευε μέχρι που οι ανάσες λιγόστεψαν, οι ανάγκες για οξυγόνο αυξήθηκαν και πέταξε για πάντα από κοντά μας το πρωινό της 25ης Ιανουαρίου. Μεχρι την τελευταία της πνοή ρωτούσε για όλους ! Μια πιο πολύ για τα εγγόνια της που τόσο αγαπούσε! Τον Αριστοφάνη και την Σιμώνη!

θα ήθελα με αυτή την ευκαιρία να ευχαριστήσω θερμά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Γενικού νοσοκομείου Λευκωσίας που έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν την μητέρα μου! Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Χριστίνα και τον Αντρέα που αντιμετώπισαν την μητέρα μου σαν να ήταν δικός τους άνθρωπος! Θα τους ευγνωμονώ για μια ζωή!

Αγαπημένη μας μητέρα, τούτη τη συγκινητική στιγμή του οριστικού μας αποχωρισμού σου απευθύνουμε ένα ΟΛΟΨΥΧΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για ότι έκανες για εμάς και σου υποσχόμαστε πως θα εξακολουθείς να σηματοδοτείς το δρόμο της ζωής μας.

Είμαστε σίγουροι πως η δύναμη της αγάπης σου θα μας φωτίζει και θα μας σκεπάζει από ψηλά ! Καλο παράδεισο μαζί με την Σταυρουλα, τον παππού και την γιαγιά".