Ελένη Αρτυματά: Golden Girl

Διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε το χρυσό κορίτσι του στίβου στην Βαρβάρα Γεωργιάδου και την Madame Figaro Αυγούστου.

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΜΕΤΡΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 23.18''. Στην αθλητική γλώσσα οι αριθμοί αυτοί μεταφράζονται σε ένα χρυσό μετάλλιο σε Μεσογειακούς Αγώνες. Στη γλώσσα της καρδιάς όμως, σημαίνουν ακόμη περισσότερα. Στο πρόσωπο τής Ελένης Αρτυματά, ο κάθε Ελληνοκύπριος είδε την ελπίδα. Το χαμόγελο που του έκλεψαν και που το χρυσό κορίτσι του αθλητισμού κατάφερε να ξανακερδίσει, αποδεικνύοντας πως με σκληρή προσπάθεια όλα μπορούν να γίνουν. Γι' αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι μετά τη νίκη της, τα social media πήραν φωτιά. Στο πρόσωπο τής νεαρής σπρίντερ από το Παραλίμνι, οι άνθρωποι βρήκαν έναν λόγο να αισιοδοξούν. Και όταν μετά το τέλος των αγώνων στη Μερσίνα της Τουρκίας επέστρεψε στην Κύπρο, με τρία συνολικά μετάλλια στις αποσκευές της, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν στο αεροδρόμιο να την υποδεχθούν. Και εκείνη συγκινημένη έκανε γι' άλλη μια φορά τους πάντες να δακρύσουν. «Το χρυσό μετάλλιο θα ήθελα να το αφιερώσω σε όλο τον κυπριακό λαό που χάρηκε με αυτή την επιτυχία», έλεγε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. «Εγώ ως Κύπρια ήθελα αυτό το χρυσό και θεωρώ ότι ο κάθε Κύπριος είχε την ανάγκη να νιώσει αυτή τη χαρά» μου είπε, όταν τη συνάντησα μερικές ημέρες αργότερα στο ΓΣΠ, όπου προπονείται εντατικά για τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που θα γίνει αυτόν το μήνα στη Μόσχα. Ο χρόνος που χρειαστήκαμε για τη συνέντευξη ήταν (ευτυχώς) πολύ περισσότερος από τα μερικά δευτερόλεπτα που χρειάζεται η ίδια στο στίβο, για να κατακτήσει ένα μετάλλιο. Έτσι κατάφερα να γνωρίσω ένα σπάνιο κορίτσι, γεμάτο θετική ενέργεια, που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με ωριμότητα και που διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά μίας πρωταθλήτριας. Στη ζωή και στο στίβο.
Το 23.18'' είναι ένας μαγικός αριθμός;
Τον έχω ξανακάνει αυτό το χρόνο. Εξασφάλισα το όριο για Ολυμπιάδα, τον έκανα σε ένα Παγκύπριο Πρωτάθλημα και τώρα στους Μεσογειακούς. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως κάτι να σημαίνει. (γέλια)
Και αυτά τα 200μ. στη Μερσίνα τι σημαίνουν;
Μπορεί να ήταν και ο πιο ωραίος αγώνας που έκανα. Μπαίνοντας σε έναν αγώνα υπολογίζεις περίπου την τελική κατάταξη. Σε αυτόν λοιπόν τον αγώνα, εγώ δεν συμβιβαζόμουν με κάτι λιγότερο από το χρυσό, ωστόσο με τη δεύτερη στη σειρά κατάταξης αθλήτρια, είχαμε περάσει στον τελικό με τον ίδιο χρόνο. Ήμασταν πάρα πολύ κοντά ακόμη και στον τερματισμό, οπότε θα τον θυμάμαι για πάντα.
Όταν έκοψες πρώτη το νήμα πώς ένιωσες;
Στην αρχή δεν το αντιλήφθηκα. Περίμενα μερικά δευτερόλεπτα να δω τον πίνακα των αποτελεσμάτων. Ένιωσα λίγο χαμένη εκείνη τη στιγμή, αλλά ήθελα πολύ να δω το όνομά μου εκεί. Και όταν το κατάλαβα, η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη. Είχα καιρό να νιώσω τόσο ωραία.
Και όταν ανέβηκες στο βάθρο και είδες την κυπριακή σημαία να κυματίζει;
Ούτε και εκείνη τη στιγμή το είχα συνειδητοποιήσει. Όταν είδα την απονομή της Νεκταρίας συγκινήθηκα πολύ, ενώ στη δική μου ήμουν κάπως χαμένη. Συγκινείσαι πολύ περισσότερο με τους άλλους, παρά με τον ίδιό σου τον εαυτό. Γίνονται όλα τόσο γρήγορα, που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις τι σου συμβαίνει. 
Στην Κύπρο πάντως ο κόσμος χάρηκε πολύ με αυτό το μετάλλιο;
Δεν περίμενα αυτή την έκταση ούτε και το ότι ο κόσμος θα αντιμετώπιζε το θέμα εθνικά. Θεωρώ ότι ήταν η πλέον κατάλληλη στιγμή και για εμάς και για τον κόσμο, να ζήσουμε αυτές τις στιγμές. Τις είχαμε ανάγκη. Και έχουμε αποδείξει ότι στα δύσκολα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε.
Ο επόμενός σου αθλητικός στόχος ποιος είναι;
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μόσχα αυτόν το μήνα. Θέλω να παρουσιαστώ καλύτερα από τους Μεσογειακούς και επιδιώκω επιδόσεις κάτω από 23 δευτερόλεπτα.
Πόσο δύσκολο είναι να ξεπερνάς συνεχώς τον εαυτό σου;
Εγώ θα έλεγα πως είναι μεγάλο κίνητρο. Και κάθε φορά που το καταφέρνω, νιώθω τυχερή που βρέθηκα σε αυτό το χώρο και που μου δίνεται η ευκαιρία να δουλέψω για κάποιον σκοπό.
Συνήθως μετά από μία επιτυχία όλοι περιμένουν μία ακόμη μεγαλύτερη, δεν σε αγχώνει το γεγονός;
Αυτό το ένιωσα μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Βερολίνο, όπου είχαμε μία μεγάλη επιτυχία και αμέσως μετά συμμετείχα στο Πανευρωπαϊκό. Ευτυχώς εμένα δεν με βάραινε. Ίσα-ίσα που μου έδωσε ένα λόγο παραπάνω για να παρουσιαστώ καλά. Θέλει σοβαρή διαχείριση, για να μην σε επηρεάσει αρνητικά. Είναι ένα κίνητρο το να θέλουν από εσένα να παρουσιαστείς καλά, αλλά πάνω απ' όλα, εσύ είσαι που βρίσκεσαι μέσα στο στίβο.
Πώς νιώθεις όταν ξεκινάς το ζέσταμα, μέσα στο στίβο λίγο πριν τον αγώνα;
Κυριαρχεί μία σκέψη. Σκέφτεσαι «Γυμνάστηκα έναν ολόκληρο χρόνο γι' αυτή τη στιγμή». Είναι σαν πάρτι, σαν πανηγύρι για εμάς. Ο στίβος δεν είναι όπως το ποδόσφαιρο που είσαι συνεχώς σε εγρήγορση. Γυμναζόμαστε όλο το χρόνο για 5 με 6 αγώνες.
Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το στίβο;
Από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Επαγγελματικά όμως τα τελευταία 9 χρόνια. Από τότε που πήγα στην Αθήνα για σπουδές. Μπήκα κατευθείαν στα βαθιά. Σε ένα γκρουπ, όπου όλοι ήταν επαγγελματίες. Από μόνο του ήρθε. Δεν πίεσα τον εαυτό μου.
Η φοιτητική ζωή πώς ήταν;
Ανύπαρκτη. Ήμουν εκεί πρώτα ως αθλήτρια και μετά ως φοιτήτρια.
Ήταν δύσκολο να συνδυάσεις σπουδές και προπονήσεις;
Πολύ, γι' αυτό και μου πήρε 6 χρόνια να πάρω το πτυχίο.
Γιατί επέλεξες να σπουδάσεις παιδαγωγικά;
Από μικρή ήθελα να μπω στο παιδαγωγικό. Ο αθλητισμός ήρθε στη συνέχεια. Δεν ήθελα να μπερδέψω αυτά τα δύο.
Έκανες θυσίες για να βρίσκεσαι σε αυτό το επίπεδο;
Η λέξη θυσία είναι λίγο αυστηρή. Δεν έχω μετανιώσει που έχω αφήσει κάποια πράγματα πίσω, για να βρίσκομαι εδώ. Σίγουρα είχα διαφορετικές προτεραιότητες. Δεν νιώθω όμως ότι έχω στερηθεί κάτι. Έχω απλά έναν πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής.
Και φαντάζομαι αυτή η καθημερινότητα σε αποτρέπει από το να έχεις τη ζωή που έχουν οι συνομήλικές σου…
Ναι, εννοείται. Η ζωή μου είναι πολύ διαφορετική από τις φίλες μου. Ακόμη και τώρα που επέστρεψα μόνιμα στην Κύπρο.
Υπήρξαν στιγμές που θα ευχόσουν να είχες μία «κανονική» ζωή;
Όχι γιατί ξέρω πως αυτό που ζω δεν θα είναι μόνιμο. Aπομένουν μερικά χρόνια ακόμη και μετά θα αλλάξει η ζωή μου.
Σε φοβίζει αυτή η αλλαγή;
Πάρα πολύ. Δεν ξέρω πώς θα είναι ξαφνικά να έχω μία «διαφορετική» ζωή. Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να διερωτάται, αν θα συνεχίσω να γυμνάζομαι. 
Πέραν από αθλήτρια είσαι και γυναίκα. Με τον έρωτα τι γίνεται;
Αυτό τον καιρό είμαι μόνη. Έχω περάσει έναν δύσκολο χωρισμό, αλλά ας μείνουμε μέχρι εδώ.
Γενικά πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας στη ζωή σου;
Είναι πολύ όμορφο να υπάρχει στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Όλο αυτό το πάθος και η ένταση είναι νομίζω που μας κρατούν ζωντανούς.
Ένας άντρας φλερτάρει εύκολα μία πρωταθλήτρια; 
Όχι εύκολα, αλλά στο τέλος αυτό εναπόκειται στον κάθε άντρα. Άλλοι το θεωρούν πολύ εύκολο και πολύ ωραίο και κάποιοι άλλοι φοβούνται να πλησιάσουν.
Επειδή πιάσαμε τα γυναικεία θέματα, η σχέση σου με τη μόδα ποια είναι;
Μου αρέσει, αλλά δεν μπορώ να πω ότι την ακολουθώ πιστά. Προς το παρόν το στυλ μου είναι πολύ αθλητικό.
Είναι κάποια χρώματα που φοράς όταν αγωνίζεσαι;
Όχι δεν το έχω αυτό με τα χρώματα. Φέτος, όμως αποφάσισα να μην βγάλω τα κομποσκοίνια που έχω στο χέρι μου.
Τι κάνεις πριν από κάθε αγώνα;
Κλείνω τα μάτια και κάνω το σταυρό μου. Είναι εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα, που επικρατεί απόλυτη ησυχία στο στάδιο πριν την εκκίνηση.
Πιστεύεις στον Θεό;
Ναι. Δεν πηγαίνω κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, αλλά πιστεύω στην παρουσία του. Είναι αυτές οι στιγμές που λες «Δεν γίνεται να μου έχει συμβεί τώρα αυτό». Κάποια ανώτερη δύναμη μάς κινεί και αυτή για μένα είναι ο Θεός.
Μετά από πολλά χρόνια στην Ελλάδα, εδώ και ένα χρόνο ζεις και προπονείσαι στην Κύπρο. Πώς το αποφάσισες αυτό;
Ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες στην Ελλάδα για να γυμναστώ. Ο Άγιος Κοσμάς είχε εγκαταλειφθεί εντελώς. Μεν την οικονομική κρίση που μαστίζει και την Ελλάδα, το στάδιο δεν έχει συντηρηθεί και ήταν λογικό να έχει φθορές.
Η προσαρμογή στην Κύπρο πώς ήταν;
Ήταν μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που είχα φέτος. Το να βρεθώ μόνιμα σε ένα καινούργιο στάδιο, στο οποίο δεν γυμνάζονται τόσο μεγάλοι σε ηλικία αθλητές.
Με την οικονομική κρίση που μαστίζει πλέον και την Κύπρο, αντιμετώπισες δυσκολίες;
Και οικονομικά ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα φέτος. Γενικά όλοι περνούν δύσκολα μαζί και ο αθλητισμός. Έχουν γίνει και εδώ περικοπές.
Εσύ ως Ελένη πώς αντιμετωπίζεις το όλο θέμα;
Δεν με έχει επηρεάσει αρνητικά με την έννοια να θέλω να τα εγκαταλείψω. Θα το περάσουμε και αυτό. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη, ότι θα φτιάξουν τα πράγματα. Ευτυχώς βρήκαμε χορηγούς και μπορέσαμε να βγάλουμε τη χρονιά.
Στήριξη από το κράτος δεν είχατε;
Καμία, από τις Ομοσπονδίες και τον ΚΟΑ μέχρι στιγμής. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι γενικότερα τα πράγματα είναι δύσκολα. Όταν το κράτος δεν έχει χρήματα, πώς θα πάρει ο ΚΟΑ, η ομοσπονδία στίβου και οι αθλητές. Είναι σαν ντόμινο αυτό.
Ως αθλήτρια που έχεις να κάνεις  με το fair play, πώς αισθάνεσαι για όλο αυτό που συμβαίνει στην κυπριακή οικονομία, για τα λάθη και τις παραλήψεις;
Δυσφορία. Δεν είμαι ούτε πολιτικός, ούτε οικονομολόγος, αλλά έχουν γίνει τεράστια λάθη όποιος και αν φταίει. Και το κακό είναι το ότι την πληρώνει ο απλός κόσμος.
Στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, στήριξες την υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη. Μάλιστα σε μία ομιλία σου, είχες μιλήσει για λύση στα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου και για την ανάπτυξη που θα φέρει η εκλογή του. Έξι μήνες μετά έχεις την ίδια άποψη;
Θεωρώ ότι όλα αυτά πρέπει να γίνονται κάτω υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Έγινε ένα μεγάλο μπαμ στην Κύπρο -το μνημόνιο και το κούρεμα- το οποίο δεν περιμέναμε και μας κράτησε πολύ πίσω. Πώς να μιλάμε τώρα γι' ανάπτυξη μερικούς μόνο μήνες μετά;
Άρα έχεις την ίδια άποψη.
Ναι, δεν θα κρίνω την πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη μέσα σε έξι μήνες. Θεωρώ ότι τότε ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να υποστηρίξω. Θέλω να ελπίζω ότι υπάρχει ελπίδα για το μέλλον. Δεν κάνει να απαισιοδοξούμε τόσο πολύ και ούτε και η μιζέρια δεν μας κάνει καλό.
Μπορεί να κερδηθεί αυτός ο αγώνας, της Κύπρου;
Ναι, η ιστορία μάς έχει διδάξει, ότι ο ελληνισμός αντέχει στις λεηλασίες και αυτό που συμβαίνει τώρα κατ' εμένα, λεηλασία είναι. Είναι ένας πόλεμος, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα βγούμε νικητές.