Υ.Γ: Σ’ αγαπώ – Οι σκοπιές των φύλων

Δεν είναι αρκετό το σ’ αγαπώ! Για τον άντρα ο παράδεισος μπορεί να είναι πολύ μακριά από ένα προφορικό «σ’ αγαπώ» … Η συμβουλευτική ψυχολόγος Χριστίνα Σορόκου αναλύει τις δυο εκδοχές!  

Οι άντρες είναι οπτικοί τύποι ως επί το πλείστον. Οι γυναίκες… ακουστικές και λεκτικές. Μιας και διαφέρουμε τόσο πολύ, κατανοητό είναι και το ότι η ψυχούλες μας τρέφονται από διαφορετικές πηγές συνεπώς με διαφορετικούς τρόπους.

Μπορεί να χαμογελάμε όταν μας λέει « σ’ αγαπώ» και μπορεί και αυτός ίσως να ρίχνει ένα ελκυστικό χαμόγελο όταν ακούει αυτές τις 2 λεξούλες. Αυτές οι 2 λέξεις εμάς μπορεί να μας κρατάνε στον παράδεισο, αλλά γι’ αυτούς να μην έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα. Για τον άντρα ο παράδεισος μπορεί να είναι μακριά από ένα «σ’ αγαπώ» …  Χρειάζονται (και πάλι κατά το πλείστον) συναισθηματισμό αλλά και προσωπικό «χώρο» … ναι, μακριά μας!

Τι θέλουν οι άντρες και τι οι γυναίκες; 
Κατά προσέγγιση, οι γυναίκες θέλουμε τη σημασία αλλά οι άντρες χρειάζονται το δικό τους προσωπικό χρόνο και χώρο. Τρέφονται μέσα από τους στόχους τους και χρειάζονται καθαρό μυαλό για να βάλουν τα πράγματα σε τάξη. Ταυτόχρονα υπάρχουν και στιγμές που απλά χρειάζονται λίγη απόσταση από εμάς τα υπερσυναισθηματικά όντα, μιας και τρέφονται και από περιόδους απλού κενού. Δεν συνιστώ το «οκ» στο να μας γράφουν… Απλά, κατανοώντας τις ανάγκες του συντρόφου μας, είναι ένας απλός πραγματικός τρόπος ενδιαφέροντος και αγάπης.
Ο φόβος και ο τρόμος τους είναι στο τι θα απογίνουμε μετά την τελετή «με τον πάπα και με κουμπάρο», τους φαντάζει ο απόλυτος βάσιμος!  Σαν γυναίκες, δεν παντρευτήκαμε … κάναμε τα παιδάκια μας… και «δέσαμε το γάιδαρο  μας»… Αυτή η κατάσταση έχει σαν αποτέλεσμα το τέλος στην τσαχπίνα μας και στην γυναίκα που κάποτε ερωτεύτηκε τρελά ο τώρα δεμένος «γάιδαρος» μας (!)
Το έτερο χρειάζεται να έρχεται πρώτο στη σειρά των προτεραιοτήτων μας…  Δύσκολο ιδιαίτερα για πολλές μητέρες, όπου ο ρόλος τις μητέρας υπερισχύει από τους ρόλους της συντρόφου και της γυναίκας. Για να είμαστε όμως καλοί γονείς είναι σημαντικό να είμαστε πρώτα εμείς καλά με τον εαυτό μας, συνεπώς χρειάζεται πρώτα να αγαπάμε τον εαυτό μας. Μόνο έτσι θα είμαστε καλά με τον άνθρωπο μας.
Αφού λοιπόν έγινε και η τελετή «με πάπα και με κουμπάρο», είμαστε πρώτιστα σύντροφος, το οποίο θα πει εραστής καθώς και καλύτερη φίλη και έπειτα μητέρα και μετά κόρη… η οποιαδήποτε αντίστροφη σειρά έχει επιπτώσεις, ξεκινώντας από τον χωρισμό μέχρι και την αλλαγή απέναντι στη στάση της ζωής μας, συνέπεια του γεγονότος ότι μπαίνουμε σε μια διαδικασία να αντιστρέψουμε τις προτεραιότητες ζωής μας.
Επιπλέον, η αγάπη και το ενδιαφέρων μας χρειάζεται να αναδύεται από την θηλυκότητα μας. Μέρος της θηλυκότητας μας χρειάζεται να είναι και ο τρόπος με τον οποίο δείχνουμε τα συναισθήματα μας αλλά και με το πώς ζούμε εμείς την ζωή αλλά και χαιρόμαστε τον έρωτά μας. Χρειάζεται να μείνουμε οι γυναίκες, όπως αυτή την οποία γνώρισε και γούσταρε αρχικά … όχι κάναμε τα παιδάκια μας και « ποιος σε ρωτά». Παραμένουμε εραστές και δεν μεταλλασσόμαστε σε κάτι που να του θυμίζει τη μητέρα του (!) αλλά ούτε τα βάζουμε με την πρωταρχική βασίλισσα του… (την μητέρα του)!
Φαίνεται ότι οι άντρες στη πλειοψηφία τους νομίζουν ότι υπάρχει ένας συνδυασμός μεταξύ των δικών τους ποιοτήτων και της δικής μας έλξης προς αυτούς. Αυτό κι αν είναι μέγα λάθος! Οι άντρες έχουν πιθανές «ποιότητες» που μας αρέσουν. Πιθανών να είναι δυνατοί, δυναμικοί, σέξι … Αλλά, κατανοώντας ότι αυτοί δεν είναι μόνοι λόγοι για τους οποίους ερωτευτήκαμε και είμαστε με αυτόν τον άνθρωπο, θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον σύντροφό μας απλά γι’ αυτό που είναι. Στο τέλος της μέρας, αγάπη με όρους δεν είναι αγάπη! Αγάπη με συγκεκριμένες βάσεις όπως είναι οι «ποιότητες» του/της δεν είναι αγάπη. Απλά τον/την αγαπάμε (για όλα όσα είναι και δεν είναι). Χρειάζονται να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι αγαπάμε, θαυμάζουμε και μας ελκύουν οι σύντροφοι μας απλά γιατί είναι ο εαυτός τους.
Παίρνοντας τα πάνω μας και θεωρώντας ότι ξέρουμε τα πάντα γι΄ αυτόν είναι ένα άλλο από τα μεγάλα μας λάθη. Ας μην ξεχνάμε ότι και αυτοί αναπτύσσονται και εξελίσσονται μέσα από την πορεία της ζωής. Επιπρόσθετα ας μην ξεχνάμε ότι οι άντρες είναι περίπλοκοι και σε σημείο που ούτε και οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν τον εαυτό τους. Ας σταματήσουμε να παίζουμε τα μαγκάκια και τους παντογνώστες και ας τους ακούσουμε, παρατηρήσουμε (χωρίς κριτική – ιδιαίτερα σε αυτή την περίπτωση ο ευνουχισμός δεν βολεύει) έτσι ώστε να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον σύντροφο μας με υπομονή και συναγωγή.
Αν θέλουμε να αγαπήσουμε ας αγαπήσουμε πραγματικά και «σωστά». Στο κάτω κάτω της γραφής χρειάζονται αυτό που χρειαζόμαστε κι εμείς. Χρειάζονται να νοιώσουν καλά για τον εαυτό τους- αυτό τον εαυτό που εμείς θαυμάζουμε και ακολουθούμε, εκείνον τον εαυτό που πραγματικά εκτιμούμε.
… Η σχέση χρειάζεται να μείνει ζωντανή. Η «κρίση» δεν είναι απ’ τις καλύτερες δικαιολογίες. Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι να δείξουμε και να προσφέρουμε την αγάπη/ ή και το ενδιαφέρων μας. Η «κρίση» ότι και αν σημαίνει για τον κάθε ένα από μας, δεν χρειάζεται να μας στερήσει τις στιγμές που μπορούν να κτίσουν μια ολόκληρη ζωή. Γι’ αυτό και χρειάζεται επένδυση στη σχέση μας και δεν εννοούμε να είναι ούτε χρηματική, ούτε ακριβή.  Ένα πουγκί σε κρίση μπορεί να έχει μια αγκαλιά και μια γεμάτη καρδιά.

Το μυστικό της όμορφης σχέσης
Το μυστικό σε μια όμορφη σχέση ανήκει στον καθημερινό ρομαντισμό. Δεν εννοούμε μια κάθε τόσο και μεγάλα … αλλά στα μικρά και καθημερινά, ναι! Το να ξεκινάμε κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη μέρα στη σχέση, είναι σημαντικό! Αφήνουμε το παρελθών στο παρελθών και εμείς ζούμε το παρών, αφήνοντας το μόνο του να φέρει το αύριο.
Το γεγονός ότι ο ένας έκτων 2  που πιθανόν να αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο καλείται να διαχειριστεί μόνος δεν υφίσταται σε μια σχέση. Ας μην ξεχάσουμε ότι 2 άνθρωποι οι οποίοι είναι σε σχέση είναι συγκοινωνούντα δοχεία τα οποία αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται διαρκώς. Κατ’ επέκταση, η ίδια η σχέση μετατρέπει το πρόβλημα του ενός, σε πρόβλημα και των 2 ή τουλάχιστον με αυτό τον τρόπο θα έπρεπε να λειτουργούμαι.

Υστερόγραφο: Το θέμα δεν είναι να αγαπάμε … το θέμα είναι πώς αγαπάμε και πως συμπεριφερόμαστε στον/στην σύντροφο μας – φυσικά, αν μας αφήσουν και αυτοί…!

info: Χριστίνα Φ. Σορόκου, Εγγεγραμμένη Συμβ. Ψυχολογός  & Ανθρωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια, Κέντρο Ψυχοθεραπείας & Ψυχομετρικής, Φωτίου 3, Ρίβερ Κωρτ. 3ος όροφ, Αρ. 16, 1095/Λευκωσία, Τηλ: 22458750, Κιν: 99532393, Φαξ. 22672718, Email: cofpsychotherapynpsychometrics@gmail.com, https://www.facebook.com/CenterOfPsychotherapyAndPsychometrics