Κολλημένη με τον πρώην;

Τα ταξί που τους την «πέφτουμε»… έχουν μυαλό και αξιοπρέπεια. Ο ερωτας με έρωτα περνάει … λένε! Αυτό ισχύει, αν θέλουμε ένα ταξί (για το οποίο φυσικά και αδιαφορούμε για τα συναισθήματα του/της) μιας και είναι ο εύκολος, γρήγορος και ασφαλέστερος τρόπος αποφυγής του πόνου. Η Συμβουλευτική Ψυχολόγος Χριστίνα Σορόκου αναλύει το κόλλημα με τους πρώην.  

Έρευνες έχουν τεκμηριώσει ότι, τα άτομα τα οποία ξεκινούν μια καινούργια ζωή με καινούργιο ταίρι, τρέφοντας κάποια θετικά συναισθήματα για τον/την πρώην τους, βλέπουν την καινούργια ζωή τους να διαλύεται πολύ γρήγορα. Επίσης έρευνες έχουν τεκμηριώσει ότι τα άτομα που εισχωρούν σε κυκλικές σχέσεις (το πασίγνωστο “on” & “off”) μένουν λιγότερο ευχαριστημένοι, έχουν χαμηλότερο δείκτη αυτοπεποίθησης και έχουν πολύ περισσότερες αμφιβολίες για το μέλλον της ζωής τους. Φυσικά όποια και αν είναι η επιλογή μας … είναι δική μας και για αυτήν ευθυνόμαστε μόνο εμείς.

Κολλημένοι με τους… πρώην
Εννοείται ότι δεν είναι αρνητικό να εκτιμάμε τους πρώην (για κάποια καλά και να θέλουμε και το ότι καλύτερο γι΄ αυτούς) και καμιά φορά να αφήνουμε το μυαλό μας να σκέφτεται και κάποια ανάμνηση που στο τέλος της ημέρας ζήσαμε μαζί. Αλλά αν όλα τα κεφάλαια δεν κλείσουν, αν ασχολούμαστε μαζί τους (τι κάνουν, τι θα πουν, αν θα πουν, αν θα ασχοληθούν μαζί μας, μηνύματα, πως εξελίσσονται στη ζωή τους, Facebook κτλ) τίποτα στη ζωή μας δεν θα μας ικανοποιεί. Η έμμεση ή και άμεση ένδειξη ενδιαφέροντος και επαφή έχει σαν αποτέλεσμα το τέλος της οποιασδήποτε αρχής μας. Η καινούργια μας αρχή έχει πάρει ημερομηνία λήξης, μιας και θα μας χρειαστούν τα «άσπρα» ψεματάκια και οι αποφυγές (το πιο λίγο).

Το πώς και το πότε ασχολούμαστε είναι καθαρά δική μας επιλογή με την κάθε επιλογή να έχει τις συνέπειες της. Οι αναπόφευκτες συγκρίσεις θα γίνονται, παρόλο που ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και σαν αποτέλεσμα και η κάθε σχέση/γνωριμία είναι διαφορετική ... Ταυτόχρονα η παρουσία του παρελθόντος στο παρόν μας, απλά δεν μας αφήνει να απολαύσουμε τη ζωή μας, ούτε τον άνθρωπό μας  καθώς και το οτιδήποτε μας δίνεται με αυτόν… Καταδίκη από το πρώτο χέρι!

Πότε έχουμε καλό χαρτί;
Σίγουρα όχι όταν ο «άνθρωπός μας» είναι μια ζεστός και μια κρύος συναισθηματικά. Το γκρίζο ισούται με πρόβλημα κατά το πλείστο. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί νιώθουμε κάποιου είδους ενοχές προς τον/την προηγούμενη κατάσταση και αποτραβιόμαστε μακριά από το σήμερα μας. Αμέσως μετά, οι ενοχές μας προς την καινούργια ερωτική κατάσταση από την οποία αποτραβηχθήκαμε, αρχίζουν να ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα και να δημιουργούν «ειδυλλιακό έρωτα». Πρωταθλητές πιγκ- πογκ θα γίνουμε… Και η παραγωγή προϊόντων ενοχής αρχίζει!

Μυστικό ή όχι, το οτιδήποτε παρελθοντικό το οποίο συνυπάρχει με το σήμερα μας, θα μας διαλύσει. Μια καινούργια αρχή, με ασφάλεια και εμπιστοσύνη δεν μπορεί να στηριχτεί στα χαλάσματα (πρακτικά και συναισθηματικά) των προηγούμενων καταστάσεων. Πάνω από όλα η προσοχή και η ενέργεια μας στρέφεται μακριά από το παρών και κολλάει στο παρελθόν. Με άλλα λόγια έχουμε καταδικάσει το παρόν μας για κάτι που εμείς δεν καταξιωθήκαμε να χειριστούμε σωστά, πρώτα απέναντι στον εαυτό μας και μετά απέναντι στο καινούργιο άτομο στη ζωή μας. Σημαδεύουμε με «λεκέδες» την κάθε μας μέρα μαζί τους και ίσως νομίζουμε ότι δεν «χαμπαρίζουν». Μέγα Λάθος! Τέλειωσε το παρελθον, αλλά και το παρόν είναι έτοιμο για έξοδο χωρίς να είχε ποτέ μια πραγματική ευκαιρία ύπαρξης. Συγχαρητήρια μας και καλά να πάθουμε! 

Κακά μαντάτα …
Είμαστε εθισμένοι στους πρώην, όταν σκαλίζουμε τον τοίχο του προφίλ τους στο Facebook, Twitter feed τους ή/και Blog τους. Αυτό και αν χρήζει βοήθειας από τον ειδικό μιας και ότι και αν κάνουμε ο εθισμός μας θα νικήσει. Ηττημένοι και πάλι θα βγούμε αν διοχετεύουμε ενέργεια και έννοια στο να μαθαίνουμε τα «καλά νέα» των πρώην όπως για μια καινούργια εργασία, ή για το καινούργιο τους «αμόρε»… όχι γιατί είμαστε εθισμένοι αυτή τη φορά αλλά γιατί και αυτό επιβεβαιώνει το «κόλλημα» μας με το πρώην έτερο. Αν συνεχίσουμε έτσι ίσως και βγει από μέσα μας και ένας «ψυχάκιας», αθέατος, κολλημένος «παρακολουθητής» !

Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάρουμε το χρόνο μας (όπως και όσο χρόνο χρειαζόμαστε), για να ανεξαρτητοποιηθούμε και να ανεξαρτητοποιηθούμε από τον/την πρώην. Το δικαιούμαστε και είναι απόλυτα σεβαστό. Προσπαθώντας να προχωρήσουμε, πολλές φορές χρησιμοποιούμε έστω και με την καλή έννοια τα καινούργια άτομα για να γεμίσουμε το κενά μας. Δεν θα τα καταφέρουμε. Πράγματι, δεν πρόκειται να καταφέρουμε να ζήσουμε το παρόν και το καινούργιο, δεν πρόκειται να νιώσουμε, δεν θα μας «βγει» όπως λέμε τώρα το 2013… μιας και τα ταξί, έχουν μυαλό και αξιοπρέπεια. Απλά χάσαμε το παρελθόν, διώξαμε από κοντά μας το παρόν και ίσως και να το χάνουμε. Μέσα στο σύννεφο της σύγχυσης πιθανόν να μην το καταλάβαμε ακόμη… Για δες τώρα, ποιοι δεν «χαμπαρίζουν»… (;)

Όχι, το να είμαστε «σωστοί», τυπικά «σωστοί», αλλά συναισθηματικά κοντά ενώ ταυτόχρονα μακριά δεν μας δικαιολογεί και δεν μας κάνει σωστούς. Sorry! Δεν υποχρεούται κανείς να ζει μισή ζωή για τα δικά μας «πακετάκια». Η ζωή είναι μεγάλη και συνάμα μικρή. Μια την έχουμε και αν την ζήσουμε σωστά, καλά και αληθινά, θα μας είναι υπεραρκετή και υπέροχη …

Η ευτυχία δεν θέλει μπερδέματα του παρόντος με το παρελθών. Φτιάχνεται με απλότητα και ξεκάθαρα συναισθήματα. Αν ο δρόμος είναι ανοιχτός και δεν έχει «πακετάκια», τότε η πορεία ξεδιπλώνεται από μόνη της χωρίς να χρειαστεί να καταβάλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια.
Καλή διαδρομή …

ΙNFO: Χριστίνα Φ. Σορόκου, Εγγεγραμμένη Συμβουλευτική Ψυχολογός  & Ανθρωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια , Κέντρο Ψυχοθεραπείας & Ψυχομετρικής, Φωτίου 3, Ρίβερ Κωρτ. 3ος όροφ, Αρ. 16, 1095/Λευκωσία, Τηλ: 22458750, Κιν: 99532393, Φαξ. 22672718, Email: cofpsychotherapynpsychometrics@gmail.com
https://www.facebook.com/CenterOfPsychotherapyAndPsychometrics