Στο σπίτι της Έλιας Σάββα

Διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων και ζωγράφος, η ιδιοκτήτρια του Artchitecture Έλια Σάββα, μας υποδέχεται στο σπίτι της στη Λεμεσό και μας μιλά για την τέχνη μιας νέας εποχής.

Το σπίτι της χαρακτηρίζεται από ένα διακριτικό μινιμαλισμό, ενώ αντίθετα η τέχνη της σφύζει από ζωηρά χρώματα και φαντασία. Αυτό δεν είναι κάτι που μου έκανε εντύπωση, αφού και η ίδια ως προσωπικότητα φέρει πάνω της, αυτά τα δύο αντίθετα στοιχεία. Λιτή και μοντέρνα στην εξωτερική της εμφάνιση, αποπνέει μία αυστηρότητα μόλις τη συναντήσεις, η οποία σε δευτερόλεπτα μετρατρέπεται σε ένα ζεστό, εξωστρεφή και γεμάτο χιούμορ χαρακτήρα. Με την Έλια γνωριστήκαμε πρώτη φορά πέρσι, όταν επισκέφτηκα το στούντιό της artCHITECTURE στην Παλιά Λεμεσό και συγκεκριμένα στην οδό Αγκύρας, που βρίσκεται κοντά στο Μεσαιωνικό Κάστρο και το Τζαμί Τζετίτ, ένα υπέροχο δρομάκι που διατηρεί ακόμα την αγνότητα, τη νοσταλγία και τις μυρωδιές μίας άλλης εποχής. Αυτή τη φορά δώσαμε ραντεβού στο σπίτι της, ένα ευρύχωρο διαμέρισμα στη Λεμεσό το οποίο αποδεικνύει -και με το παραπάνω- ότι αν ξεφύγεις λίγο από τα στερεότυπα και αφήσεις τη φαντασία σου ελεύθερη, μπορείς να κάνεις (value for money) θαύματα στο χώρο σου. Συγκεκριμένα λάτρεψα την ιδέα του τοίχου-μαυροπίνακα στην κουζίνα και τις χειροποίητες λευκές κορνίζες από πηλό στο σαλόνι. Με το που θα μπεις στο σπίτι, η προσωπογραφία του εξάχρονου γιου της Σαββίνου (ο οποίος παρεμπιπτόντως άκουγε μετά μανίας το 'My Head is a Jungle' της Emma Louise!), σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, με τις περισσότερες κατασκευές στο χώρο, να έχουν δημιουργηθεί από την ίδια. «Το διαμέρισμά μου χτίστηκε αρχές της δεκαετίας του '90. Σιγά-σιγά το προσάρμοσα στα δικά μου δεδομένα και στη δική μου αισθητική. Μου αρέσει ο μινιμαλισμός, αλλά λατρεύω και την επανάληψη, κάτι που θα δεις αρκετά μέσα στους χώρους μου». Τη ρώτησα αν με τα νέα δεδομένα της εποχής μας, είναι εύκολο κάποιος να φτιάξει ένα σπίτι από την αρχή, χωρίς να κάνει πολλά και περιττά έξοδα. «Θεωρώ ότι το επάγγελμα του αύριο είναι το interior design. Ο κόσμος πλέον δεν θα αγοράζει σπίτια, αλλά θα ανακαινίζει. Και αυτό δεν θα αλλάξει, ούτε όταν ανακάμψει η οικονομία. Δεν πιστεύω ότι θα δούμε ξανά φαινόμενα του παρελθόντος με τα εξωφρενικά δάνεια που έδιναν οι τράπεζες, για να χτιστούν τα εξωφρενικά τεράστια σπίτια που κανείς δεν τα είχε πραγματικά ανάγκη. Ο κόσμος θα καταλάβει ότι τα σπίτια των 400 τετραγωνικών δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από το φαίνεσθαι. Πλέον θα μάθουμε να ζούμε όμορφα, ουσιαστικά και λειτουργικά. Με μία μικρή αυλή, με ένα ωραίο μπαλκόνι. Τα σπίτια της δεκαετίας του '80 και του '90 θα αρχίσουν σταδιακά να παίρνουν άλλη μορφή και να έρχονται πιο κοντά στο σήμερα, με υλικά και τεχνοτροπίες πιο μοντέρνες. Έτσι θα γίνουν πιο όμορφες και οι γειτονιές μας. Θα έχουν περισσότερη αρχιτεκτονική συνοχή». Τα υλικά που αγαπά να χρησιμοποιεί είναι το ανοξείδωτο ατσάλι και το ξύλο, ενώ τονίζει ότι το άσπρο χρώμα στις επιφάνειες, είναι αυτό που αφήνει τις υπόλοιπες πινελιές στο χώρο να αναδειχθούν. «Έτσι μπορείς να 'παίξεις' στο χώρο σου με διάφορους πίνακες, αντικείμενα και έπιπλα». Αντίθετα ως ζωγράφος λατρεύει να χρησιμοποιεί έντονα χρώματα για τη δημιουργία των έργων της.  «Μα το χρώμα είναι ζωή! Όταν ζωγραφίζεις ανθρώπους, ζωγραφίζεις αύρες, ζωγραφίζεις χαρακτήρες, ζωγραφίζεις κάτι το ζωντανό. Αυτό αφορά στην τέχνη. Στη διακόσμηση όμως, θεωρώ ότι το χρώμα δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε πολύ μεγάλη έκταση. Πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι, γιατί το σπίτι μας πρέπει να αποπνέει ηρεμία και όχι ένταση». Η Έλια είναι σύζυγος και μητέρα ενός εξάχρονου αγοριού. «Με το σύζυγό μου Ηλία είμαστε από παιδιά μαζί. Να φανταστείς στα είκοσί μου, πριν καν ξεκινήσω τις σπουδές μου, αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Με στήριξε αρκετά στα πρώτα μου βήματα και συνεχίζει να με στηρίζει ακόμα και σήμερα. Ξέρω ότι είναι δίπλα μου σε κάθε μου βήμα, για οτιδήποτε το χρειαστώ». Παράλληλα είναι και μία γυναίκα που θα τη δεις να συχνάζει στα εναλλακτικά στέκια της παλιάς πόλης. «Μπορείς να ισορροπήσεις τα πάντα στη ζωή σου, φτάνει να μην βάζεις όρια. Να μην πεις δηλαδή 'τώρα είμαι μάνα, άρα σταματώ να υπάρχω ως άτομο'. Όχι. Θα με δεις να κυκλοφορώ και με το γιο μου βράδυ στην Παλιά Λεμεσό, στα ίδια μέρη που συχνάζω με τους φίλους και με το σύζυγό μου. Ευτυχώς περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους, όχι πολλούς, οι οποίοι με αγαπούν και που τους αγαπώ και εγώ». Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει δώδεκα ατομικές εκθέσεις, ενώ μέσα στα επόμενα σχέδιά της είναι μια έκθεση στο εξωτερικό. «Πιστεύω ότι στην Κύπρο θα αργήσει αρκετά να ανακάμψει αυτή η κατάσταση. Δυστυχώς οι καλλιτέχνες αυτή την περίοδο οδηγούνται είτε στο εξωτερικό, είτε στην ανεργία». 

✓ INFO: artCHITECTURE, Αγκύρας 97α, Λεμεσός, τηλ.: 99564547