Κατερίνα Λέχου: «Δεν έκανα το γάμο για να βολευτώ στη ζωή μου»

Δεν είναι η γυναίκα που μεγάλωσε με το όνειρο της δημιουργίας οικογένειας. Το αντίθετο μάλιστα. Παρόντες στο εκκλησάκι, ο ιερέας και οι κουμπάροι, Γιάννης Μπέζος και Ναταλία Τσαλίκη. Τέλος.

«Δεν έκανα το γάμο για να βολευτώ στη ζωή μου ή για να πεθάνω με κάποιον δίπλα μου. Το μυστήριο του γάμου το έζησα μόνη μου, για να το γευτώ μέχρι το μεδούλι του. Και μιλώ καθαρά για το μυστήριο. Εγώ, ο γαμπρός, ο παπάς και οι κουμπάροι. Αυτοί έπρεπε να είναι παρόντες. Δεν ήταν ούτε η μητέρα μου ούτε ο πατέρας μου. Και δεν το ήξεραν καν. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα την ανάγκη να γίνει βαθύτερος ο δεσμός μου με το συγκεκριμένο άνθρωπο. Κάτι προσωπικό συνέβη και μου κινήθηκε αυτή η ανάγκη. Τη μοιράστηκα με τον Μάνο (σ.σ. Στρατάκης) και διαπίστωσα ότι κι εκείνος ήταν στο ίδιο πλαίσιο. Ένας γάμος δεν σου εξασφαλίζει τίποτα σε αυτή τη ζωή, εννοώ ένα στρωτό μέλλον. Αν τον κάνεις όμως ουσιαστικά, δίνεις μια υπόσχεση με έναν άνθρωπο: “τώρα δεν θα είσαι μόνος, είμαι κι εγώ εδώ”. Και το ίδιο λέει κι αυτός σε σένα. Για κάποιον που δεν πιστεύει, δεν υπάρχει λόγος να γίνει το μυστήριο του θρησκευτικού γάμου. Την ώρα, λοιπόν, του μυστηρίου εγώ ένιωσα κάτι στην ψυχή μου. Μου βγήκε αυθόρμητα και γρήγορα αυτή η επιθυμία. Κι έχω μάθει να εξυπηρετώ τις ανάγκες μου αμέσως. Δεν εκλογικεύεται ο γάμος, αλλά μεταφυσικά αποκτάει άλλο βάθος η σχέση» εξομολογείται η Κατερίνα Λέχου στο People. Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι τώρα που έκανε την ανατροπή με το γάμο της, θα μπορούσε να πατήσει λίγο περισσότερο στο γκαζόν της οικογενειακής ευτυχίας, εκφράζοντας την επιθυμία να αποκτήσει κι ένα παιδί. Η Κατερίνα χαμογελάει με τον πάντα έξυπνο τρόπο της.

«Είμαι 46 χρόνων. Ξέρω ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες γυναίκες που απέκτησαν παιδιά, αλλά ήταν διακαής πόθος τους. Εγώ δεν το είχα ποτέ. Δεν το αποκλείω, αλλά δεν συνάδει με την ηλικία μου. Άντε και το αποκτάς το παιδί. Το γέννησες. Ποιος θα το κυνηγάει; Ποιος θα έχει το κουράγιο; Το μεγάλωμα είναι το δύσκολο, όχι η κυοφορία. Με ρωτάτε αν θα θυσίαζα την τέχνη μου για ένα παιδί. Δεν ήταν ποτέ επιθυμία μου. Ακόμη και με εργασιομανείς φίλες που έβγαινα, τις άκουγα να λένε ότι ήθελαν παιδί, το άρθρωναν ως επιθυμία. Εγώ, πάλι, ποτέ. Έτσι είναι η φύση μου, μάλλον, να μην επενδύω σε αυτό. Το έχω ψάξει και έχω πονέσει γι’ αυτό, θεωρώντας ότι κάτι στραβό συμβαίνει μαζί μου. Δεν είμαστε όλες γεννημένες για να γίνουμε μητέρες. Δεν θα υπογράψω κιόλας για αυτό που λέω, αλλά τα γεγονότα αυτό δείχνουν» λέει στο ελληνικό περιοδικό People.