Μάκης Πουνέντης: «Είμαι γεννημένος γι’ αυτή τη δουλειά»

Η αγαπημένη μας ραδιοφωνική φωνή, που ακούμε στον Super fm, κάνει τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει.

Μεγάλωσε στο Κιάτο Κορινθίας, μέσα σε μια αγαπημένη και παραδοσιακή οικογένεια. Η υψηλή βαθμολογία που σημείωσε στις πανελλαδικές εξετάσεις ήταν το εισιτήριο για να περάσει στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του πανεπιστημίου της Πάτρας. Όμως, το όνειρο του Μάκη Πουνέντη ήταν να ασχοληθεί με το μαγικό χώρο της τηλεόρασης. Τα πρώτα βήματα της διαδρομής του δεν ήταν εύκολα, ενώ είχε ένα επιπλέον άγχος: να αποδείξει στην οικογένειά του πως κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Αλήθεια, πώς πήρε την απόφαση να αφήσει το μέρος που μεγάλωσε και να ανέβει στην πρωτεύουσα; «Δεν έφυγα με καλό τρόπο από το Κιάτο. Μόλις πήρα το πτυχίο μου, ανακοίνωσα ότι δεν ήθελα να ακολουθήσω το επάγγελμα που σπούδασα και ήθελα να ασχοληθώ με το χώρο των μίντια. Οφείλω να ομολογήσω πως η οικογένειά μου δεν το δέχτηκε πολύ καλά, οπότε αναγκάστηκα να φύγω λίγο άσχημα από το σπίτι μου. Για κάποιο διάστημα χάθηκα από τους γονείς μου και έπρεπε να αποδείξω πως μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνος μου. Δεν θα ξεχάσω το πρώτο διάστημα που δεν είχα χρήματα να νοικιάσω σπίτι και έμεινα σε ένα φτηνό ξενοδοχείο, όπου έπειτα διαπίστωσα πως δούλευαν γυναίκες που εκδίδονταν» θυμάται ο Μάκης κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Όταν ακόμη ήταν φοιτητής στην Πάτρα, δούλευε σε τοπικά επαρχιακά κανάλια προετοιμάζοντας το έδαφος για μια μελλοντική δουλειά στο χώρο της τηλεόρασης στην Αθήνα. «Ήθελα να γίνω παρουσιαστής. Από τα κανάλια που δούλευα κατάφερα να πάρω το υλικό σε κασέτες και άρχισα να χτυπάω πόρτες για να δείξω τη δουλειά μου. Βρήκα πολλές πόρτες κλειστές, αλλά δεν με ενδιέφερε, εγώ συνέχιζα να κάνω τη δική μου προσπάθεια, μέχρι που πέρασα από οντισιόν στον ANT1 και πήρα καθημερινή εκπομπή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως ο κύριος Μίνως Κυριακού μού έδωσε την πρώτη μου ευκαιρία» λέει.

Η εκπομπή βγήκε στον τηλεοπτικό αέρα, όμως μόλις οι κάμερες και τα φώτα έσβησαν, ο παρουσιαστής έτρεξε να πάρει τηλέφωνο την οικογένειά του. «Με είδαν ξαφνικά στην τηλεόραση και δεν ήξεραν τι να υποθέσουν. Τους τηλεφώνησα και είπα “Νομίζω πως απέδειξα αυτό που σας είχα πει από την αρχή. Είμαι γεννημένος για αυτή τη δουλειά”. Πάντως, ακόμα και σήμερα, ο πατέρας μου με ρωτάει πότε θα ανοίξω γραφείο ως πολιτικός μηχανικός» λέει.

Από την τηλεόραση περνάει στο ραδιόφωνο, χωρίς να γνωρίζει εκείνη την εποχή πως μόλις ανοιγόταν ένα σημαντικό κεφάλαιο στην επαγγελματική του διαδρομή. «Ταυτόχρονα με την τηλεόραση, ασχολιόμουν με το ραδιόφωνο και τη δισκογραφία. Και τα τρία συνυπήρχαν, καθώς πάντοτε κοινός άξονας ήταν η μουσική. Δεν θα παρουσίαζα ποτέ στην τηλεόραση δελτίο ειδήσεων, αλλά μόνο κάτι που θα αφορούσε τη μουσική» λέει.

Πριν από δεκατρείς μήνες, αποφασίζει να παραιτηθεί από το ραδιόφωνο του Ρυθμού, το οποίο είχε καταφέρει να κάνει πρώτο σταθμό σε ακροαματικότητα, και να συνεχίσει στο Λάμψη 92,3. Πώς πήρε την απόφαση να αποχωρήσει; «Αυτός ο σταθμός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα μου και είναι η πιο αγαπημένη μου δουλειά. Εύχομαι όλες οι δουλειές να έχουν τόσο μεγάλο κομμάτι στην καρδιά μου. Ήταν μεγάλη απόφαση να φύγω, αλλά ένιωσα ότι έπρεπε να το κάνω. Ήταν κάτι που σκεφτόμουν μήνες, αλλά παρέμενα για συναισθηματικούς λόγους.

Περνούσα πολλές φορές τη νύχτα με το αυτοκίνητο έξω από το σταθμό και μετά έφευγα» σχολιάζει συγκινημένος. Κλείνοντας ένα χρόνο ως διευθυντής του Λάμψη 92,3, ποιος είναι ο προσωπικός του απολογισμός; «Ακόμη δεν τα έχω καταφέρει, γιατί πολύ απλά δεν είναι πρώτο ραδιόφωνο σε ακροαματικότητα. Βλέπω τις μετρήσεις και προσπαθώ να μην επηρεάζομαι, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως έχω πάρα πολύ δρόμο. Δεν κατάλαβα πώς πέρασε ένας χρόνος κι αγχώνομαι γιατί νιώθω πως έχω να κάνω πολλά πράγματα. Πιστεύω στα νούμερα και θέλω στη δουλειά μου να είμαι το νούμερο ένα. Βάζω υψηλούς στόχους και θέλω να τους φτάνω. Για μένα είναι πρόκληση να ανεβάσω τον Λάμψη περισσότερο σε νούμερα ακροαματικότητας, παρόλο που πηγαίνει καλά. Αν δεν έχω στόχο, βαριέμαι. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός πως, όταν ο προηγούμενος σταθμός που ήμουν έγινε πρώτος, άρχισα να κάνω νέα πράγματα» λέει. Τι συμβαίνει όταν τα νούμερα δεν είναι αυτά που θέλει; «Τα βάζω πρώτα με τον εαυτό μου. Είναι δικό μου θέμα. Ποτέ δεν μου φταίνε οι άλλοι, εγώ είμαι ο καπετάνιος του μαγαζιού και σε μένα οφείλεται» παραδέχεται στο ελληνικό περιοδικό People.