Ανάδρομη Αφροδίτη: Η Ώρα της Κρίσης

Ο Γιώργος Πανόπουλος ποστάρει στο Cosmic Telegram και μας ενημερώνει!

Όσο η Αφροδίτη συνεχίζει την ανάδρομη πορεία της στον Αιγόκερω (21/12- 31/1)- επηρεάζοντας Αιγόκερους, Κριούς, Καρκίνους, Ζυγούς , ή ωροσκόπους σε αυτά τα ζώδια, ή όσους έχουν πλανήτες σε αυτά τα ζώδια- τόσο περισσότερο οι (αισθηματικές) σχέσεις μπαίνουν στο μικροσκόπιο και απογοητεύουν. Οι σχέσεις μοιάζουν άτονες, άχαρες, λίγες. Τα αισθήματα φυλλορροούν. Η αγάπη λείπει. Ο Άλλος λείπει. Που πήγε η Αγάπη;

ΟΙ εποχές που η Αφροδίτη διελαύνει ανάδρομη είναι εποχές εσωστρέφειας, απολογισμών, ανασκόπησης. Είναι εποχές που το λίγο φαίνεται πολύ λίγο και που τα αισθήματα σταματάνε να ρέουν. Τότε είναι που γίνεσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και τους άλλους. Που το μικρό παιδί μέσα μας θυμώνει γιατί δεν παίρνει την αγάπη που θέλει, που αισθάνεται εγκαταλειμμένο και φοβάται, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να τραβήξει την προσοχή γιατί νιώθει συναισθηματικά πεινασμένο. Είναι οι εποχές που τα προβλήματα στις σχέσεις μεγεθύνονται, που η παρόρμηση μάς τραβάει από το μανίκι : «αφού δεν παίρνω αυτό που θέλω ποιος ο λόγος να κάθομαι στη σχέση;». «Ή όλα ή τίποτα». «Μέχρις εδώ. Βαρέθηκα να ζω με το ελάχιστο». Είναι εποχές που η ανυπομονησία, η στέρηση και η ανάγκη μας για επαφή φτάνει σε κρεσέντο και μας παρασύρει σε ξαφνικά ξεσπάσματα, σε σκηνές, σε χωρισμούς που συμβαίνουν χωρίς να τους έχουμε σχεδιάσει ή χωρίς να καταλαβαίνουμε τον αντίκτυπό τους την ώρα που τους αποφασίζουμε. Μπορεί να έχουμε δίκιο. Ίσως ο χωρισμός να είναι αναγκαίος. Μπορεί όμως να υπερβάλλουμε ή να είμαστε τόσο ευάλωτοι που δεν βλέπουμε τις (δύσκολες) ευκαιρίες που έχουμε για να ξαναδημιουργήσουμε τις σχέσεις, να τις περάσουμε σε ένα καινούργιο επίπεδο, να τις ξεκαθαρίσουμε, να τις απαλλάξουμε από παράπονα και βάρη επαναλειτουργώντας τες.

Στις εποχές της ανάδρομης Αφροδίτης είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και τους άλλους. Η τάση είναι να αυτομαστιγωνόμαστε, να κατηγορούμε τους άλλους, τον Άλλο για αναισθησία και αδιαφορία. Μπορεί εμείς οι ίδιοι να αδιαφορούμε, ή να είμαστε προσωρινά αναίσθητοι. Το παρελθόν περνάει από μπροστά μας σαν μια σειρά από δυσάρεστα καρέ όπου επιμένουμε στις ενοχές, στα «τι θα γινόταν αν…», στις τύψεις, στην οργή, στην απόρριψη, στα λάθη, σ’ ό,τι μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε, σε ό,τι μπορούσαμε να σώσουμε και δεν σώσαμε, στα σημάδια που δεν είδαμε, στο τέλος. Είναι στιγμές που κλαίει η ψυχή για όσα δεν συνέβησαν, για όσα χάθηκαν , για όσα ελπίζαμε να γίνουν και δεν έγιναν. Για τους χαμένους, λαμπρούς έρωτες που για μια στιγμή φωταγώγησαν τη ζωή μας κι έπειτα μας έριξαν στο σκοτάδι. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω. Ό,τι έγινε καλώς καμωμένο. Δεν μπορείς να επιστρέψεις. Ακόμα κι αν προσπαθήσεις να ξαναζωντανέψεις το παρελθόν θα συνειδητοποιήσεις αμέσως ότι δεν υπάρχει φωτιά. Τέλειωσε.

Ναι, στη διάρκεια της ανάδρομης Αφροδίτης οι σχέσεις πέφτουν σε βράχια, η έλλειψη του Άλλου ακόμα κι αν είναι δίπλα μας γίνεται έντονη, οι συναισθηματικές ανάγκες δεν ικανοποιούνται, οι διαφορές γίνονται βαθιές, η μοναξιά εντονότερη. Σε αυτή την περίοδο χρειαζόμαστε ησυχία, ήρεμες σκέψεις και συμπάθεια. Δεν είναι εποχές για γρήγορες αντιδράσεις, για αντιπαραθέσεις, για μετωπικές συγκρούσεις. Μια συζήτηση καρδιά με καρδιά θα ήταν μια λύση αν μπορούσε να γίνει με κατανόηση, καλή διάθεση, ειλικρίνεια, χωρίς φόβο και πάθος. Όλοι έχουμε ανάγκη από αγάπη. Όλοι θέλουμε ένα ΜΑΖΙ που δεν πνίγει αλλά συμπορεύεται και είναι ανοιχτό στην εξέλιξη. Όλοι θέλουμε κάποιον δίπλα μας.
Η αγάπη είναι μια πράξη θέλησης. Δηλαδή η αγάπη είναι επιδίωξη και δράση. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αγαπάμε. Διαλέγουμε να αγαπάμε. Και υπερασπιζόμαστε αυτή την αγάπη.

Θυμήσου

Όσο ο Άλλος δεν χωράει μέσα μας ζούμε στην κόλαση. Όταν αγαπάμε και χωράμε τον Άλλο μέσα μας τόσο περισσότερο πλησιάζουμε τον παράδεισο.