Λευκοί τοίχοι, ξύλινα δάπεδα και διάσημα αντικείμενα του σύγχρονου design συνθέτουν το σκηνικό σε μια μονοκατοικία στη Λευκωσία, που αναδεικνύει εξαιρετικά τον αστικό χαρακτήρα της αρχιτεκτονικής.
Η μητροπολιτική αισθητική αναδεικνύει τις διαφορετικές πτυχές του σύγχρονου τρόπου ζωής. Όταν μάλιστα συνδυάζεται με τις διαφορετικές εποχές του design, τα προσωπικά αντικείμενα στη διακόσμηση και τις λιτές αρχιτεκτονικές γραμμές, το αποτέλεσμα που δημιουργείται μπορείς να το χαρακτηρίσεις eclectic. Ενώ, οι μικρές pop αναφορές μπορούν πάντα να χαρίζουν μία αίσθηση ζωντάνιας στο χώρο. Αυτό τον αστικό κόσμο ανακαλύπτεις λοιπόν πίσω από την γκρι λιτή, μεγάλη, πόρτα που ανοίγει διάπλατα σε μια μονοκατοικία, που είναι χωρισμένη σε δύο επίπεδα, στη Λευκωσία.
Σε όλους τους χώρους κυριαρχεί το λευκό χρώμα στους τοίχους και στα αντικείμενα έτσι ώστε να αναδεικνύεται η αισθητική και η αίσθηση της επίπλωσης. Στο ισόγειο, οι αρχιτεκτονικές «παρεμβάσεις» δημιουργούν μια πολύ ενδιαφέρουσα σχέση μεταξύ living room, τραπεζαρίας και της ελαφρώς απομονωμένης κουζίνας. Οι χώροι αποπνέουν ελευθερία κινήσεων και η λειτουργικότητα συνδυάζεται μοναδικά με την άποψη περί διακόσμησης. Τα vintage αντικείμενα δένουν αρμονικά αφενός με τα διαχρονικά έπιπλα και φωτιστικά του σύγχρονου design αλλά και με τις πιο μοντέρνες του εκδοχές. Όπως για παράδειγμα ο καναπές του Philippe Starck της Driade που ταιριάζει με μια παλιά ξύλινη σιφονιέρα, το χειροποίητο χαλί και τα φωτιστικά Castiglioni για τη Flos. Τα έργα τέχνης Κυπρίων και ξένων καλλιτεχνών συμπληρώνουν το σκηνικό και δημιουργούν μία ακολουθία στους χώρους. Η τραπεζαρία του Marcel Wanders με τις διαφορετικές καρέκλες δημιουργεί ένα statement στο χώρο, όπως επίσης το παλιό κλασικό ποδήλατο που τοποθετήθηκε στο σαλόνι της οικίας και δίνει τον πιο ρομαντικό τόνο στο outfit του χώρου.
Από τα μεγάλα παράθυρα η θέα στον κήπο με τα παγκάκια αντίκες και τα φερ φορζέ έπιπλα δίνουν μία συνέχεια στο μεγάλο ενιαίο ισόγειο και μπλέκουν τόσο δροσερά τις διαφορετικές εποχές και απόψεις, όπως ακριβώς συμβαίνει στα σπίτια του αστικού μοντερνισμού. Σα να υπάρχει μια νοητή γραμμή που ενώνει το χρόνο. Στην αυλή που έχεις πρόσβαση από την κουζίνα ένα μεγάλο –μοναστηριακού τύπου- λευκό τραπέζι κυριαρχεί και δένει με τον καναπέ Bubble του Philippe Starck για την Kartell. Η κουζίνα πάλι, ξεχωρίζει για τις μεγάλες τζαμαρίες δεξία και αριστερά -που ουσιαστικά επιτρέπουν την πρόσβαση σε κάθε σημείο της αυλής- και τα υφάσματα που τις ντύνουν. Διαφορετικά υφάσματα και σχέδια Marimekko που κάνουν ένα παιχνίδι και κλέβουν τις εντυπώσεις. Pop αναφορές τα φωτιστικά του Γερμανού Ingo Mauer που δένουν με τις μίνιμαλ γραμμές της επίπλωσης και τον γυάλινο παλιό μπουφέ και τη μεταλλική πολυθρόνα του Jasper Morisson. Τo ξύλινο πατιναρισμένο δάπεδο σε όλους τους χώρους δημιουργεί μία αίσθηση θαλπωρής και οικειότητας στους χώρους.
Ο οβάλ καθρέφτης Man Ray που τιτλοφορείται «Les grands trans-parents» αποτελεί ένα objet d’ art από μόνος τους και δένει αρμονικά με τα φωτιστικά Ingo Mauer πάνω από τη μεγάλη σκάλα που «αιωρείται» και οδηγεί στον επάνω όροφο, με τα δύο υπνοδωμάτια, το casual καθιστικό με τη δική του κουζίνα, το γραφείο και τη βεράντα με θέα στην πόλη. Το γραφείο αποτελεί από μόνο του μια αρχιτεκτονική πρωτοτυπία, καθώς είναι τοποθετημένο σα γυάλινος κύβος πάνω στο κτίριο. Το βλέπεις με γυμνό μάτι από το δρόμο, και τα αντικείμενα της Kartell που συνθέτουν τη διακόσμηση του χώρου, δίνουν μια super μοντέρνα άποψη. Στοιχείο εξαιρετικά ενδιαφέρον αφού είναι το μόνο που σου επιτρέπει να σχηματίσεις άποψη για τη συγκεκριμένη κατοικία, χωρίς καν να την έχεις επισκεφθεί.
Ωραία ιδέα η χρήση επίπλων, όπως η καρέκλα Marie στο μπάνιο, δίνοντας μια συνέχεια και μια συνέπεια στο χώρο, που στον επάνω όροφο είναι πιο παιχνιδιάρικος, αφού το χρώμα εμφανίζεται σε πιο έντονες και δυνατές επιφάνειες. Για παράδειγμα, οι πόρτες ξεχωρίζουν για το κυκλαδίτικο μπλε τους. Η λογική του mix and match στο main bedroom δίνει μία άλλη λογική στο πιο σημαντικό δωμάτιο κάθε κατοικίας. Το ταίριασμα των αναμνήσεων μέσα από τα παλιά έπιπλα και το σύγχρονο κρεβάτι αποτυπώνουν ακριβώς αυτό, ότι η ζωή στις πόλεις έχει συνέχεια και πως η αστική κουλτούρα είναι μία γραμμή που μπορεί κυριολεκτικά να απογειώσει το outfit του χώρου, χαρίζοντάς του τόσο ζωντάνια, αλλά πάνω απ’ όλα ζωή.
Photo: Μιχάλης Κυπριανού