Finding neverland

Ζωγράφος και interior designer, η Αντριάνα Πάτσαλου ψάχνει την ουτοπία μέσα από την τέχνη της.

Όπως οι περισσότεροι καλλιτέχνες, έτσι και η Αντριάνα είναι μία πολύπλευρη προσωπικότητα, που καταπιάνεται με διάφορους τομείς στην καθημερινότητά της. Είναι ένας άνθρωπος που δεν σταματά να ονειρεύεται και να «ταξιδεύει» νοητικά. Μία δημιουργός που δεν εφησυχάζεται και που δεν έχει μάθει να περιορίζεται στα «πρέπει» και στα όρια που μας επιβάλλει πολλές φορές η κοινωνία μας. «Φαντάζομαι θα ήσουν πολύ δυστυχισμένη, αν κάποιος σε υποχρέωνε να προσγειωθείς στην πεζή πραγματικότητα και να δεις τον κόσμο ως έχει» της είπα, λίγη ώρα μετά τη γνωριμία μας. «Συνθλίβομαι και καταθλίβομαι!» μου απάντησε με ειλικρίνεια. «Πάντα οι άνθρωποι στο στενό μου περιβάλλον, μου έλεγαν ότι πρέπει να προσγειωθώ και εγώ πάντα τους απαντούσα ότι αρνούμαι να μπω σε μία πραγματικότητα που δεν μου ταιριάζει». Μεσημέρι Πέμπτης, έξω η θερμοκρασία θύμιζε κάτι από Σαχάρα και εγώ ευτυχώς βρήκα το «καταφύγιό» μου, σε ένα μοντέρνο φωτεινό ρετιρέ στη Λευκωσία. Αφού αφέθηκα για λίγο στην απόλαυση του κλιματιστικού και με ένα ποτήρι παγωμένο τσάι, άκουσα προσεκτικά την ιστορία της Αντριάνας, μία ιστορία πλημμυρισμένη από τέχνη και φαντασία. «Ξέρω ότι ασχολείσαι με πολλά πράγματα που αφορούν στα καλλιτεχνικά. Αν σου ζητούσα όμως να μου πεις τον ακριβή τίτλο του επαγγέλματός σου, τι θα μου απαντούσες;» τη ρώτησα, νιώθοντας να την αιφνιδιάζω, εκείνη τη στιγμή. Και δεν είχα άδικο. «Είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που θα μπορούσες να μου κάνεις. Όταν επέστρεψα το 2009 από την Αμερική -όπου είχα πάει για ένα χρονικό διάστημα για δουλειά- δήλωνα αρχικά visual artist. Επειδή στην Κύπρο, ο συγκεκριμένος όρος δεν ήταν και τόσο ευκολονόητος, είπα να τον αλλάξω σε aesthetic consultant interior/exterior. Ακόμα χειρότερα! Οπότε πλέον δηλώνω διακοσμήτρια/ζωγράφος». Γεννήθηκε στη Λάρνακα και από παιδί αγαπούσε το design. Σπούδασε εφαρμοσμένες και καλές τέχνες στην Κύπρο (interior/graphic design) και έπειτα συνέχισε στην Σχολή Καλών Τεχνών αρχικά στη Θεσσαλονίκη και έπειτα στην Αθήνα. Έζησε σε μεγαλουπόλεις της Αμερικής όπως Ουάσιγκτον DC και Λος Άντζελες, όπου και συμμετείχε σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις. «Αν και ζω μόνιμα πλέον στην Κύπρο, είμαι συνέχεια σε ένα αεροπλάνο. Στο εξωτερικό, λόγω πληθυσμού, υπάρχει μεγαλύτερο κοινό για να ανταποκριθεί στη δουλειά σου». Γι' αυτό και προς τα τέλη του 2012 θα πραγματοποιήσει την πρώτη της ατομική έκθεση στο Λος Άντζελες. «Θα περιέχει έργα που είναι κυρίως μολύβι σε χαρτί, μαζί με κάποια neon χρώματα που δημιουργούν μία πολύ δυνατή αντίθεση. Θα είναι κάτι σύγχρονο και πολύ μοντέρνο». Οι τρόποι που επιλέγει για να εκφράσει την καλλιτεχνική της φύση, ποικίλουν. «Μπορεί να είναι το βίντεο, τα installations (εγκαταστάσεις), ο καμβάς, τα υφάσματα. Δεν μου αρέσει να περιορίζομαι. Ανάλογα με το τι θέλεις να πεις, υπάρχει και το κατάλληλο μέσο για να το εκφράσεις». Ο πρωταρχικός της στόχος ως interior designer, είναι οι χώροι που φτιάχνει να είναι διαφορετικοί. Εξού και το ψευδώνυμό της, Dispa (Different Spaces). «Σιγά-σιγά φτάνω όλο και πιο κοντά στο στόχο μου, που είναι να δημιουργώ ουτοπίες. Αυτό είναι κάτι που εκφράζει και το εικαστικό κομμάτι της δουλειάς μου. Αρχικά, με αφορμή τον πόλεμο στο Ιράκ το 2004, ξεκίνησα να κάνω πολιτική τέχνη. Σιγά-σιγά, μελετώντας, ψάχνοντας, ερευνώντας, μου βγήκε κάπως διαφορετικά στην πορεία. Αποφάσισα να αναζητήσω τον τέλειο κόσμο. Ποιος είναι αυτός; Υπάρχει; Και τι θα περιείχε αυτός ο τέλειος κόσμος ώστε να αποφευχθούν όλα αυτά τα κακά που ζούμε;». Παράλληλα με το interior και τη ζωγραφική, πρόσφατα ξεκίνησε και τη δική της σειρά από ρούχα και αξεσούαρ. «Η μόδα πώς προέκυψε» τη ρώτησα. «Η μόδα υπήρχε πάντα» μου απάντησε. «Υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, απλά δεν το είχα αφήσει να βγει στην επιφάνεια, γιατί έκανα άλλα τόσα πράγματα ταυτόχρονα». Αιτία για να ασχοληθεί με το σχέδιο μόδας ήταν το νυφικό της! «Ετοιμαζόμουν για το γάμο μου και αποφάσισα να σχεδιάσω μόνη μου το νυφικό μου. Είδα ότι μου ήταν πάρα πολύ εύκολο να υλοποιήσω την ιδέα μου και το αποτέλεσμα είχε θετική ανταπόκριση. Έτσι είπα, γιατί όχι;». Το brand φέρει την ονομασία Dispa και εντάσσεται μέσα στη γενικότερη φιλοσοφία των project της. «Τον ερχόμενο χειμώνα θα δημιουργήσω μία σειρά από δερμάτινα αξεσούαρ, ενώ για το καλοκαίρι του 2013, θα προσθέσω και μία σειρά από αξεσουάρ παραλίας. Είμαι σε συζητήσεις για να δώσω αυτές τις συλλογές σε έναν καινούργιο γαλλικό οίκο, ενώ στην Κύπρο θα διατίθενται μέσω της ιστοσελίδας μου». Στο σπίτι της στη Λευκωσία, ένα υπέροχο ρετιρέ με εξωτερική πισίνα, ζει τα τελευταία δύο χρόνια. «Μόλις μπήκα στο διαμέρισμα κατάλαβα ότι ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνα. Η ενέργεια, η αύρα αυτού του χώρου... Περνώ πολλές ώρες στο σπίτι. Έχει αρκετό φως και μπορώ να σου πω ότι προτιμώ να δουλεύω εδώ παρά στο στούντιό μου που βρίσκεται στο ισόγειο της πολυκατοικίας. Είμαι και κάπως μοναχικό άτομο. Μου αρέσει να περνώ ώρες μόνη μου. Με βοηθά να συγκεντρώνομαι και να βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά». Με το σύζυγό της Αλέξη, παντρεύτηκαν πέρσι, έπειτα από δεκαπέντε χρόνια σχέσης. «Ενώ βρισκόμουν στην Αμερική για δουλειές, σκεφτόμουν να μετακομίσω στο Λονδίνο για να κάνω σκηνοθεσία. Ο Αλέξης, λόγω της δουλειάς του, δεν μπορούσε να μετακινηθεί στο εξωτερικό. Έτσι πήρα την απόφαση να γυρίσω πίσω. Ήταν μία σχέση δυνατή που άντεξε στον χρόνο. Δεν ήθελα να την αφήσω». Κλείνοντας τη συζήτησή μας, τη ρώτησα πώς φαντάζει η ιδανική εξέλιξη για το μέλλον της. «Να συνεχίσω τις συλλογές μου και να εξελίσσω την εικαστική μου δουλειά. Τα πράγματα στην Κύπρο, όπως παρατηρώ τα τελευταία δύο χρόνια, ξεκίνησαν να προχωρούν με πιο γρήγορους ρυθμούς σε ό,τι αφορά στην τέχνη. Αυτό με χαροποιεί. Σε ό,τι αφορά στο interior τώρα, αποφάσισα πλέον ότι θέλω να το κάνω επιλεκτικά, γιατί δεν μπορώ να αναλώνομαι σε projects που δεν με αντιπροσωπεύουν. Δεν θέλω να λειτουργώ διεκπεραιωτικά».