Βασίλης Παπακωνσταντίνου: Ντρέπομαι για τη γενιά μου ζητώ συγγνώμη από τον κόσμο

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου παραχώρησε συνέντευξη στο Sigmalive και με τον γνωστό αυθορμητισμό του αιώνιου έφηβου, μίλησε μεταξύ άλλων,  για την κρίση, την αριστερά, την κυπριακή αριστερά, τα τραγούδια του που σημάδεψαν τόσο τον ίδιο όσο και τον κόσμο.

Ντρέπομαι για λογαριασμό τους…

Ζήτησε παράλληλα ένα μεγάλο συγγνώμη εκ μέρους της γενιάς του, η οποία, όπως είπε, είναι σήμερα η κυβερνώσα.

«Απεκάλυψε» τον τρόπο με τον οποίο διατηρείται σύγχρονος και υπογράμμισε ότι ο λόγος για τον οποίο δεν γράφει στίχους συχνά (έχει γράψει στίχους για περίπου 10 τραγούδια) είναι διότι «σνομπάρει» τον εαυτό του και ότι «δεν νοιώθει μεγάλος ποιητής».

Κοινωνική δικαιοσύνη, διαμαρτυρία, έρωτας

Κοντεύω τα 800 τραγούδια. Με πάρα πολλούς τρόπους έχω μιλήσει για θέματα της ζωής. Για κοινωνική δικαιοσύνη , διαμαρτυρία και έρωτα.

Έμπνευση…

Μου δίνουν έμπνευση τα μάτια των θεατών που έχουν ανάγκη να νοιώσουν. Άμα δεν με εκφράζει ένα τραγούδι δεν θα το τραγουδήσω. Μου δίνουν έμπνευση τα μάτια και τα κύματα που παίρνω από το ακροατήριο. Τα τραγούδια δεν περιγράφουν ακριβώς αυτό που λένε. Δίνουν ατμόσφαιρα για να τα ταιριάξει ο καθένας στον εαυτό του. Να βρει ο καθένας φώλια μέσα στα τραγούδια. Πρέπει να είναι τόσο πλατιά τα τραγούδια που να χωράνε όλους.

Τι θα άλλαζε…

Έχω αλλάξει την πλέον αγαπημένη μύτη μου στην όποια έχω κάνει προσθετική (γέλια)

Καταφέραμε να αλλάξουμε τον κόσμο;

Όχι δεν τα καταφέραμε. Η δίκια μου η γενιά είναι η κυβερνώσα , εγώ ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη από τον κόσμο. Το χρήμα και η αλαζόνα εμπεριέχονται μέσα στον άνθρωπο. Το θέμα είναι ποιο δρόμο επιλεγείς. Της αρετής ή της κάκιας. Κάποτε φόβιζαν τον κόσμο ότι ο κομμουνισμός θα έλθει να τους πάρει τα σπίτια. Τώρα ποιος τους τα παίρνει;

Τώρα είναι σαν να έχουμε πρωτεύουσα τη Γερμάνια και οι υπόλοιπες χώρες είναι οι δήμοι οι οποίοι θα είναι πετυχημένοι αν ακλουθούν τις διαταγές της κεντρικής κυβέρνησης που είναι η Γερμανία. Το μνημόνιο είναι το νέο σύνταγμα που καταργεί όλα τα τοπικά και εθνικά συντάγματα.

Έχουνε εξαθλιώσει όλους τους ανθρώπους . Δεν υπάρχει μέλλον. Οι νέοι δεν ξέρουν για ποιο λόγο πρέπει να ζήσουν. Δεν ξέρουν κατά πού να πάνε. Βγαίνουν από τα πανεπιστήμια και ανοίγουν σουβλατζίδικα ενώ θα έπρεπε να ασχολούνται με την επιστήμη για να προχωρήσει και η επιστήμη.

Να απεγκλωβιστούν οι λαοί για να επέλθει αλλαγή…

Νοιώθω ότι οι λαοί πρέπει να απεγκλωβιστούν από στενά κομματικά πλαίσια και να γίνει μια διεθνής εξέγερση. Αν γίνει τοπικά δεν γίνεται τίποτε. Οι δυνάμεις της αριστεράς, αν θέλουν να ονομάζονται έτσι, να ξεχάσουν τις παρωπίδες τους και να ενωθούν.

Το ελληνικό ροκ…

Το ελληνικό ροκ δεν περνά κρίση. Το βιομηχανοποιημένο τραγούδι περνά κρίση. Οι μουσικές σκηνές ανθούν και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Για αυτό βρίσκομαι εδώ και στηρίζω αυτή την προσπάθεια.

Δανεικά…

Τα χρήματα της ευημερίας ήταν δανεικά. Οι τράπεζες διαφήμιζαν εορτοδάνειο, μουζουκοδάνειο, διακοποδάνειο. Τώρα θα δούμε τα λεφτά μας τι αγοράζουν.

Κυπριακή αριστερά...

Υποστήριξα και συνεχίζω να υποστηρίζω την κυπριακή αριστερά. Θα έπρεπε όμως να είναι πιο έντονη.

Αναρχία…

Η αναρχία είναι η αριστερή πλευρά του μαρξισμού. Μάλλον είναι ουτοπία, αλλά είναι μια καλή σκέψη για να πετυχαίνουμε στην καθημερινότητα μας κάτι πιο ρεαλιστικό όπως είναι η αλληλεγγύη.

Η Κύπρος… Πώς έγινες τόσο αγαπητός;

Η Κύπρος είναι κομμάτι του ελληνισμού. Και όπως συμβαίνει όπου υπάρχει ελληνισμός, έγινα αγαπητός. Τα τραγούδια με έκαναν αγαπητό. Είμαι φυσιολογικός άνθρωπος. Δεν έκατσα πάνω στις δάφνες μου. Δεν την ψώνισα και αναχώρησα από τον κόσμο.

Οικονομική κρίση…

Έχω πληγεί συναισθηματικά από την οικονομική κατάσταση που επικρατεί. Η οικογένεια μου μπορεί να έχει ένα πιάτο φαί, αλλά όταν βλέπεις αξιοπρεπείς ανθρώπους να ανοίγουν τους κάδους για να βρουν φαί, ε τότε ακόμα και όταν η οικογένεια σου έχει φαί, τρέφεται με τύψεις.

Τα μνημόνια καθιστούν δούλους τους ανθρώπους. Η μεσαία τάξη έχει εξαφανιστεί.

Περισσότερα στο βίντεο...