«Αυτό το καλοκαίρι θα είστε γοργόνα ή φάλαινα;»

«Οι φάλαινες έχουν φίλους, είναι σεξουαλικές, κάνουν παιδιά. Οι γοργόνες αν υπήρχαν θα ήταν στην ουρά ενός ψυχιάτρου» η απάντηση μιας γυναίκας στην προκλητική διαφήμιση ενός γυμναστηρίου

Πριν από κάποιο διάστημα, στην είσοδο ενός γυμναστηρίου υπήρξε η εικόνα μιας πολύ λεπτής και όμορφης γυναίκας. Η λεζάντα έγραφε: «Αυτό το καλοκαίρι θέλετε να είστε γοργόνα ή φάλαινα;»

Οι φάλαινες ήταν πάντοτε περικυκλωμένες από φίλους είναι σεξουαλικά ενεργές και ανατρέφουν τα παιδιά τους με μεγάλη τρυφερότηταΗ ιστορία συνεχίζεται και γίνεται καλύτερη, αφού την επόμενη μέρα μια γυναίκα - πελάτισσα του γυμναστηρίου - έγραψε:

«Αγαπητοί μου, οι φάλαινες ήταν πάντοτε περικυκλωμένες από φίλους (δελφίνια, φώκιες, ανθρώπους με περιέργεια), είναι σεξουαλικά ενεργές και ανατρέφουν τα παιδιά τους με μεγάλη τρυφερότητα. Διασκεδάζουν σαν τρελές με τα δελφίνια και τρώνε πολλές γαρίδες. Κολυμπούν όλη την ημέρα ταξιδεύουν σε φανταστικά μέρη, όπως στην Παταγονία, στη Θάλασσα του Μπάρεντς και στους κοραλλιογενείς υφάλους της Πολυνησίας.

Τραγουδούν απίστευτα καλά και μερικές φορές το τραγούδι τους βρίσκεται σε cds. Είναι εντυπωσιακά και αγαπητά ζώα που όλοι υπερασπίζονται και θαυμάζουν.

Γοργόνες δεν υπάρχουν.

Αλλά και αν υπήρχαν, θα βρίσκονταν στην ουρά αναμονής στο ιατρείο ενός ψυχιάτρου, λόγω του προβλήματος της διχασμένης τους προσωπικότητας: Γυναίκα ή ψάρι;

Γοργόνες δεν υπάρχουν αλλά και αν υπήρχαν θα ήταν στην ουρά του ιατρείου ενός ψυχιάτρου

Δεν θα είχαν σεξουαλική ζωή και δεν θα μπορούσαν να κυοφορήσουν παιδιά. Ναι, θα ήταν χαριτωμένες αλλά μόνες και λυπημένες. Και στην τελική, ποιος θέλει δίπλα του ένα κορίτσι που μυρίζει ψαρίλα;

Χωρίς αμφιβολία, θα προτιμούσα να είμαι φάλαινα.

Σε μια εποχή όπου τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν με πρότυπα που στηρίζουν ότι μόνο το λεπτό είναι όμορφο, εγώ προτιμώ να φάω παγωτό με τα παιδιά μου, να απολαύσω ένα δείπνο με το σύζυγό μου, να φάω, να πιω και να διασκεδάσω με τους φίλους μου.

Εμείς οι γυναίκες, παίρνουμε βάρος επειδή συσσωρεύουμε τόση σοφία και γνώση που δεν υπάρχει αρκετός χώρος στα κεφάλια μας, οπότε απλώνεται σε όλο μας το κορμί.

Κάθε φορά που βλέπω τις καμπύλες μου στον καθρέφτη, λέω στον εαυτό μου: «Πόσο εκπληκτική είσαι;»