Madame Figaro Γυναίκες της Χρονιάς 2013

Γνωρίστε τις υποψήφιες στην κατηγορία \"Κοινωνική Προσφορά\"

ΕΥΗ ΤΣΟΛΑΚΗ
Είναι απόφοιτος της Νοµικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών. Η καριέρα της ως δικηγόρος ξεκίνησε το 1998 και σαν ∆ηµοτικός Σύµβουλος Λεµεσού το 2002. Οι πιο σηµαντικές στιγµές της είναι αυτές που της έδωσαν την ευκαιρία να είναι ωφέλιµη στους συνανθρώπους της. Όπως η ανάληψη της προεδρίας της Επιτροπής Κοινωνικής Πρόνοιας του ∆ήµου Λεµεσού το 2007, την οποία εξακολουθεί να κατέχει και η λειτουργία του Κοινωνικού Παντοπωλείου του ∆ήµου Λεµεσού το 2011 µετά από εισήγηση που έθεσε το 2010. Η πιο σηµαντική στιγµή την περίοδο Σεπτέµβριος 2012-13 ήταν η διοργάνωση της συναυλίας Λεµεσός-Αλληλεγγύη. Την συγκλόνισε η αγάπη των δεκάδων χιλιάδων κόσµου που παρευρέθηκε και πρόσφερε απλόχερα σε µια δύσκολη για την πατρίδα µας περίοδο, γεµίζοντας τις αποθήκες κοινωνικών παντοπωλείων και εθελοντικών οργανώσεων µε τρόφιµα και είδη πρώτης ανάγκης.

ΝΑΣΩ ΓΕΩΡΓΙΑ∆ΟΥ
Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1948. Παντρεύτηκε το 1967 και έχει τρία παιδιά και οκτώ εγγόνια. Το 1974 κατά την τουρκική εισβολή έγινε εθελόντρια στον Ερυθρό Σταυρό. Στους καταυλισµούς γνώρισε και την πρώτη καρκινοπαθή. Το 1976 ξεκίνησε σαν πεζοπόρος στην Πορεία Χριστοδούλας και σύντοµα έγινε εθελόντρια στο νοσηλευτήριο Αροδαφνούσα, µε ασθενείς τελικού σταδίου µέχρι το 2000. Συγχρόνως έγινε µέλος σε διάφορες επιτροπές και το ∆ιοικητικό Συµβούλιο του Αντικαρκινικού Συνδέσµου. Το 2000 συµµετείχε στην ίδρυση της EUROPA DONNA Kύπρου και είναι µέλος του συµβουλίου µέχρι σήµερα. Συµµετείχε επίσης στην καθοδηγητική επιτροπή του Υπουργείου Υγείας για τον πληθυσµιακό έλεγχο. Το 2003 βραβεύτηκε από το Παγκύπριο Σώµα Εθελοντών. Οι πιο συγκλονιστικές στιγµές σε αυτή την πορεία ζωής, παραµένουν οι ώρες που συνόδευε µικρά παιδιά να αποχαιρετήσουν τους γονείς τους κλαίγοντας. Ενώ στη µνήµη της έχει τη θύµηση µιας Πρωτοχρονιάς όπου 2 εθελόντριες και αυτή, τραγουδούσαν δακρυσµένες µε µια βασιλόπιτα στα χέρια σε µια φίλη, που εν γνώσει τους θα «έφευγε» σε λίγες ηµέρες.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΟΛΥΒΙΟΥ
Σπούδασε οικονοµικά το (1974-78) και ήταν ασφαλίστρια µέχρι το 2005. Από το 2000 ασχολήθηκε ενεργά µε το σωµατείο Αλκυονίδες, όπου έγινε Πρόεδρος το 2005, θέση που κατέχει µέχρι και σήµερα. Οι Αλκυονίδες είναι σωµατείο που αποτελείται αποκλειστικά από εθελόντριες, δεν έχει διοικητικά έξοδα και στηρίζει οικογένειες και άτοµα, µε ποικιλόµορφους τρόπους, που έχουν τη δεδοµένη στιγµή απόλυτη ανάγκη. Ο τρόπος που λειτουργεί το Σωµατείο µε συλλογικότητα και χαµηλούς τόνους, την αντιπροσώπευε απόλυτα. Σηµαντική στιγµή για τις Αλκυονίδες, υπήρξε η δηµιουργία, τον Μάρτιο του 2010 στο κεντρικό Λονδίνο, ενός χώρου φιλοξενίας, τη Φωλιά, όπου µένουν Κύπριοι χαµηλά αµειβόµενοι ή άνεργοι, για όσο καιρό το απαιτεί η θεραπεία τους. Τον τελευταίο χρόνο, η οικονοµική κρίση οδήγησε πολλούς Κύπριους στην ανέχεια και η ανάγκη για τρόφιµα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, έγινε πιο επιτακτική από ποτέ. Εκτός από παροχή κουπονιών από υπεραγορές, οι Αλκυονίδες συνδράµουν µε τη λειτουργία της Αποθήκης Αλληλεγγύης Αλκυονίδων στο ∆άλι, από όπου τώρα βοηθούνται µε βασικά είδη τροφής και ειδών προσωπικής υγιεινής περίπου 1000 οικογένειες από όλη την Κύπρο.

ΣΠΥΡΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΙΟΥ
Γεννήθηκε και µεγάλωσε στην Αµµόχωστο. Μετά την εισβολή µετακόµισε στον Καναδά για ένα χρόνο και µετά στην Αυστραλία, όπου έζησε εκεί για 7 χρόνια. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, στα 34 της χρόνια, γνώρισε τον καρκίνο το 1989. Μέσα από αυτή την εµπειρία έµαθε να αγαπά τον εαυτό της, τον είδε µε άλλη οπτική και εκτίµησε το δώρο αυτό που λέγεται ζωή! Όλα όσα βίωσε την έκαναν να θελήσει να βοηθήσει και άλλους συνανθρώπους της να βγουν νικητές. Είναι από τα ιδρυτικά µέλη του ΠΑΣΥΚΑΦ και από το 1992, επαρχιακή διευθύντρια του συνδέσµου στη Λεµεσό. Η ίδια πιστεύει ότι «ο ασθενής µε καρκίνο δε στοχεύει στο θάνατο αλλά στη ζωή και από αυτή την προσπάθεια µόνο όφελος µπορεί να προκύψει». Οι σηµαντικές στιγµές της ήταν ότι µαζί µε την οµάδα του ΠΑΣΥΚΑΦ, ζουν την επιτυχία του στόχου τους, που είναι η ποιότητα ζωής για τον ασθενή µε καρκίνο και την οικογένειά του και η αξιοπρέπεια απέναντι στο θάνατο.

ΤΑΣΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
Οι σπουδές της ζωής της είναι να ανακαλύπτει κάθε µέρα τι σηµαίνει αυτισµός. Από το 1987 που διαγνώστηκε ο γιος της µε αυτισµό ξεκίνησε έναν αγώνα µαζί µε άλλους γονείς, για να διεκδικήσουν τα δικαιώµατα αυτών παιδιών. Ο Παγκύπριος Σύνδεσµος για άτοµα µε Αυτισµό, πρόεδρος του οποίου είναι η ίδια, δηµιουργήθηκε το 1990 και συνεχίζει ως σήµερα, έχοντας πετύχει σηµαντικά βήµατα που αφορούν στο θέµα του Αυτισµού και τη στήριξη των οικογενειών και των δικαιωµάτων τους. Για την ίδια, οι πιο σηµαντικές στιγµές της πορείας αυτής, ήταν και θα είναι, κάθε φορά που καταφέρνουν να απαλύνουν τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουν άτοµα µε αυτισµό και οι οικογένειές τους, όπως και κάθε στιγµή που διεκδικούν και κερδίζουν τα αναµφίβολα ανθρώπινα δικαιώµατά τους. Θεωρεί πως η πιο σηµαντική στιγµή για την περίοδο Σεπτέµβριος 2012-13 ήταν ότι κατάφεραν ως Σύνδεσµος αυτή τη δύσκολη εποχή, γεµάτη µε οικονοµικά αδιέξοδα, να διατηρήσουν τη λειτουργία των Κέντρων Ηµέρας και να είναι ακόµα ένας ζωντανός οργανισµός που αγωνίζεται.