Αγαπάς και νιώθεις πως εθίζεσαι στον άλλο. Είναι ποτέ δυνατό;
Η αγάπη παίζει ολέθρια παιχνίδια με τη χημεία του σώματός μας. Γι’ αυτό συμπεριφερόμαστε σαν εθισμένοι, που κάνουμε σαν τρελοί για να πάρουμε την επόμενη δόση. Μελέτες έχουν δείξει, για παράδειγμα, πως τα επίπεδα σεροτονίνης αυξάνονται κατά 40% σ’ αυτούς που ζουν έναν καινούριο έρωτα, γι’ αυτό ορισμένοι άνθρωποι εμφανίζουν τα συμπτώματα της ψύχωσης, κατάσταση που σχετίζεται με τη χαμηλή σεροτονίνη. Με απλά λόγια, αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να τον βγάλουμε από το μυαλό μας. Επιπλέον, είμαστε συνεχώς σε κατάσταση συναγερμού επειδή απελευθερώνεται κορτιζόλη, μια ορμόνη του στρες που σχετίζεται με τη διάθεση «ή ταν ή επί τας».
Μια πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Σινσινάτι κατέληξε ότι οι άνθρωποι που έχουν ερωτευτεί πρόσφατα δραστηριοποιούν το τμήμα του εγκεφάλου που παράγει και λαμβάνει ντοπαμίνη, ένα νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με τον εθισμό και την αντίστοιχη συμπεριφορά, ενώ η δράση της αυξάνεται όταν βάζουμε σκοπό να κατακτήσουμε ένα στόχο. Τζογαδόροι και εθισμένοι σε ναρκωτικές ουσίες βιώνουν τα ίδια συμπτώματα από τη δράση της ντοπαμίνης. Στην αρχή, λοιπόν, ενός ειδυλλίου δεν τίθεται θέμα ικανοποίησης, είναι σαν κάτι να μας σπρώχνει να κερδίσουμε το άλλο άτομο, ώστε σταδιακά να σταθεροποιηθεί η εσωτερική μας χημεία.
Αντίστοιχα, όταν μια σχέση τελειώσει, τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά που έχει ένας τοξικομανής σε στέρηση. Τα επίπεδα ντοπαμίνης πέφτουν, άρα έχουμε χάλια διάθεση. Τα επίπεδα σεροτονίνης παραμένουν χαμηλά, άρα τα συμπτώματα ψύχωσης μπορεί να επιμένουν, με αποτέλεσμα να τον σκεφτόμαστε όλη μέρα. Ως αποτέλεσμα των ορμονικών διαταραχών ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυξάνεται η τάση μας για ρίσκο. Έτσι εξηγείται γιατί όταν αντιμετωπίζουμε την πιθανότητα να διαλυθεί η σχέση μας με κάποιον που θέλουμε τρελά στο πλάι μας είμαστε έτοιμοι για όλα και τον διεκδικούμε με ακραίες συμπεριφορές. Παραδόξως, ακόμα κι αυτό έχει το καλό του: Είτε κερδίσουμε είτε χάσουμε, μας βοηθάει να προχωρήσουμε γρηγορότερα στη ζωή.