Η διαφορετικότητα σου, η δική μου και η νοοτροπία μας και η άλλη πλευρά!

Τελικά τι είναι; Βιολογία ή περιβάλλον; Η σεξουαλική ταυτότητα είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που καθορίζουν το ποιοι είμαστε και άφορα το κάθε άτομο ξεχωριστά.  

Με βάση μελέτες, το μεγάλο debate, η διαχρονική συζήτηση «Τελικά τι είναι; Βιολογία ή περιβάλλον;»,  κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι και η ιατρική κοινότητα, έχουν κατασταλάξει στο ότι το περιβάλλον αλληλοεπιδρά με την βιολογία μας. Στο αν κατά πόσο η βιολογία ή το περιβάλλον είναι αυτό το οποίο συμβάλει στη σεξουαλική μας ταυτότητα περισσότερο, οι ερευνητές έχουν καταλήξει στο ότι αυτό είναι διαφορετικό από άτομο σε άτομο.

Αυτό που χρειάζεται να αντιληφθούμε είναι ότι όλοι μας ερχόμαστε στον κόσμο με κάποιες ιδιαιτερότητες. Όλοι μας φέρνουμε μαζί μας  κάποια χαρακτηριστικά . Μέσα από τις εμπειρίες, (να το και το περιβάλλον) διαμορφώνουμε τον ενήλικα εαυτό μας. Το τελικό αποτέλεσμα, δηλαδή το ποιοι είμαστε, συμπεριλαμβάνει τον χαρακτήρα μας, την ταυτότητα μας, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας και την σεξουαλική μας ταυτότητα.

Ως έφηβοι έχουμε να ξεπεράσουμε τις αναμενόμενες δυσκολίες οι οποίες συνεπάγονται από την εφηβεία.  Χρειάζεται ταυτόχρονα όμως και πολλές φορές μέσα από ένα εσωτερικό διάλογο, να καταλάβουμε, να αναγνωρίσουμε και σιγά σιγά να αποδεχτούμε το ποιοι είμαστε γενικά και σεξουαλικά. Φυσικά αυτό εμπεριέχει μια δεύτερη δική μας εσωτερική πάλη αφού είμαστε και μέλη μιας οικογενείας, μέσα σε μια κοινωνία, που μας αναμένει να είμαστε ετερόφυλοι. Στο να μας «επιτραπεί» να εκφραστούμε, στο να γίνουμε δηλαδή αποδεκτοί, βασιζόμαστε στην οικογένεια μας αλλά και στην κοινωνία. Έμμεσα νοιώθουμε την ανάγκη της αποδοχής από αυτούς τους δυο παράγοντες,  ιδιαίτερα αν δεν ασπαζόμαστε το μέχρι στιγμής κατεστημένο.  Αυτό και μόνο κάνει την ύπαρξη μας δυσκολότερη.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποδεχτούμε και να παραδεχτούμε ούτε καν στον εαυτό μας μια τέτοια ιδιαιτερότητα.  Για κάποιους ίσως είναι ευκολότερο από άλλους. Για όσους επιλέγουν το δύσκολο δρόμο, το ψυχολογικό βάρος του εσωτερικού πολέμου τους, με τα έντονα αντικρουόμενα και ως επί το πλείστο αρνητικά συναισθήματα, μπορεί πολλές φορές να καταλήξουν σε καταστροφικές συμπεριφορές.  Όπως και η κάθε επιλογή συμπεριφοράς έχει και τις συνέπειες της, αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να έχουν αντίκτυπο στο άτομο και φυσικά στην οικογένεια του.

Πανζουρλισμός  όμως γίνεται σε σχέση με το θέμα του αν γεννιόμαστε ή γινόμαστε ετερόφυλοι, ομοφυλόφιλοι ή bisexuals. Αυτό το ερώτημα είναι και η βάση στην οποία πολλοί βασίζουν την επιχειρηματολογία τους στο ότι μπορεί κάποιος να γίνει κάτι  άλλο από ότι είναι.  Πολλά είναι τα άτομα που θέλουν να πιστεύουν και έτσι υποστηρίζουν, ότι η σεξουαλική μας ταυτότητα είναι μια προτίμηση και ότι, αν επιλέξαμε την ομοφυλοφιλία, απλά πήραμε τον λάθος δρόμο λόγο «κακής παρέας», «ανωριμότητας» .  Γι’ αυτό και προσπαθούν και να μας πείσουν να κάνουμε μια «καλύτερη» επιλογή.
Οι κυριότεροι παράγοντες που εμποδίζουν μια ομαλή προσαρμογή στο «διαφορετικό», είναι π.χ., τα στερεότυπα που μας θέλουν να ακολουθούμε την πορεία των ετερόφυλων παιδιών και όπου αναμένεται να παντρευτούμε να κάνουμε παιδιά κτλ. Δεν είναι αλήθεια ότι  αν το παιδί μας είναι αγόρι αισθανόμαστε την ανάγκη και το αναμένουμε να ακολουθά τα ενδιαφέροντα που συνάδουν με το φύλο του και όχι για παράδειγμα… να παίζει κουμέρες; Το τι θεωρούμε σωστό και τι λάθος, το τι μας καθορίζει το τι να αναμένουμε, είναι η νοοτροπία της κοινωνίας και της θρησκείας μας.

Δεν είναι παράλογη η αντίδραση όμως του γονιού, που με τα «νέα», αντιλαμβάνεται ότι αυτά που επένδυσε και ονειρεύτηκε χρειάζονται να πάρουν μια άλλη κατεύθυνση. Οι οικογένειες ομοφυλοφιλικών παιδιών έχουν να αντιμετωπίσουν πολλά και πολύπλευρα προβλήματα στην εφηβεία ή και στην αρχή της ενηλικίωσης του παιδιού τους.
Πολλοί γονείς δυστυχώς, υποφέρουν και νοιώθουν ότι απέτυχαν σαν γονείς αν το παιδί τους εκφράσει ότι είναι ομοφυλόφιλο. Κλααααματα, δράααματα, πόοονος, φόοοοβος…. «τι θα πουν οι τρίτοι;» κτλ… κατανοητό. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι πέτυχαν σαν γονείς με την έννοια ότι το παιδί τους νοιώθει δυνατό να μπορέσει να τους μιλήσει, για κάτι τόσο προσωπικό,  και ότι απλά ζητά την  αποδοχή τους. Η αποδοχή από τους γονείς είναι και το μεγάλο τεστ του γονιού.

Υπάρχουν όμως και άτομα, τα οποία σέβονται την σεξουαλική μας ταυτότητα, δεν ασχολούνται αν είναι ή όχι μια επιλογή και μας αποδέχονται. Αν αυτοί είναι φίλοι μας, μας αγαπάνε γι αυτό που είμαστε. Αν είναι οι γονείς μας, μας αποδέχονται ως παιδιά τους και μας τιμάνε γι αυτό που είμαστε ακόμη και αν αυτό τους πονάει ή αν είναι βασικά το αντίθετο από αυτό που οι ίδιοι ονειρεύτηκαν. Με αποδοχή και σεβασμό, οι γονείς μπορούν να περάσουν το πραγματικό τεστ  του γονιού.

Χριστίνα Φ. Σορόκου
Εγγεγραμμένη Συμβουλευτική Ψυχολόγος και Ανθρωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια
ΜΑ Practioner στις Διατροφικές Διαταραχές
Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Ψυχομετρικής
https://www.facebook.com/CenterOfPsychotherapyAndPsychometrics
http://www.cyprus-online.org/Nicosia/Psychologists/Nicosia_Psychologists.php
http://www.cyprus-online.org/Psychologists/
Τηλ. 22458750, 99532393