Χάρης Σιανίδης: «Έζησα σε ψυχιατρική κλινική στην Ουγγαρία, έφτασα σε πολύ κακό σημείο»

Όταν ο Χάρης Σιανίδης ξεκίνησε να τραβά την προσοχή των media χάρη στις εκκεντρικές του εμφανίσεις με τις μπουτονιέρες και τα baby pink κοστούμια του, ο κόσμος αναρωτιόταν από πού ξεφύτρωσε αυτός ο νεαρός στιλίστας.

Από μια τυπική μέση οικογένεια της Δραπετσώνας, ο Χάρης θυμάται τον εαυτό του, γυμνασιόπαιδο, να προσπαθεί να μπει κρυφά στα διάσημα τότε μουσικά Βραβεία Ποπ Κορν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, όταν ο φρουρός ξεμάκραινε για να κάνει ένα τσιγάρο. Η showbiz πάντα τον συνέπαιρνε. Μέχρι και σήμερα, κάποια έντυπα τον αποκαλούν στιλίστα κι εκείνος νευριάζει. «Πάντα η βασική μου δουλειά ήταν οι δημόσιες σχέσεις. Στην αρχή απέφευγα να το λέω, γιατί ένιωθα πως κάποια μεγαθήρια της εποχής δεν θα με άφηναν να σταθώ στο χώρο αυτό. Έτσι, τον πρώτο καιρό, επειδή διοργάνωνα και κάποια fashion shows, έλεγα πως ήμουν στιλίστας. Όμως ήμουν απλά ένα παιδί που αγαπούσε τη μόδα.

Μου άρεσε να προκαλώ με το ντύσιμο, να ξεχωρίζω. Αυτή η πρόκληση με έκανε αναγνωρίσιμο. Δεν είναι τυχαίο πως ο Βασίλης Τσιλιχρήστος, ο άνθρωπος που με ανακάλυψε, μου πρότεινε στα 18 μου να αναλάβω δημόσιες σχέσεις στα ιστορικά για την εποχή κλαμπ Privilege και King Size» εξηγεί. Πώς όμως ένα παιδί από μια μεσοαστική οικογένεια βρέθηκε στο χώρο αυτό; «Είχα άστρο. Δεν το λέω ψωνίστικα. Από 5 χρόνων ήξερα πως θα κάνω μια δουλειά στο χώρο του θεάματος και θα πετύχω. Έχω κι άλλα να κάνω ακόμη, πιστεύω πως αξίζω πολλά. Το μεγάλο ταλέντο μου είναι η επικοινωνία» μου λέει ο γεννημένος στις 6 Νοεμβρίου του 1981 Σκορπιός Χάρης, αν και έχει αντιληφθεί πως δεν είναι συμπαθής σε όλους. «Μπορεί ο κόσμος που με ξέρει μόνο μέσα από τα περιοδικά να μη με συμπαθεί, να θυμάται την εποχή της μπουτονιέρας, που τη βρίσκει εκκεντρική και περίεργη, και να το θεωρεί αστείο ίσως, αλλά η αλήθεια είναι πως δουλεύω σκληρά.

Δεν μπλέχτηκα ποτέ σε πισώπλατα μαχαιρώματα που έχει αυτή η δουλειά, δεν είμαι ζηλιάρης και χαίρομαι με την επιτυχία του άλλου. Αντίθετα, εγώ έχω πέσει θύμα ζήλιας, ακόμα και πρόσφατα, σε ένα ταξίδι στην Αμερική, που ένιωσα τη ζήλια στο πετσί μου από φίλους και ξενέρωσα. Ο χώρος μας είναι ανταγωνιστικός και, δυστυχώς, δεν επιτρέπει πολλές αληθινές φιλίες» λέει απογοητευμένος ο Χάρης που όταν τον γνωρίζεις ανακαλύπτεις πως έχει μια γλυκύτητα που σε κερδίζει.
Τον ρωτάω αν και στις ερωτικές του σχέσεις έχει καταφέρει να μην είναι καθόλου ζηλιάρης, αλλά χτυπάω ευαίσθητη χορδή. «Είμαι πολύ ζηλιάρης στο κομμάτι των σχέσεων, αν και μόνο μία φορά έχω κάνει σχέση, στα 29 μου. Ήταν μια ιστορία που κράτησε δύο περίπου χρόνια και μου έχει αφήσει ανάμεικτα συναισθήματα. Ήταν το πιο έντονο συναίσθημα που έχω ζήσει και χάρηκα που το έζησα, γιατί για μένα οι σχέσεις πριν από αυτό ήταν fast food στην ακραία του μορφή».

Ακόμα όμως και αυτή η μοναδική του σχέση, που τον έκανε να νιώσει πρωτόγνωρα συναισθήματα, ήταν δύσκολη. «Ήταν μια σχέση καταδικασμένη από την αρχή, γιατί μας χώριζαν πολλά. Όλο αυτό, όμως, μου έγινε εμμονή και μετά εφιάλτης. Δεν είχα όρεξη να φάω, δεν μπορούσα να μιλήσω, το μυαλό μου ήταν κολλημένο εκεί. Ίσως δεν μπορούσα να το διαχειριστώ, γιατί ήταν η πρώτη φορά. Έχω την κατάρα να είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν πάντα αυτό που δεν μπορούν εύκολα να έχουν. Είχα βάλει πολύ ψηλά τον πήχη σε όλα, στην εμφάνιση, στο lifestyle, στην επαγγελματική καταξίωση. Θα ήθελα να ζήσω ξανά όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα, αλλά όχι μέσα σε μια τόσο drama queen κατάσταση. Έφτασα σε ένα πολύ κακό σημείο. Έζησα για ένα διάστημα σε ψυχιατρική κλινική στην Ουγγαρία. Είναι κάτι που το λέω για πρώτη φορά. Είχα καταρρεύσει. Είναι μια κλινική για ανθρώπους που έχουν έντονα πάθη, όπως ο τζόγος, τα ναρκωτικά. Εγώ δεν είχα τίποτα από όλα αυτά (ναρκωτικά δεν δοκίμασα ποτέ μου, γιατί ήξερα πως σε κάποια πράγματα είμαι των άκρων και φοβόμουν μήπως κολλήσω), αλλά είχα πάθει ένα είδος εμμονής. Ίσως γιατί επί δεκατέσσερα χρόνια ήμουν σαν ζόμπι που μόνο δούλευε, προσπαθώντας να αποδεικνύω συνέχεια την αξία μου. Δεν πρέπει, τελικά, ποτέ να παραμελούμε τα συναισθήματα και τις όμορφες στιγμές» παραδέχεται.

Όλη η πίεση που βίωνε εξαιτίας αυτής της κατάστασης εξερράγη σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. «Είχαμε βγει με φίλους για φαγητό σε ένα εστιατόριο και τότε, για πρώτη φορά στη ζωή μου, με έπιασε κρίση πανικού. Έσπασα όλο το εστιατόριο κι ένας επιχειρηματίας φίλος μου, με τον οποίο ήμασταν μαζί στο ταξίδι, με βοήθησε βρίσκοντας αυτή την κλινική απεξάρτησης. Δεν μπορούσα με τίποτα να γυρίσω στην Ελλάδα» εξομολογείται. Θυμάται την εποχή της νοσηλείας του, που διήρκεσε ένα μήνα, σαν κάθαρση. «Ήταν ένα παραμυθένιο μέρος μέσα σε ένα δάσος. Οι συνεδρίες με τους ειδικούς γίνονταν στα αγγλικά και είχαμε και κάποια group therapies. Με βοήθησε πολύ όλο αυτό. Η Ουγγαρία έχει μεγάλη παράδοση στην κλινική ψυχολογία. Οι Géza Rόheim, Franz Alexander, David Rapoport ήταν διάσημοι Ούγγροι ψυχαναλυτές. Στη μητέρα μου μίλησα για όσα μου συνέβησαν μόνο όταν επέστρεψα. Ίσως έπρεπε να συμβεί αυτό για να συζητήσω με τη μαμά μου πλέον τα πάντα. Μια γυναίκα 65 χρόνων μού στάθηκε και μου έδωσε τις πιο ωραίες συμβουλές, λες και ήταν 35 χρόνων με τέσσερα πτυχία».

Ο πρώτος ψυχαναλυτής, με τον οποίο μίλησε μετά την κρίση πανικού, του είπε πως ο βαθμός της στενοχώριας που είχε ήταν στο επίπεδο της μητέρας που χάνει το παιδί της. «Η θλίψη που βιώνει κάποιος μετριέται μέσα από κάποια τεστ και εκείνη που βρίσκεται στην υψηλότερη βαθμίδα είναι αυτή της μητέρας που χάνει το παιδί της. Η δική μου στενοχώρια, όπως μου είπαν, ήταν αυτού του βαθμού. Δεν είχα συμπτώματα κατάθλιψης (όπως, π.χ., να είμαι απεριποίητος, να μη θέλω να κάνω μπάνιο), αλλά δεν μπορούσα να φάω και κάπνιζα συνέχεια. Έφτασα 60 κιλά, με 1,92 μ. ύψος. Όμως, νιώθω περήφανος γιατί δεν πήρα ποτέ αντικαταθλιπτικά, όπως μου πρότειναν. Το πάλεψα μόνος μου με συζήτηση και ψυχανάλυση. Θυμάμαι, όταν γύρισα στην Ελλάδα, η Χαρά Πάκου, η γιατρός που με βοήθησε πολύ και με κουράριζε για καιρό, επειδή ξυπνούσα και δεν μπορούσα με τίποτα να σηκωθώ, με είχε ρωτήσει αν νιώθω να με “καταπίνει” το κρεβάτι. Ένιωθα ακριβώς αυτό. Ήταν σαν να ανοίγει το στρώμα και να με “καταπίνει” μέσα, να προσπαθώ να σηκωθώ και να μην μπορώ. Εκείνη την εποχή έφτασα και στο πρώτο στάδιο ενός αυτοάνοσου νοσήματος, το οποίο ευτυχώς κατάφερα να ξεπεράσω» εξομολογείται.

Ο Χάρης Σιανίδης έφτασε 29 χρόνων για να νιώσει τα πρώτα έντονα συναισθήματα, αλλά δεν κατάφερε να το διαχειριστεί. Όμως κατάφερε να προχωρήσει. «Εδώ κι ένα χρόνο, είμαι εντελώς καλά και έχω αφιερωθεί στη δουλειά μου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχω τη δική μου εταιρεία, την Beautiful People, ασχολούμαι με δημόσιες σχέσεις, οργάνωση εκδηλώσεων και οργάνωση συνεδρίων. Κάνουμε θεματικά πάρτι, συναυλίες, τώρα έχω αναλάβει όλη την περιοδεία του Νίνο. Έχω τις δημόσιες σχέσεις σε τρία μεγάλα ξενοδοχεία, το Pomegranate στη Xαλκιδική, το Rodos Palace και το Mediterranean στη Ρόδο. Τα εγκαίνια του Pomegranate ήταν μια παραγωγή πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Ήταν το δυσκολότερο project που είχα ποτέ, αλλά είχε τεράστια επιτυχία. Ξέρεις, στη δουλειά μου δεν έχω κάνει ούτε μία αποτυχία. Αλλά η εκκεντρική εμφάνιση που είχα στο παρελθόν ήταν για τους εχθρούς μου ένα πάτημα για να με αμφισβητούν επαγγελματικά. Όπως και η σχέση μου με τις ωραίες γυναίκες ήταν αντικείμενο σχολιασμού.Έχω ακούσει πολλές φήμες για μένα και κάποιες με στενοχώρησαν πολύ γιατί ήταν άδικες, αλλά οι αποδείξεις που έχω αφήσει είναι μόνο καλές. Ξέρω πως κατακρίνουν πάντα αυτούς που αξίζουν».

Αγαπiημένες και στενές του φίλες είναι η χρόνια κολλητή του Γωγώ Μαστροκώστα, αλλά και η Ιωάννα Λίλη. Μάλιστα, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, είναι εκείνος που τις έφερε κοντά στους σημερινούς τους συντρόφους. Με τη Γωγώ είχαν γνωριστεί στην Αράχοβα, όπου εκείνη είχε ιδιόκτητα σαλέ, την εποχή που ο Χάρης σπούδαζε στην Άμφισσα. «Πάντα θαύμαζα τους αθλητές που μας έκαναν υπερήφανους που είμαστε Έλληνες. Ο Τραϊανός ήταν ένας από αυτούς. Συνδύαζε με τέλειο τρόπο προσωπικότητα και εμφάνιση. Η Γωγώ δεν ασχολούνταν τότε με το ποδόσφαιρο – δεν ήταν πολύ στη μόδα οι ποδοσφαιριστές, όπως έγιναν μετά. Θυμάμαι πως της έλεγα πάντα για τον Δέλλα και μάλλον έστειλα θετική ενέργεια, αφού γνωρίστηκαν λίγο καιρό μετά, τυχαία, σε ένα πάρτι».

Η συμβολή του στη γνωριμία της Ιωάννας Λίλη και του Θοδωρή Ζαγοράκη ήταν ακόμα πιο δραστική. «Ήταν μια περίοδος που η Ιωάννα ήταν απογοητευμένη από τις σχέσεις. Ήμασταν σε μια παραλία και της λέω φιλικά: “Ξέρεις ποιος θα μου άρεσε για σένα; Ο Ζαγοράκης”. Έβαλε τα γέλια και μου λέει “ωραίος είναι, αλλά πώς σου ήρθε αυτό;”. Λίγες μέρες μετά, ζήτησα το τηλέφωνό του από έναν κοινό γνωστό και του τηλεφώνησα. Του λέω “γεια σου, με λένε Χάρη Σιανίδη και θέλω να σου γνωρίσω μια φίλη μου”. Κάπως έτσι άρχισαν να μιλούν τηλεφωνικά και όλο αυτό εξελίχτηκε σε μια ευτυχισμένη οικογένεια» λέει για την παρουσιάστρια του TV Μακεδονία και τον ευρωβουλευτή.

Ο Χάρης έχει ένα ταλέντο να γίνεται αγαπητός στις γυναίκες, και μάλιστα όχι μόνο τις εγχώριες. Μια πολύ ζεστή σχέση διατηρεί και με την Irina Shayk, την οποία γνώρισε στο Μόντε Κάρλο. «Ήταν η εποχή που τα ψυχολογικά μου ζητήματα ήταν στο πικ τους και έκανα διακοπές στο Μονακό. Συστηθήκαμε σε ένα πάρτι και μετά συναντιόμασταν σχεδόν καθημερινά σε πάρτι και εστιατόρια. Της ζήτησα να έρθει στο event για τα τέσσερα χρόνια της εταιρείας μου, Beautiful People, σε συνεργασία με το MTV πέρσι το καλοκαίρι κι εκείνη το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη, μέσα στη χειρότερη κρίση της Ελλάδας και χωρίς να ζητήσει τα τρελά λεφτά. Το έκανε για μένα και το εκτίμησα αφάνταστα. Το ίδιο καλοκαίρι ήρθε στην Κρήτη μαζί με τον Cristiano Ronaldo, τον πιο αγαπημένο σταρ που έχω γνωρίσει ποτέ. Και ενώ ήξερα πού ήταν και τους συνάντησα, δεν έδωσα ποτέ πληροφορίες στα περιοδικά για προσωπικό μου όφελος, τους σεβάστηκα. Μάλιστα, φέτος το καλοκαίρι με έχει καλέσει στη Βραζιλία για το Μουντιάλ».