Μια χοντρούλα μπλόγκερ φοράει μπικίνι, πάει στην παραλία και μετά γράφει για τις αντιδράσεις

Η διάσημη στις ΗΠΑ μπλόγκερ Jenny Trout, με μερικά παραπανίσια κιλά, προσεγγίζει ένα θέμα που την πονάει προσωπικά, τα κιλά της. Φοράει το μπικίνι της, πάει για μπάνιο στην λίμνη Μίσιγκαν και γράφει με σαρκασμό και χιούμορ ένα συναρπαστικό κείμενο.

Γράφει η Trout σε κείμενο που ανήρτησε στην huffingtonpost:

«Την Πρωτοχρονιά πήρα μια απόφαση που εξέπληξε τους φίλους μου. Να φορέσω μπικίνι φέτος το καλοκαίρι. Μπράβο, και τι σκοπεύεις να κάνεις; Weight Watchers; Jenny Craig; Θα γίνεις χορτοφάγος, θα κάνεις εγχείριση; με ρώτησαν.
Είπα ότι θα φορέσω μπικίνι, όχι ότι θα αδυνατίσω, τους απάντησα.
Δεν καταλάβαινα γιατί τους ήταν τόσο δύσκολο να το καταλάβουν. Εξάλλου όλοι έχουμε δει στο ίντερνετ αυτές τις αναρτήσεις που γράφουν «Θέλετε ένα σώμα για μπικίνι; Εύκολο! Φορέστε ένα μπικίνι!».

Το μπικίνι για χοντρούς (fatkini) ήταν της μόδας πέρυσι και έγινε ανάρπαστο. Δεν το έβρισκες ούτε μέσω ίντερνετ. Ετσι, κι εγώ αποφάσισα να παραγγείλω το δικό μου από το Μάρτιο.

Τέλος πάντων, κανείς από τους φίλους μου δεν είχε το κουράγιο να μου πει ότι δεν έπρεπε να φορέσω μπικίνι γιατί η επίδειξη του σώματός μου θα τους σόκαρε. Κανείς δεν είχε το κουράγιο να μου πει ότι δεν ήθελε να με δει με μπικίνι γιατί αυτό θα τραυμάτιζε τις αισθητικές τους προτιμήσεις που έχουν χτιστεί πάνω στα στερεότυπα "τι είναι ωραίο και τι όχι".
Φυσικά δεν ήταν αυτός ο λόγος που δεν ήθελαν να με δουν με μπικίνι. Θα ήταν πολύ επιφανειακό. Αντίθετα μου έλεγαν ότι είναι για λόγους υγείας. Οτι δεν θα ήξερα να φορέσω την πολύπλοκη εξάρτηση ενός μπικίνι και ότι μπορεί να πνιγόμουν με τις μπρετέλες και τα κορδονάκια. Οτι θα μπορούσα να υπνωτιστώ με το spandex, το υλικό από το οποίο φτιάχνεται το μπικίνι μου; Κι αν μου ερχόταν η όρεξη να φάω το μπικίνι, τι θα γινόμουν;

Δεν ξέρω τι ακριβώς σκέψεις έκαναν οι φίλοι μου. Υπέρταση, καρδιακά προβλήματα, προβλήματα στις αρθρώσεις, χοληστερίνη, όλα μου τα ανέφεραν αλλά δεν άκουγα τίποτα. Είχα αμφιβολίες για τα προβλήματα υγείας που θα μου προκαλούσε το μπικίνι.
Ενα άλλο επιχείρημα που ακούστηκε πολλές φορές από τους φίλους μου ήταν ότι θα εκπροσωπούσα την «απολογία της παχυσαρκίας». Οτι δηλαδή θα ήμουν τόσο ωραία στο μπικίνι μου ώστε θα ανακινούσα μια συνολική αναθεώρηση της έννοιας «παχύσαρκος». Αυτό το επιχείρημα ομολογώ ότι μου άρεσε. Ποτέ δεν είχα πιστέψει ότι είμουν τόσο όμορφη ώστε να προκαλέσω τόσο ραγδαίες αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων. Ωραία Ελένη της Τροίας, σκάσε, η Τζένι Τρουτ αρχίζει πόλεμο εναντίον της υγείας και των αγαλμάτινων σωμάτων!

Κάποιοι άλλοι φίλοι μου ανησυχούσαν για την άνεσή μου: «Μήπως θα ήταν πιο άνετο ένα μαγιό ολόσωμο;». Ε, τότε για να είμαι άνετη δεν πάω καθόλου στην παραλία. Τι ανησυχείτε; Οτι αν μπω στη λίμνη Μίσιγκαν θα προσελκύσω τα ψάρια επειδή δεν έχω μελανίνη;

Ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν άκουσα καμιά από αυτές τις φρικτές προφητείες. Και μια ωραία ημέρα, τέλος Ιουνίου, σε μια κρύα πλαζ του  Copper Harbor, στη λίμνη Μίσιγκαν, φόρεσα το μπικίνι μου.
Και μαντέψτε: δεν συνέβη τίποτα απολύτως. Οι οικογένειες που είχαν έρθει στην παραλία δεν έφυγαν τρέχοντας μόλις με είδαν, φοβούμενες ότι τα προβλήματα υγείας που είχαν προβλέψει οι φίλοι μου ήταν κολλητικά. Κανείς επίσης δεν άρχισε να τρώει για να αποκτήσει ένα σώμα σαν το δικό μου. Οσο για τα ψάρια είμαι πλέον βέβαιη ότι δεν έχει στον πάτο της λίμνης.
Δεν είμαι ανόητη. Ξέρω γιατί ορισμένοι δεν ήθελαν να με δουν με μπικίνι. Ξέρω ότι προβλήματα υγείας και επιδημία παχυσαρκίας και τέτοια δεν υπάρχουν. Αλλά ότι το πρόβλημα είναι τι περιμένει η κοινωνία από τις γυναίκες. Ποια στερεότυπα που έχει δημιουργήσει η μόδα για το τέλειο σώμα είναι εμπόδιο.

Ξέρω ότι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν ένα χοντρό σώμα με μπικίνι είναι γιατί, παραδοσιακά, αυτό το ρούχο είναι τρόπαιο για μια γυναίκα που είναι αρκετά ελκυστική για να το φοράει. Αν οι χοντρές άρχιζαν να φοράνε μπικίνι χωρίς ντροπή και φόβο, τότε πού θα πήγαινε ο πλανήτης; Θα άρχιζαν και οι χοντρές να έχουν αυτοπεποίθηση; Θα απαιτούσαν σεβασμό; Τι θα τις εμπόδιζε τότε να κάθονται στα αυγά τους; Και τι θα πίστευαν τότε οι άνθρωποι που θεωρούνται ωραίοι σύμφωνα με όλα τα πρότυπα;

Οκ. Πιστεύω ότι πρέπει σαν κοινωνία να δείξουμε περισσότερη ειλικρίνεια για το σώμα των άλλων. Κι αν δεν μπορούμε να αποφύγουμε όλα τα επιφανειακά και άχρηστα επιχειρήματα πρέπει τουλάχιστον να παραδεχτούμε ένα πράγμα: ότι όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με τον έλεγχο που επιθυμούμε να ασκούμε στους άλλους».