Νίκος Βουρλιώτης: Η εξομολόγηση για το πρόβλημα που αντιμετώπισε στην εφηβεία του

Μια αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε στο \"Secret\" ο Νίκος Βουρλιώτης, μιλώντας μεταξύ άλλων για την αναγνωρισιμότητα, την οικονομική άνεσή του αλλά και τα εφηβικά του χρόνια.

Σχετικά με την αρχή της καριέρας του, ο ίδιος θυμήθηκε ένα περιστατικό: «Θυμάμαι να είμαστε με τον Μιχάλη στη Λευκάδα, πριν καν αρχίσουμε να υπάρχουμε δισκογραφικά - μια περίοδο που είχαμε πάρει σβάρνα τα μπαράκια και τα κλαμπ, για να επικοινωνήσουμε ότι υπάρχουμε. Στο δεύτερο τραγούδι ξεκαλωδιώσαμε και φύγαμε, γιατί κανείς δεν μας έδινε σημασία - και είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν το πήρε χαμπάρι. Οι φωνές του κόσμου ήταν πιο δυνατές από τη μουσική και νιώθαμε ότι ενοχλούσαμε κιόλας» ενώ θέλησε να ξεκαθαρίσει σχετικά με την οικονομική άνεση που ενδεχομένως έχουν οι αναγνωρίσιμοι καλλιτέχνες: «Η λάμψη δεν κρύβει χρήμα. Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι αυτής της δουλειάς που έχουν βγάλει χρήματα και έχουν κρατήσει μέρος αυτών για να κάνουν επενδύσεις. Κι εμένα μου έχει τύχει να είμαι ιδιαίτερα δημοφιλής δισκογραφικά και γενικότερα σε επαγγελματικό επίπεδο και να θεωρούν όλοι ότι έχω οικονομική άνεση, αλλά εγώ να ζορίζομαι να διεκπεραιώσω την καθημερινότητα».

Παράλληλα, δεν δίστασε να εξομολογηθεί το πρόβλημα που αντιμετώπισε κυρίως στα εφηβικά του χρόνια: «Ήμουν αγοραφοβικός στο γυμνάσιο, με ιατρική γνωμάτευση. Το διαπίστωσα όταν δεν μπορούσα να μπω στο λεωφορείο ή όταν, μέσα στην τάξη, άρχιζα να ασφυκτιώ. Ειδικά όταν μεγάλωνε ο αριθμός των μαθητών, εγώ αισθανόμουν δυσκολία στη συγκέντρωση. Προσπάθησα να το αντιμετωπίσω και ζήτησα τη βοήθεια ειδικού, που μου πρότεινε την ομοιοπαθητική. Και ουσιαστικά αυτό έκανα, αφού διάλεξα ένα επάγγελμα που έχει σχέση με κόσμο», συμπληρώνοντας: «Γενικά, όμως, δεν με έλεγες προσεγγίσιμο άνθρωπο. Δυστυχώς αυτή τη νοοτροπία μου την καλλιέργησε το hip-hop. Με έκανε κάποια στιγμή να νιώθω ξένος απέναντι σε όλα όσα συνέβαιναν και αρκετές φορές ήμουν και αντιδραστικός χωρίς λόγο. Είχα παρωπίδες. Συνειδητοποίησα, όμως, ότι υπάρχει και δεύτερο επίπεδο σκέψης. Εκεί ανακάλυψα έναν δεύτερο κόσμο. Το hip hop μπορεί να είναι ένα πολύ μοναχικό δωμάτιο δίχως πόρτες και παράθυρα, αλλά μπορεί να είναι και ένα καταπληκτικό μπαλκόνι με θέα και δυνατότητα επικοινωνίας. Εξαρτάται καθαρά από τη διάθεση του καθενός».