Μαρίνα Αργυρίδου: Η μικρή πριγκίπισσα του θεάτρου

Η πρωταγωνίστρια της παράστασης, Ο Μικρός Πίιγκιπας του Αντουαν Ντε Σαιντ-Εξυπερυ, που ανεβάζoυν η Alpha Square και η White Angel White Company, είναι µια ηθοποιός που γεμίζει τη σκηνή µε το ταλέντο και µαγευει µε τη φωνή της. Η Μαρίνα Αργυρίδου έκανε ήδη αισθητή την παρουσία της στην Κυπριακή σκηνή.

O ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ: Αισθάνοµαι πως η παράσταση θα είναι ένα ταξίδι, µία διαδροµή από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, τόσο για τους συντελεστές όσο και για τους θεατές. Ο Μικρός Πρίγκιπας θα είναι ο ρόλος που θα υπενθυµίζει συνεχώς τον πρώτο σταθµό: την αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Πιστεύω πως κάθε δουλειά που κατορθώνει το «η ισχύς εν τη ενώσει», τότε ξεχωρίζει.
Ο ΡΟΛΟΣ: Μου ξυπνά τη Μάγδα, τον Πόλυ, τον Βασίλειο, αυτά τα υπέροχα παιδιά που τους χάρισα το βιβλίο, γιατί τους θεωρούσα µικρούς πρίγκιπες και ήθελα να τους κρατήσω σ' αυτόν τον αθώο κόσµο. Όταν µου ανακοινώθηκε ο ρόλος, ένιωσα ένα µούδιασµα από καθήκον και µία ευφορία από οικειότητα.
Ο ΕΞΥΠΕΡΥ… µιλά για την απεραντοσύνη της σκέψης των παιδιών από τη µία και για τη µαταιοδοξία και την απληστία των µεγάλων από την άλλη. Ο ενήλικας θεατής που θα αφεθεί «να δει την ουσία µε την καρδιά κι όχι µε τα µάτια», θεωρώ ότι θα νιώσει αναγέννηση και λύτρωση. Ένα έργο που µιλά για την ουσία της ανθρώπινης φύσης πιστεύω, ότι είναι οικουµενικό που σηµαίνει διαχρονικό, άρα και επίκαιρο.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ: Είναι γεµάτη συµβολισµούς κι απευθύνεται σε ανθρώπους, που σε µία φωτεινή γωνιά του εαυτού τους κρατούν ακόµα ζωντανό το αθώο αυτό πλάσµα.
Η ∆ΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ: Αποφάσισα να ασχοληθώ µε την υποκριτική το 2006, στα 22 µου χρόνια δηλαδή, γιατί µε «γαργαλούσε» πολύ η διαδικασία της µεταµόρφωσης. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον να υποδύεσαι έναν άλλο άνθρωπο και να προσπαθείς να περπατήσεις, να µιλήσεις, ν' αναπνεύσεις, να σκεφτείς και ν' ακούσεις όπως αυτός. Με την υποκριτική επαγγελµατικά, ασχολούµαι τα τελευταία 5 χρόνια.
Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ… δεν πρόκειται να αναφερθώ στις µαθητικές βέβαια. Η πρώτη µου παράσταση ήταν στην Αθήνα το 2009 στο Θέατρο Μπάντµιντον, όπου παίζαµε µε µικρόφωνα «ψείρες» και η δική µου δεν δούλεψε ποτέ... τραυµατική εµπειρία για πρωτάρη και φυσικά πλέον σιχαίνοµαι τις ψείρες.
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: ∆ούλεψα για τρία χρόνια µε τον ∆ήµο Αβδελιώδη κι ήταν πολύ καθοριστική για µένα, αυτή η συνεργασία. Ήταν ο πρώτος, που άρχισε να µε σµιλεύει και να σχηµατοποιεί το υλικό µου. Ο πρώτος σκηνοθέτης, που µου υπενθύµιζε ότι µπορώ. Έφυγα από την Αθήνα πολύ συνειδητά και πικραµένα.
Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ... λέµε, χαριτολογώντας. Στην Κύπρο, αν θέλεις να κάνεις τα πράγµατα εύκολα κι ανώδυνα µπορείς... σηκώνεις απλά το τηλέφωνο, λες ποιανού γνωστός είσαι, τι ψηφίζεις, πόσα ψυχολογικά έχει το παιδί σου και κανονίζεσαι... Βγήκα στο κυνήγι των ακροάσεων, δηµιούργησα ευκαιρίες για τον εαυτό µου, οι οποίες αργότερα µου δόθηκαν και δούλεψα.
ΟΙ ∆ΥΣΚΟΛΙΕΣ: Φυσικά και συνάντησα δυσκολίες. Τις φοβήθηκα, τις υπέταξα, τις προσπέρασα και συνέχισα.
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΛΟΙ: Από µόνοι τους δεν σου δίνουν τίποτα... το τι κερδίζεις κάθε φορά από µία ερµηνεία, καθορίζεται αποκλειστικά από την αντίληψη που έχεις ως ηθοποιός για την υποκριτική. Μέσα από κάποιο ρόλο κερδίζεις ένα βλέµµα, σε άλλο µία κίνηση, αλλού µία νότα κι όλα αυτά εµπλουτίζουν το υλικό σου. Έτσι το αντιλαµβάνοµαι. Ακόµα κι ωφελιµιστικά το βλέπω... θα κερδίσω από το κάθε τι, θα εκµεταλλευτώ κάθε ευκαιρία, αλλιώς «σκοτώνω» το χρόνο µου.
Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Ο κινηµατογράφος δυστυχώς δεν έχει µπει ακόµα επαγγελµατικά στη ζωή µου κι είναι κάτι που πραγµατικά λαχταρώ να κάνω. Μία µικρού µήκους ταινία κάναµε πρόσφατα και ανυποµονώ να δω το αποτέλεσµα. «Η τηλεόραση είναι σαν τη φρυγανιέρα. Κάθε φορά που την πατάς πετάγεται από µέσα το ίδιο πράµα» είπε κάποτε, ο Χίτσκοκ...
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥ∆Ι: Είναι αναπόσπαστο κοµµάτι της δουλειάς µας κι η φωνή βασικότατο εργαλείο για έναν ηθοποιό. ∆εν αρκεί να παράγεις σωστά τις νότες και το τραγούδι σε βοηθά, όχι απλά να εκτελείς σωστά, αλλά και να ερµηνεύεις. Άλλο η εκτέλεση, άλλο η ερµηνεία.
ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ: Είναι µία ευκολία που κουβαλά εκ γενετής ο άνθρωπος, που αν δεν την καλλιεργήσει θα µαραζώσει, θα πεθάνει και στο τέλος θα τον στοιχειώσει.
Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ: Παλεύεις µε τις δικές σου και µε των άλλων συνεχώς. Αν υπάρχει ο σεβασµός του άλλου, αν δουλεύεις µε πειθαρχία κι επίγνωση, αν πραγµατικά αγαπάς αυτό που κάνεις κι αν η οµάδα δουλεύει για ένα κοινό σκοπό, νοµίζω ότι φτάνεις σχεδόν να συµπαθήσεις και τις ανασφάλειες των γύρω σου.
Η ΚΡΙΣΗ: ∆εν µας έµαθε ακόµα ότι από το τίποτα, µπορείς να φτιάξεις τέχνη. Η δηµιουργία, δυστυχώς, ακόµα εγκλωβίζεται στη φαντασµαγορία και τη διαφήµιση.
∆ΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ… γιατί το µέλλον είναι νεκρός χρόνος και τροµάζω.
ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ… είναι ο Ευριπίδης, ο Σαίξπηρ κι ο Τσέχωφ.
ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ… µε το συγχρονισµό και στεναχωριέµαι µε τα µυαλά που χάνονται.
ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΝΑ: Ποιο έργο θα αποτύπωνε εµένα… Ρωτήστε τους δικούς µου, αυτοί µάλλον ξέρουν καλύτερα.  

INFO: Ο Μικρός Πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ που ανεβάζει η alpha square και η The White Angel Company, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Αραούζου, κάνει πρεµιέρα στις 6/9 στο Κινηµατοθέατρο Παλλάς στη Λευκωσία. Παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 6µ.µ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Γεννήθηκε το 1984 στη Μόσχα και µεγάλωσε στη Λεµεσό. Σπούδασε υποκριτική στην Ανώτερη ∆ραµατική Σχολή της Αθήνας, Εµπρός θέατρον εργαστήριον. Στην Αθήνα συνεργάστηκε µε τον ∆ήµο Αβδελιώδη. Στην Κύπρο δούλεψε στον ΘΟΚ, στην ΕΘΑΛ και σε ανεξάρτητες παραγωγές και συνεργάστηκε µε τους σκηνοθέτες ∆ηµήτρη Λιγνάδη, Κώστα Γάκη, Μαρία Κυριάκου, Στέφανο ∆ρουσιώτη, Στέλιο Ανδρονίκου και Βαρνάβα Κυριαζή. Τον περασµένο χειµώνα, κέρδισε τις εντυπώσεις στην παράσταση, Ρωµαίος και Ιουλιέτα για ∆υο από τον ΘΟΚ, ενώ ήταν η συµπαρουσιάστρια των Βραβείων του ΘΟΚ.