Δάνης Κατρανίδης: «Δεν μπορώ να προφέρω για την Αλίκη, το ρήμα “πέθανε”»

Γυρίσματα στην Αθήνα,  το Ναύπλιο και τη Λεμεσό για την καθημερινή σειρά του Sigma Όρκος Σιωπής και αναμνήσεις.

Από την Κύπρο θυμάται το ανέβασμα αμιγώς δικών του παραστάσεων αλλά και με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. «Στις αρχές του ’90 είχαμε παίξει το Νυφικό Κρεβάτι. Δεκαοκτώ χρόνια μετά το θάνατό της, ακόμη δεν μπορώ να προφέρω για εκείνη το ρήμα “πέθανε”. Είναι πανταχού παρούσα. Ήταν καλή φίλη και όταν πίστευε σε κάποιον, τον υπερασπιζόταν σαν αντράκι.

Η Αλίκη ήταν μύθος, που έγινε πραγματικότητα και ξαναγύρισε στο μύθο. Κι αυτό δεν αναλύεται» λέει ο 65άχρονος πρωταγωνιστής. Από το Ναύπλιο θυμάται ιστορίες με τους συγγενείς που μένουν ακόμη εκεί.  Ο ίδιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αιγάλεω. Μαζί με τη μητέρα του παρακολουθούσε τις προβολές και τις παραστάσεις στη «μακρινή» Αθήνα και στη συνέχεια έπαιζε όλους τους ρόλους σε μια αυλή της γειτονιάς. Και κάπως έτσι, στα 22 του χρόνια, ήταν ήδη ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου αλλά και σύζυγος της συμφοιτήτριάς του στη δραματική σχολή Μίρκας Παπακωνσταντίνου.

Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης που παραχώρησε στο People.

Περιγράφεις εκείνη την εποχή ως «νέοι, άφραγκοι και πολύ ερωτευμένοι».

Δεν είχαμε λεφτά όσο ήμασταν ζευγάρι με τη Μίρκα. Γι’ αυτό και γλεντούσαμε την κάθε στιγμή. Όπως κάνει ένα παιδί που δεν έχει παιχνίδια: Θα τα φτιάξει με το τίποτα. Με ένα χαρτί, με ένα σπάγκο, θα φτιάξει το δικό του βασιλιά και την πριγκίπισσά του.

Και η διασκέδαση;

Τι σημαίνει διασκέδαση; «Έχουμε λεφτά και πάμε να τα πιούμε»; Δεν μπορούμε να πάρουμε δύο κουτάκια μπίρα, να πάμε σ’ ένα παγκάκι και να ανέβουμε σ’ ένα σύννεφο, χωρίς κανείς να μπορεί να μας κατεβάσει από εκεί; Αυτή είναι, για μένα, η ουσία. Τα λεφτά, άλλωστε, στη δική μου γενιά, δεν ήταν το ζητούμενο. Και ειδικά στους ηθοποιούς δεν ήταν ποτέ ούτε δεδομένα ούτε πολλά. Για την ακρίβεια, ήταν πάντα λίγα.

Δεν ήσουν πάρα πολύ νέος για γάμο;

Γιατί; Μια χαρά ήμουν. Η καινούρια γενιά λέει «από τώρα θα παντρευτείς; Γλέντα κι έχεις καιρό». Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Όταν είσαι ερωτευμένος, θέλεις να μοιράζεσαι με τον άνθρωπό σου τα πάντα. Τι να σκεφτείς; «Αχ, μην παντρευτούμε τώρα, μην κάνουμε παιδιά. Πάρε εσύ τη μισή Αθήνα, να πάρω εγώ την άλλη μισή και ξανασυναντιόμαστε σε δέκα χρόνια…»;

Όταν ήσουν 22 ετών, πίστευες στο «για πάντα μαζί»;

Δεν υπάρχει ερωτευμένος που να μην το πιστεύει. Ερωτευμένος σημαίνει «παραδομένος». Όποιος λέει «το ελέγχω» είναι «δήθεν». Ή λένε «επενδύω σε αυτή τη σχέση», σαν να μιλάνε για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Εγώ, λοιπόν, δεν επένδυσα σε καμία από τις σχέσεις και τους έρωτές μου. Παραδόθηκα.

Έκανες στη συνέχεια ακόμα δύο γάμους. Είσαι από εκείνους που επιδίωκαν να επισημοποιούν τις σχέσεις τους;

Επειδή έχασα νωρίς τους γονείς μου, ήθελα να δημιουργήσω οικογένεια, να κάνω παιδιά. Έτσι, προχωρούσα στο γάμο κάθε φορά. Δεν έκανα τρεις γάμους για πλάκα, ούτε για τις φωτογραφίες και τις τελετές. Τελικά, δεν απέκτησα παιδιά.

Το αντιμετωπίζεις σαν αποτυχία αυτό;

Δεν είχα βάλει κάποιο στοίχημα, ώστε να αντιμετωπίζω τέτοιο θέμα. Το σίγουρο είναι πως ήξερα τι ήθελα. Αυτό, όμως, δεν ισχύει πάντα και για τις δύο πλευρές. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν παντρευόμαστε όλοι για τους ίδιους λόγους.

Εξακολουθείς να θέλεις οικογένεια;

Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Γιατί και τότε που νόμιζα ότι ήξερα τι θα γίνει, απ’ ό,τι φάνηκε, δεν ήξερα. Εσύ μπορεί να σχεδιάζεις κάτι, αλλά πρέπει να είναι τέτοια η χρονική στιγμή που να το θέλει και ο άλλος.

Σου λείπουν τα παιδιά;

Δεν θέλω να σκέφτομαι αν μου λείπουν. Πιστεύω, πάντως, πως είναι ό,τι πιο σημαντικό για έναν άνθρωπο, γιατί αποκτά άλλο νόημα η ζωή του.

Θα υιοθετούσες;

Για να το κάνει κάποιος αυτό, δεν πρέπει να είναι μόνος του. Ένα παιδί χρειάζεται και τους δύο γονείς του.