Βικτόρια Χίσλοπ: 'Εγραψα την Ανατολή κλαίγοντας'

Μέσα σε δύο όχι μία κατάμεστες, από εκατοντάδες ανθρώπους, αίθουσες της εμβληματικής Πύλης Αμμοχώστου πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ με πρωτοβουλία του Δήμου Αμμοχώστου και του εκδοτικού οίκου Διόπτρα, η παρουσίαση του βιβλίου της Αγγλίδας συγγραφέως Βικτόριας Χίσλοπ, “Ανατολή”, το οποίο αντλεί ολικά την έμπνευση και τη δράση του από την Αμμόχωστο του 1972.

Ήταν τόσο μαζική η προσέλευση του κοινού, ώστε οι διοργανωτές της εκδήλωσης τοποθέτησαν στη διπλανή, κατάμεστη κι αυτή από κόσμο, αίθουσα όπου γινόταν η παρουσίαση, οθόνη η οποία μετέδιδε τα διαδραματιζόμενα στον κεντρικό χώρο.

Η Βικτόρια Χίσλοπ, η οποία σε μια παλαιότερη συνέντευξη της, είχε εκμυστηρευτεί πως στην Αγγλία δεν έχει καθόλου έμπνευση, αντίθετα στον ελληνικό χώρο είναι που βρίσκει τα ερεθίσματα για γράψιμο, συχνά μεγαλειώδες, όπως στο περίφημο μυθιστόρημα της “Το νησί” για τη ζωή των λεπρών στη Σπιναλόγκα, το οποίο έγινε παγκόσμιο ευπώλητο, παρουσιάστηκε χθες βράδυ συγκινημένη και έκπληκτη από την παρουσία του κοινού, το οποίο και ευχαρίστησε “από καρδίας”.

Ευχαρίστησε επίσης τους ανθρώπους της Κύπρου για τη θερμή υποδοχή που της επιφύλαξαν.

“Ανακρινόμενη” από το δημοσιογράφο Τάσο Τρύφωνος, και μιλώντας στα ελληνικά, στην εκμάθηση των οποίων προχώρησε τα τελευταία χρόνια, αναφέρθηκε στην “περιπέτεια” της συγγραφής της “Ανατολής”, λέγοντας ότι η έρευνα της διήρκεσε δύο χρόνια, κατά τα οποία μίλησε με πολλούς ανθρώπους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους τόσο στις ελεύθερες περιοχές όσο και στα κατεχόμενα, ενώ είδε πολλές φωτογραφίες της εποχής εκείνης, οι οποίες αποτέλεσαν γι` αυτήν πηγή έμπνευσης. Πολύ σημαντική στιγμή και καμπή στη συγγραφή του βιβλίου, χαρακτήρισε τις συναντήσεις που είχε με εγκλωβισμένους στην Καρπασία, όπου όπως είπε,  διαπίστωσε, έστω και με ανορθόδοξο τρόπο, ότι οικογένειες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μπορούν να ζουν ομαλά και να συνεργάζονται. Ερεύνησε επίσης τα συναισθήματα των ανθρώπων.

Η Χίσλοπ ξεκαθάρισε ότι το βιβλίο δεν είναι πολιτικό, αλλά “ένα βιβλίο συγκίνησης, διότι για μένα σημαντικές είναι επιπτώσεις στους ανθρώπους από τις πολιτικές αποφάσεις και όχι η ίδια η πολιτική”.

Σε μια εκ βαθέων εκμυστήρευση, παραδέχτηκε πως όταν γράφει, συχνά κλαίει μαζί ή για τους χαρακτήρες που δημιουργεί. “Είναι μια σκληρή εργασία. Συχνά όταν γράφω, κλαίω. Συμπάσχω με τους χαρακτήρες, μπαίνω στο πετσί τους. Κλαίω και Γράφω. Το ίδιο συνέβη και με αυτό το βιβλίο”.

Με την απλότητα που χαρακτηρίζει καταξιωμένους συγγραφείς, αποποιήθηκε οποιασδήποτε επιδίωξης να δώσει βαρυσήμαντα μηνύματα μέσω της `Ανατολής`:  “Ήθελα να γράψω κάτι αληθινό. Για το συγγραφέα είναι σημαντικό να γράψει μια ιστορία. Δεν ήθελα να δυσκολέψω τον αναγνώστη, ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα που να διαβάζεται εύκολα και να τυγχάνει κατανόησης”.

Μιλώντας για το “ταξίδι” της μέχρι την περάτωση της Ανατολής, η συγγραφέας είπε πως οι άνθρωποι της Αμμοχώστου που συνάντησε και μίλησε της είπαν πως η πόλη τους ήταν το πιο όμορφο μέρος του κόσμου. Στη δική της “αναγνώριση του χώρου”, πατώντας επί του έρημου εδάφους της εγκαταλειμμένης και λεηλατημένης από τον κατακτητή  και το χρόνο πόλης, η Χίσλοπ, ανέφερε πως “μέσα στα κτίρια της Αμμοχώστου είδα τις αναμνήσεις των ανθρώπων, όπως ακριβώς είχα δει μέσα στα χαλάσματα της Σπιναλόγκα όπου διέμεναν οι λεπροί΄, την ιστορία των ψυχών τους. Φαντάστηκα τις ζωές τους.”

Πρόσθεσε πώς ήθελε ένα ευτυχισμένο τέλος για το βιβλίο όπως θέλει έναν ευτυχισμένο τέλος για όλα τα βιβλία της και πως αυτό σκέφτηκε για την Ανατολή, αυτό σκέφτηκε και για την Αμμόχωστο. “Είναι ακατανόητο για μένα που ακόμη δεν υπήρξε ένα ευτυχισμένο τέλος για την Αμμόχωστο, σαράντα χρόνια είναι πολλά”.

Ερωτηθείσα από τον Τάσο Τρύφωνος ποια είναι αντίδραση των ξένων αναγνωστών όταν συνειδητοποιούν πως στην Ευρώπη υπάρχει εδώ και σαράντα χρόνια μια πόλη φάντασμα, η Χίσλοπ απάντησε : “Παντού η ίδια αντίδραση. Το βιβλίο βγήκε στην Αγγλία πριν από 3 εβδομάδες, έκανα ήδη 20 παρουσιάσεις εκεί και όλοι λένε ότι είναι απίστευτο, οι άνθρωποι συγκλονίζονται και δεν μπορούν να το πιστέψουν και με ρωτούν “έχεις όντως δει αυτό το μέρος;”

Η συγγραφέας δήλωσε άγνοια κατά πόσον η `Ανατολή` μπορεί να βοηθήσει σε κάτι την υπόθεση της Αμμοχώστου, επεσήμανε ωστόσο ότι ενδεχομένως το σοκ που νιώθουν “όσοι δεν ήξεραν και τώρα μαθαίνουν, να δημιουργεί  έναν μη εφησυχασμό κι ένα ενδιαφέρον για την πόλη. Όλοι λένε δεν ξέρουμε να υπάρχει αντίστοιχο της Αμμοχώστου στον υπόλοιπό κόσμο”, συμπλήρωσε.

Στη συνέχεια η Χίσλοπ ανέγνωσε πάντοτε στα ελληνικά απόσπασμα από το βιβλίο.

Το ταξίδι της Ανατολής αναμένεται να είναι μακρύ και να καλύψει αρκετά μέρη του κόσμου. Ήδη κυκλοφόρησε στα ελληνικά, αγγλικά και  νορβηγικά, ενώ το ίδιο αναμένεται να γίνει και με τις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Θα φθάσει μέχρι την Αμερική και την Κίνα.

Αυτή την πτυχή ξεχώρισε στο χαιρετισμό του κι ο Δήμαρχος Αμμοχώστου Αλέξης Γαλανός: “Μέσω του βιβλίου, η Αμμόχωστος θα ταξιδέψει σε πολλές γλώσσες και χώρες όπου η τραγωδία της πόλης ίσως δεν είναι γνωστή”.  Είπε ότι από μόνος του, ο τίτλος του βιβλίου δίνει ελπίδα στους Αμμοχωστιανούς ότι κάποτε ο πόθος τους για επιστροφή θα πραγματωθεί. Χαρακτήρισε την Ανατολή “σαφέστατα ανθρωποκεντρικό βιβλίο με δυνατούς χαρακτήρες και όχι χάρτινους ανθρώπους”. Εντύπωση-συνέχισε- κάνει η βαθιά γνώση της συγγραφέως για την κοινωνία της Αμμοχώστου εκείνη την περίοδο και η ψυχολογική εμβάθυνση στις προσωπικότητες των ανθρώπων. “Οι μνήμες ζωντανεύουν. Για μας που ζήσαμε την Αμμόχωστο, είναι μια μαχαιριά στην καρδιά. Το βιβλίο δίνει το μήνυμα της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ Ε/κ και Τ/κ”, ήταν κάποια από τα λόγια του Δημάρχου, ο οποίος έκλεισε την παρέμβαση του ως ακολούθως: “Κάναμε λάθη και απέναντι στους Τ/κ τα οποία όμως με κανένα τρόπο δεν μπορούν να συγκριθούν με την κρατική τρομοκρατία που εξάσκησε και ασκεί η Τουρκία σε βάρος της Κύπρου”, ενώ εξέφρασε την ευχή “να μην είναι μια χίμαιρα η σκηνή στο τέλος του βιβλίου όταν η γιαγιά οραματίζεται, να μπαίνουν στην πόλη της Αμμοχώστου μπουλντόζες αντί τανκς”.

Στο δικό του χαιρετισμό, ο Δήμαρχος Λευκωσίας Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης αναφέρθηκε στο συμβολισμό που προσφέρει ο χώρος της Πύλης Αμμοχώστου, “της μεγαλύτερης και επιβλητικότερης από τις Πύλες της ενετικής Λευκωσίας που άλλοτε οδηγούσε στο πιο σημαντικό λιμάνι του νησιού, στο λιμάνι της Αμμοχώστου”.

Τόνισε ότι για τους Κύπριους, η χθεσινοβραδινή εκδήλωση δεν συνιστά απλώς και μόνο μια παρουσίαση βιβλίου  για την Αμμόχωστο, “αλλά είμαστε εδώ για να ανακαλέσουμε μνήμες να αναλογιστούμε το μέγεθος μιας ασύλληπτης τραγωδίας. Το πώς ζωές ανθρώπων άλλαξαν δραματικά σε μια νύχτα και αναγκάστηκαν να ξανακτιστούν”, ενώ απευθυνόμενος στη συγγραφέα την διαβεβαίωσε ότι “για μας το βιβλίο σας είναι βίωμα και ευθύνη”.

Στην εκδήλωση μίλησε και ο εκδότης του βιβλίου (Διόπτρα) Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος. Είπε ότι ταράχτηκε όταν επισκέφθηκε πρώτη φορά την Αμμόχωστο, διαπίστωσε όμως πως  “οι Τουρκοκύπριοι μας μοιάζουν πολύ”. Αναφερόμενος στην Βικτόρια Χίσλοπ τόνισε ότι τα πλείστα βιβλία της έχουν γίνει ευπώλητα “best seller”, κάτι όπως εκτίμησε θα γίνει και με την Ανατολή, το οποίο χαρακτήρισε ως ένα από τα συγκλονιστικότερα έργα της.

Η εκδήλωση έκλεισε με τιμητική βράβευση της Χίσλοπ από το Δήμο Αμμοχώστου.

Πηγή: ΚΥΠΕ