Ποια Κύπρια δημοσιογράφος-παρουσιάστρια αποκάλυψε το σοβαρό πρόβλημα υγείας της

Η συγκλονιστική εξομολόγηση της

"Εγώ ανήκω σε αυτή την ομάδα ανθρώπων, σε αυτό το 2-3% του πληθυσμού που υποφέρει από αυτοάνοσα δερματικά νοσήματα. Κι έχω κλάψει πολύ, πάρα πολύ, για την απόρριψη που έχω βιώσει από τον κόσμο που αντιδρά με άγνοια. Και βουρκώνω ακόμη και αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές και θυμάμαι τότε… Ήμουν μόλις 23 χρονών όταν οι πρώτες κόκκινες κηλίδες σημάδεψαν το δέρμα μου. Σε διάστημα μερικών ημερών έμοιαζα με φίδι… Χωρίς πλάκα… Είχα κηλίδες μέχρι και στο πρόσωπο, στους αγκώνες, στα χέρια, στο λαιμό, στις πατούσες, στο κεφάλι… Ιούλιο του 2005 μία κυρία ζήτησε από τον οδηγό του λεωφορείου, στη Χαριλάου Τρικούπη, να σταματήσει για να κατέβει η ψωριάρα. Και λίγα χρόνια μετά μία άλλη κυρία, σε κατάστημα στη Σταυρού (το οποίο έχει κλείσει) αρνήθηκε να πάρει χρήματα από το χέρι μου…

Τις νύχτες οι δικοί μου άνθρωποι με βοηθούσαν να απλώσω κρέμες για ανακούφιση σε όλα τα σημεία που δεν έφτανα και στο κεφάλι, που δεν μπορούσα να δω… Kαι τις μέρες οι ξένοι με κοιτούσαν παράξενα και ψιθύριζαν. Γλίτωσα από τους ψίθυρους όταν κατάφερα να "σώσω" το πρόσωπό μου και να περιορίσω τα σημάδια σε σημεία που δεν φαίνονταν με τα ρούχα και τις κλειδώσεις των χεριών.
…Κι από τότε μέχρι σήμερα αφού έχασα την αυτοπεποίθησή μου, αφού έκλαψα πολύ, αφού πάλευα με όποια ελπίδα πίστευα ότι είχα, αφού προσευχήθηκα να λυτρωθεί το σώμα μου από το ρατσισμό που βίωνα στη διάρκεια της ημέρας, έμαθα να ζω με τα σημάδια μου. Και δεν εννοώ ότι τα αγάπησα… Απλώς έμαθα να τα κατανοώ… Άλλαξα όλη τη ζωή μου, ό,τι με καταπίεζε, ό,τι δεν μου άρεσε, ό,τι ανεχόμουν… και έμαθα να σέβομαι το σώμα μου. Να μην ντρέπομαι να πάω στην παραλία, να μην ντρέπομαι να φοράω κοντά μανίκια, να μην ντρέπομαι να είμαι γυναίκα…
…Και από τότε μέχρι σήμερα, αφού αισθάνθηκα ότι έπιασα πάτο, που δεν εκμυστηρεύτηκα ποτέ σε κανέναν, κέρδισα ξανά την αυτοπεποίθησή μου, αγάπησα από την αρχή τον εαυτό μου και άνοιξα την αγκαλιά μου για περισσότερο κόσμο… Για όσους δηλαδή δεν φοβούνταν να με αγγίξουν… Όντως είμαι τυχερή γιατί οι δικοί μου άνθρωποι, εκείνοι που με γνώρισαν πριν τα σημάδια και όσοι ήρθαν στην πορεία, δεν φοβήθηκαν ποτέ να με αγγίξουν. Δεν φοβήθηκαν ποτέ να με αγκαλιάσουν και να με αγαπήσουν…

Από τότε μέχρι σήμερα αναγκάστηκα να απαντήσω πολλές φορές σε αγνώστους για το τι έχω… Και έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου στο κομμωτήριο να το αναφέρω από μόνη μου, για να μην δω την αντίδραση στη συνέχεια, όταν θα μου έλουζαν το κεφάλι… Και κουράστηκα να ακούω για θεραπείες και γιατροσόφια… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ!

Όταν στεναχωριέμαι, όταν πληγώνομαι, όταν δεν κοιμάμαι καλά, όταν δεν κοιμάμαι αρκετά, όταν δεν τρώω σωστά, όταν έχω άγχος, ένταση, το σώμα μου γεμίζει σημάδια… Και κάθε πρωί που ξυπνώ χρειάζομαι 40 λεπτά μόνο για να τα περιποιηθώ για να μην κάνουν πληγές στη διάρκεια της ημέρας και να μην έχω φαγούρα… Και κάθε φορά που κάνω μπάνιο, θέλω άλλη μισή ώρα… Κι άλλη τόση το βράδυ πριν κοιμηθώ…
Όταν είμαι καλά, όταν γελάω, όταν κοιμάμαι και τρώω σωστά, τα σημάδια εξαφανίζονται.  Γι αυτό σου λέω. Την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον σαν εμένα, μην κάνεις γκριμάτσα και μην ανησυχήσεις υπερβολικά… Φέρσου φυσιολογικά… Δεν θα κολλήσεις… Η ΨΩΡΙΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ… Αντίθετα θα βοηθήσεις και έναν άνθρωπο να αισθανθεί καλά… και ίσως χάρη σε αυτό το «καλά» να εξαφανιστεί κι ένα σημαδάκι για χάρη σου!

Η ζωή μου ορισμένες φορές είναι αρκετά δύσκολη από μόνη της… Αν με γνωρίσεις θα δεις ότι είμαι πολύ περισσότερα από αυτά τα σημάδια… και πολύ πιο δυνατή από πολλούς ανθρώπους… Δεν μπορείς να μη βοηθήσεις να θεραπευτώ… τουλάχιστον μη μου το κάνεις πιο δύσκολο!

ΥΓ: Η μαμά μου μου ζήτησε να μην γράψω αυτό το κείμενο γιατί με τη δουλειά που κάνω μπορεί να στιγματιστώ… Ξέρω, ανησυχεί γιατί έζησε μαζί μου την απόρριψη και την αρχική θλίψη μου. Εγώ όμως δεν μπορούσα… Είναι κάποιες φορές που πρέπει να σηκώνεσαι όρθιος και να μιλάς! Αυτή είναι μία από αυτές τις φορές!!! Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ψωρίασης!”.

Με αυτά τα συγκινητικά λόγια η δημοσιογράφος – παρουσιάστρια, Μαρίνα Χατζηκώστα ήθελε να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς της φίλους κι όχι μόνο το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια αλλά κυρίως να τονίσει το ρατσισμό που νιώθουν οι άνθρωποι που πάσχουν από ψωρίαση δίνοντας κάποια παραδείγματα που βίωσε η ίδια…