Στέλλα Στυλιανού & Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης: Εμείς οι δυο

Εκείνος είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους Κύπριους ποδοσφαιριστές. Εκείνη είναι καθηγήτρια µαθηµατικών. Αυτό όµως που τους έφερε κοντά ήταν ο νόµος της έλξης. Ο Κωνσταντίνος Χαραλαµπίδης και η Στέλλα Στυλιανού φωτογραφίζονται για πρώτη φορά µαζί, µετά τις επιτυχίες του ΑΠΟΕΛ στο Champions League και τη γέννηση των δίδυµων κόρων τους και μίλησαν αποκλειστικά στη Madame Figaro για τη ζωή και τα όνειρά τους!

Στα όνειρα και στην αγάπη δεν υπάρχουν περιορισμοί. Αυτή η φράση θα µπορούσε άνετα να είναι η επικεφαλίδα της ζωής του Κωνσταντίνου Χαραλαµπίδη και της Στέλλας Στυλιανού. Ο αρχηγός του ΑΠΟΕΛ, είδε τα όνειρά του να πραγµατοποιούνται το ένα µετά το άλλο, µε αποκορύφωµα την πρόκριση της οµάδας του στους οκτώ του Champions League. H Στέλλα ακολούθησε το σύντροφό της και τον στήριξε σε κάθε του βήµα, ενώ δεν δίστασε να αφήσει για λίγο τη µεγάλη της αγάπη τα µαθηµατικά, προκειµένου να βρίσκεται κοντά στις δίδυµες κορούλες τους Φένια και Νέλια. Συναντηθήκαµε µε το γνωστό ποδοσφαιρικό ζευγάρι, ένα ζεστό πρωινό του Οκτώβρη, σε µια καφετέρια στο κέντρο της Λευκωσίας, λίγες ηµέρες πριν τον αγώνα του ΑΠΟΕΛ µε την Παρί Σεν Ζερµέν. Με τη σπάνια ευγένεια που τους διακρίνει, είναι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι να γνωρίζεις και που συνειδητοποιείς πως έχεις πολλά να συζητήσεις. Και είχαµε πολλά να πούµε, µιας και τα τελευταία χρόνια απέφευγαν τα φώτα της δηµοσιότητας. «Πάει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που δώσαµε κοινή συνέντευξη. Νοµίζω πως οι συνθήκες το επέβαλαν. Το 2012 ήταν µια από αυτές τις χρονιές που έµειναν χαραγµένες στο µυαλό µου. Από τη µία ήταν η επιτυχία του ΑΠΟΕΛ στο Champions League, όπου φτάσαµε µέχρι τους οκτώ και από την άλλη η γέννηση των κόρων µας, που ήταν πολύ σηµαδιακή. ∆υο παιδιά, από τη µία µέρα στην άλλη, ήταν κάτι πολύ όµορφο κι αρκετά κουραστικό βέβαια, στην αρχή» µου λέει ο Κωνσταντίνος. «Άλλαξαν πολλά τα τελευταία δυο χρόνια. Ευτυχώς προς το καλύτερο» συµπληρώνει η Στέλλα, η οποία όταν γνώρισε τον Κωνσταντίνο δεν ήξερε απολύτως τίποτα από ποδόσφαιρο. «Σίγουρα το ποδόσφαιρο δεν ήταν αυτό που µας έφερε κοντά. Γνωριζόµασταν από το σχολείο, δεν είχαµε όµως ιδιαίτερες σχέσεις. Τον τελευταίο χρόνο των σπουδών µου στην Αθήνα, πήρε ο Κωνσταντίνος µεταγραφή στον Παναθηναϊκό και συναντηθήκαµε µέσω κοινών φίλων. Από τότε ήµαστε µαζί». Τους ρωτώ αν ήταν έρωτας µε την πρώτη µατιά. «Η Στέλλα πάντα µου άρεσε από το σχολείο. Όταν τη συνάντησα στην Αθήνα, ήθελα να  γνωρίσω περισσότερο το χαρακτήρα της και οµολογώ πως µε εξέπληξε πολύ θετικά. Νοµίζω στην πορεία, µετά από ένα µικρό χρονικό διάστηµα, συνδεθήκαµε πάρα πολύ. Συµβαδίζαµε και επικοινωνούσαµε πολύ εύκολα και νοµίζω η πορεία της σχέσης µας ήταν προδιαγραφόµενη. Ήµουν χίλια τοις εκατό σίγουρος ότι θα κατέληγε σε γάµο κι οικογένεια. Ήξερα ότι ήταν η γυναίκα της ζωής µου». Η περίοδος της γνωριµίας τους ήταν ταραχώδης για τον Κωνσταντίνο. Η µετακίνησή του από τον Παναθηναϊκό στον ΠΑΟΚ και ύστερα στη Γερµανία, τους ανάγκασε να κάνουν επτά µετακοµίσεις µέσα σε ένα χρόνο. «Λόγω αυτής της ταραχής δεθήκαµε τόσο γρήγορα. Γιατί όταν είσαι µε τον άλλο και περνάς τα δύσκολα µαζί του, δένεσαι» µου εξοµολογείται η Στέλλα και χαµογελά. «Η αλήθεια είναι πως εκείνη την περίοδο έπαιρνα συνεχώς επαγγελµατικές αποφάσεις. Μαζί τις παίρναµε -αυτό ήταν κανόνας-  µε γνώµονα πάντα το επαγγελµατικό συµφέρον και την όλη κατάσταση. Η Στέλλα ήταν πάντα θετική. Ήταν µέσα σε όλα και δεν είχε καθόλου αναστολές είτε να ζήσουµε στο εξωτερικό είτε να µείνει µόνη της -γιατί έµενε και πολλές ηµέρες µόνη της- κι αυτό διευκόλυνε πάρα πολύ την κατάσταση. Κάναµε πολλές µετακοµίσεις. Ήταν πολύ κουραστικό, πολύ ψυχοφθόρο, αλλά τα τελευταία χρόνια που βρήκαµε τη βάση µας στην Κύπρο πήγε καλά και το επαγγελµατικό. Εγώ ως ποδοσφαιριστής θέλω σταθερότητα. Αυτό µε βοηθά να αναδεικνύω περισσότερο τον ίδιό µου τον εαυτό». Νιώθω πως στην περίπτωσή του ισχύει το γνωµικό πως πίσω από έναν πετυχηµένο άντρα κρύβεται µία δυναµική γυναίκα. Με επιβεβαιώνει. «Όταν είσαι σε αυτό το επάγγελµα, επειδή έχεις πάρα πολλά ψυχολογικά σκαµπανεβάσµατα, θέλεις έναν άνθρωπο οποίος να σε στηρίζει. Κάποιες φορές να γίνεται ο ψυχολόγος σου, κάποιες φορές ο φίλος σου και κάποιες άλλες ο προπονητής σου σε θέµα στήριξης. Πολλές φορές η σύντροφός σου, επειδή σε αγαπά, µπορεί να σε καθοδηγήσει µε τον τρόπο της, ώστε να πάρεις τις σωστές αποφάσεις. Έχει αυτό το χάρισµα ως άνθρωπος κι είµαι πολύ τυχερός». Τους ρωτώ πώς είναι η ζωή τους µε τον ερχοµό των κόρων τους. «Οι µικρές είναι δυο χρονών και 4 µηνών και νοµίζω πως έχουµε χαζέψει και οι δυο µαζί τους» λέει η Στέλλα. Όσο για τον Κωνσταντίνο µε τρεις γυναίκες στο σπίτι δεν µπορεί παρά να αισθάνεσαι ευλογηµένος. «Εγώ νοµίζω τρελαίνοµαι λίγο περισσότερο µε τις µικρές, γιατί λείπω από το σπίτι αρκετές ώρες κι όταν επιστρέψω µετά από µια βδοµάδα ή δέκα µέρες δακρύζω. Υπάρχει αυτός ο έρωτας τού µπαµπά µε τις κόρες».

Kωνσταντίνος Xαραλαµπίδης

Το όνειρο του Champions League συνεχίζεται, πίστευες ποτέ ότι θα έχεις αυτή την πορεία;
Από παιδί ήµουν πολύ ονειροπόλος. ∆εν πετούσα στα σύννεφα απλά ονειρευόµουν και οραµατιζόµουν, το πώς θα είµαι όταν θα πετύχω. Ονειρευόµουν να παίξω στον ΑΠΟΕΛ. Όταν το κατάφερα, οραµατιζόµουν να πάω στον Παναθηναϊκό κι αυτό έγινε πραγµατικότητα και ευχαριστώ το Θεό. Σε βάθος χρόνου ήθελα να παίξω στο Champions League, να κάνουµε όλα αυτά τα πράγµατα µε τον ΑΠΟΕΛ, όταν επέστρεψα στην Κύπρο. Κι ήταν ό,τι καλύτερο µου έτυχε. Αυτό συνεχίζω να κάνω και τώρα. Οραµατίζοµαι το µέλλον µου ως ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου ίσως στον τοµέα της προπονητικής, ίσως σε κάποιο άλλο πόστο, που θα µε οδηγήσει η πορεία.
Την εµπειρία του Champions League τη βίωσες βέβαια και παλαιότερα ως ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού…
Καµία σχέση. Είναι πιο γλυκό τώρα. Καταρχάς µε την οµάδα του ΑΠΟΕΛ είµαι πιο πολύ συναισθηµατικά δεµένος. Είναι η οµάδα µου, η οµάδα που µεγάλωσα, η οµάδα που αγαπώ και επειδή ήταν τόσο πρωτόγνωρο αυτό που συνέβη, αυτή η επιτυχία µας στιγµάτισε όλους.
Ποια εικόνα από αυτές που έζησες στο Champions League σου έχει µείνει αξέχαστη;
Η πρόκριση στους δεκαέξι. Οι πανηγυρισµοί στην Αγία Πετρούπολη ήταν µια από τις πιο ωραίες ηµέρες της ζωής µου. Πριν τον αγώνα, ενώ βρισκόµουν στ’ αποδυτήρια, µου είχε ανακοινώσει η Στέλλα ότι ήταν έγκυος. Είχα θυµάµαι τόση πολλή αδρεναλίνη στο παιγνίδι µε τη Ζενίτ που απλά πετούσα. Μετά ήρθε και η πρόκριση στους οκτώ, όπου πραγµατικά ζήσαµε τροµερές στιγµές.
Στα γήπεδα από οκτώ χρονών, στη βασική οµάδα του ΑΠΟΕΛ από τα δεκαεπτά σου, µεταγραφές στο εξωτερικό. Ποιο είναι το µυστικό αυτής της πετυχηµένης πορείας;
Πάντοτε ήµουν πολύ πειθαρχηµένος και ως παιδί και ως µικρός ποδοσφαιριστής στις Ακαδηµίες. Έβλεπα το στόχο και ήθελα να τον κατακτήσω. Η µεγαλύτερη επιτυχία µου ως ποδοσφαιριστής προερχόταν από το γεγονός ότι είχα πολύ πείσµα και πάθος να αποδείξω στον εαυτό µου και να αναδείξω το ταλέντο µου. Και είχα πάρα πολλές δύσκολες στιγµές κι ακόµη έχω, όµως δεν τα παρατώ εύκολα. Αντιθέτως στα δύσκολα βγάζω έναν εαυτό πολύ πιο δυναµικό.
Είσαι ένας ποδοσφαιριστής κοινής αποδοχής που τον σέβονται οι αντίπαλοι. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Έτσι είναι ο χαρακτήρας µου, δεν προσποιούµαι και γενικά δεν έχω πολλές αντιπαλότητες, ούτε µε τους συµπαίχτες µου, ούτε µε τους αντιπάλους. ∆εν είµαι εκρηκτικός χαρακτήρας, να φωνάζω και να διαµαρτύροµαι. Και µέσα στο γήπεδο δεν είµαι θεατρίνος. Μπορεί µερικές φορές να χρειαζόταν αυτό, αλλά έτσι είµαι. Θέλω να συµπεριφέροµαι σωστά και να βγάζω προς τα έξω ένα προφίλ µε αρχές, γιατί θεωρώ πως εµείς οι ποδοσφαιριστές είµαστε πρότυπα και πρέπει να συµπεριφερόµαστε υπεύθυνα. 
Αυτή η υπευθυνότητα από πού προέρχεται;
Πηγάζει και από την οικογένειά µου, από τον τρόπο που µεγάλωσα και από κάποιους προπονητές, οι οποίοι στιγµάτισαν το χαρακτήρα και την καριέρα µου. Επιπλέον η συµπεριφορά µου έχει να κάνει και µε τον τρόπο, που εγώ βλέπω τη ζωή και το άθληµά µου. Με σοβαρότητα, χωρίς θεατρινισµούς.
Ποιοι προπονητές θα έλεγες πώς σε καθόρισαν;
Σε µικρή ηλικία ο Σάββας Παρασκευάς και ο Μιχάλης Σιεκκερής. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν ο κορυφαίος προπονητής που είχα µέχρι τώρα και που στιγµάτισε την ποδοσφαιρική µου ιδιότητα. Γενικά όµως, από τον κάθε προπονητή προσπαθώ να παίρνω και τα θετικά και τα αρνητικά του. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που είµαι πολύ πιο έµπειρος κι ώριµος, αυτό µε βοηθά πάρα πολύ ως προς το να σχηµατίσω έναν τρόπο σκέψης για τους προπονητές, κάτι που ίσως µε βοηθήσει εµένα στη συνέχεια, αν γίνω ποτέ προπονητής.
Είναι κάποια συµβουλή που σου έχουν δώσει και την ακολουθείς;
Αρκετές. Εγώ αυτό που θα ήθελα να δώσω ως συµβουλή στις νέες γενιές είναι ότι το ποδόσφαιρο ως άθληµα δεν είναι δίκαιο. Κατ’ αναλογία θα έχεις εβδοµήντα κακές στιγµές και τριάντα καλές και πρέπει να µάθεις να το διαχειρίζεσαι αυτό. Το ψυχολογικό κοµµάτι είναι πολύ σηµαντικό, γιατί πρόκειται για ένα άθληµα λαθών, ένα άθληµα κακών εµφανίσεων, ένα άθληµα όπου πολλές φορές εσύ µπορεί να είσαι ικανοποιηµένος από την απόδοσή σου κι αυτό να µην το δει κανένας κι άλλες φορές να αισθάνεσαι ότι δεν έκανες τίποτα και να σε ανακηρύξουν ως τον καλύτερο παίχτη.
Πίεση στο γήπεδο, στην κερκίδα, εσωτερική πίεση, πώς κρατάς τις ισορροπίες σου;
Πέρασα πάρα πολλά. Σε πιο νεαρή ηλικία µε ενοχλούσε πιο πολύ η κερκίδα και οι αντιδράσεις. Τα τελευταία χρόνια, έζησα και τη λίγη πίεση και την υπερβολική πίεση και την άνευ προηγουµένου πίεση, αλλά όταν είσαι πολλά χρόνια σε µια οµάδα είναι απολύτως φυσιολογικά αυτά. Τα αποδέχοµαι και τα αναγνωρίζω. Οπότε το ισορροπώ και το αποδέχοµαι µε πάρα πολλή ευκολία πλέον. ∆εν έχω κανένα απολύτως πρόβληµα, γνωρίζω ποιος είµαι, έχω πάρα πολλή αυτοπεποίθηση για την προσωπικότητα και την αξία µου και τα αφήνω όλα αυτά έξω. Χτυπούν και φεύγουν.
Στην ποδοσφαιρική σου πορεία λειτούργησες συναισθηµατικά ή µε βάση τη λογική;
Είµαι περισσότερο λογικός. Προσπαθώ πάντα σε κάθε µου απόφαση να παίρνω ορθολογιστικές αποφάσεις. Σίγουρα όµως, στην προσπάθεια να πάρεις κάποιες αποφάσεις λογικές, µπαίνει και λίγο το συναίσθηµα.
Αν τώρα είχες πρόταση από µία άλλη οµάδα θα το σκεφτόσουν;
Αυτή την περίοδο της ζωής µου θα έφευγα από τον ΑΠΟΕΛ, µόνο αν δεν µε ήθελε η οµάδα. Ο Χαραλαµπίδης έχει συνδέσει το όνοµά του µε τον ΑΠΟΕΛ. Όλες µου τις επιτυχίες µε αυτή την οµάδα τις έχω βιώσει και θεωρώ ότι θα ήταν αχρείαστο να βρεθώ να παίζω σε µια άλλη κυπριακή οµάδα.
Πόσο σκληρό είναι το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο έχει ηµεροµηνία λήξης;
Είναι σκληρό για κάποιους, που δεν είναι έτοιµοι να κάνουν οτιδήποτε άλλο. Εγώ προσωπικά έχω προετοιµαστεί. Βέβαια δεν σκοπεύω να τελειώσω αύριο το ποδόσφαιρο. Σκοπεύω να παίξω όσα περισσότερα χρόνια µπορώ και νιώθω ότι µπορώ να το κάνω, αλλά στο πίσω µέρος του µυαλού σου πρέπει να προετοιµάζεσαι. Η ζωή µπορεί ανά πάσα στιγµή να γυρίσει σελίδα κι εσύ να µην έχεις όλη αυτή την αναγνωρισιµότητα. Για µένα είναι πλήρως αποδεχτό αυτό.
∆εν θα πέσεις σε κατάθλιψη δηλαδή;
Όχι, γιατί ως άνθρωπος θέλω να προοδεύω. ∆εν είµαι από αυτούς που λένε: είµαι ποδοσφαιριστής, τελειώνω το ποδόσφαιρο δεν είµαι τίποτα. Θέλω να επιµορφώνοµαι και ήδη κάνω On line ένα πτυχίο µέσω της Fifpro που είναι ο παγκόσµιος σύνδεσµος ποδοσφαιριστών στο sports management. Παράλληλα έχω δηµιουργήσει και ένα µπλοκ γύρω από τον αθλητισµό. Έναν ιστότοπο διαδραστικό, όπου οι επαγγελµατίες του αθλητισµού, προπονητές και αθλητές να µπορούν να επιµορφωθούν.
Τι σου έδωσε το ποδόσφαιρο;
Πάρα πολλές χαρές και φυσικά την αναγνωρισιµότητα και την αγάπη του κόσµου, που είναι πάρα πολύ σηµαντικές και φυσικά µια καλή και εύκολη ζωή. Αυτό όµως το οποίο µένει είναι οι εµπειρίες και η αγάπη του κόσµου.
Νιώθεις πλήρης µε όσα έχεις ζήσει µέχρι σήµερα;
Αισθάνοµαι εκατό τοις εκατόν πληρότητα. Νιώθω πολύ ευλογηµένος σαν άνθρωπος σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής µου και ευχαριστώ το Θεό για όλα όσα µου έχει δώσει. Όλα αυτά τα χρόνια έχω πάρει πολλά και τώρα αισθάνοµαι πως ήρθε η στιγµή να αρχίσω να δίνω, όχι µόνο στην οικογένειά µου, αλλά και στο κοινωνικό σύνολο. Με όποιο τρόπο µπορώ. Είτε να βοηθήσω στο κοµµάτι του ποδοσφαίρου, είτε στον τοµέα της κοινωνικής προσφοράς. Θέλω όλη αυτή την αγάπη που πήρα από τον κόσµο, να την επιστρέψω µε το δικό µου τρόπο.
∆εν µου είπες πώς αισθάνεσαι όταν οι κόρες σου βρίσκονται στο γήπεδο;
Τέλεια. Νιώθω πάρα πολύ περήφανος, ξέρω ότι προσπαθούν να µε δουν αλλά δεν τα καταφέρνουν. (γέλια) Ξέρεις τι, ήρθαν σε δυο παιχνίδια και έβαλα γκολ και στα δυο. Είναι απίστευτο το στατιστικό στοιχείο µακάρι να µπορούµε να τις πηγαίνουµε στο γήπεδο σε κάθε παιχνίδι. (γέλια)

Στέλλα Στυλιανού - Χαραλαµπίδη

Να υποθέσω ότι και στο σπίτι ζείτε σε ρυθµούς Champions League;
Ναι φυσικά, παρόλο που µε τον Κωνσταντίνο, είτε αυτό ονοµάζεται Champions League, είτε κυπριακό πρωτάθληµα, είτε Εθνική Κύπρου, πάντα βλέπει ξεχωριστά το κάθε παιχνίδι, λες και είναι το τελευταίο του. Έχει ειδικό διαιτολόγιο που ακολουθούµε όλη η οικογένεια και ειδικό πρόγραµµα ξεκούρασης. Επειδή είναι τόσο τελειοµανής δεν περιµένω το Champions League, για να µπούµε σε πρόγραµµα.
Και να σκεφτεί κανείς πως πριν τον Κωνσταντίνο δεν ήξερες τίποτα από ποδόσφαιρο…
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της γνωριµίας µας, ήµουν παντελώς άσχετη µε το άθληµα. Στην πορεία βέβαια ταυτίστηκα απόλυτα µε την έννοια τού τι σηµαίνει να είσαι αθλητής, να κάνεις πρωταθλητισµό, να παρακολουθείς το ποδόσφαιρο…
Του δίνεις και κάποιες συµβουλές;
Θα το ονόµαζα καλοπροαίρετη κριτική. ∆εν προσπαθώ να το παίξω ειδήµων γιατί δεν είµαι, αλλά κάποιες προσωπικές συµβουλές στον Κωνσταντίνο τις δίνω.
Στο γήπεδο πηγαίνεις ανελλιπώς;
Παλαιότερα δεν έχανα αγώνα είτε εντός είτε εκτός. Τώρα λόγω των µικρών, πηγαίνω µόνο στους εντός έδρας αγώνες. Τους υπόλοιπους τους παρακολουθώ από την τηλεόραση. (γέλια)
Όταν βρίσκεσαι στην κερκίδα, πόσο σε επηρεάζουν κάποια συνθήµατα που πιθανόν να ακούγονται;
Η καλοπροαίρετη κριτική και η αµφισβήτηση είναι αποδεχτές. Τίποτα δεν θα κατορθώναµε στην ανθρωπότητα, εάν δεν υπήρχε η αµφισβήτηση. Κι οι πιο λαµπροί επιστήµονες αµφισβητήθηκαν. Κάνει πολύ καλό η αµφισβήτηση και η κριτική, φτάνει να είναι καλοπροαίρετες.
Το να βρίζουν όµως το σύντροφό σου;
Πλέον είναι λες και χτυπούν και φεύγουν όπως είπε και ο Κωνσταντίνος. ∆εν είµαι αναίσθητη, απλά δεν µε ενοχλεί όπως τον πρώτο χρόνο που πήγαινα στο γήπεδα. Ό,τι θέλει ας λέει ο καθένας. Επειδή πιστεύω πάρα πολύ στον Κωνσταντίνο, τον θαυµάζω για όσα έκανε µέχρι τώρα, αυτά είναι απλά παράσιτα για µένα.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγµή που έζησες µε τον Κωνσταντίνο στα γήπεδα;
Όταν έφευγε από τον Παναθηναϊκό. Φτιάχναµε το σπίτι µας στην Αθήνα, είχα κάνει µόνη µου τη µετακόµιση, γιατί ο Κωνσταντίνος ήταν µε την Εθνική Κύπρου και µε ενηµέρωσε ότι φεύγουµε. Εκείνο ήταν το πρώτο σοκ, γιατί αν και δεν είχα καµία άµεση σχέση µε το ποδόσφαιρο, το θεώρησα τεράστια αδικία γιατί είχε πάρα πολλές συµµετοχές µε την οµάδα και τα εργοµετρικά του ήταν τέλεια. Ήταν σαν κεραυνός, δεν το περίµενα. Φυσικά πλέον µετά από οκτώ χρόνια είµαι έτοιµη για τα πάντα. Του λέω καθηµερινά πως ό,τι και να συµβεί στο χώρο του ποδοσφαίρου, µπορώ να το αντιµετωπίσω.
Πάντως δεν µου φαίνεται και πολύ εύκολο να έχεις σύζυγο ποδοσφαιριστή;
Στις ηµέρες µας, όπου ο κόσµος αντιµετωπίζει τεράστια οικονοµικά προβλήµατα, θα ήταν µεγάλη αχαριστία να λες ότι επειδή είσαι γυναίκα κάποιου ποδοσφαιριστή, η ζωή σου είναι χάλια. Προς Θεού δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν δύσκολες στιγµές, αλλά σίγουρα το τι παίρνεις από αυτό που δίνεις είναι ευθέως ανάλογα όπως λέµε στα µαθηµατικά.
Ειδικά τώρα µε τις µικρές φαντάζοµαι πως η καθηµερινότητά σου σε σχέση µε ένα άλλο ζευγάρι είναι πιο δύσκολη;
Σίγουρα µε τις µικρές έχουµε περιορίσει πολύ τις κοινωνικές µας υποχρεώσεις. Επιπλέον, είναι και κάποιες φορές που δυσκολεύοµαι να φέρω τις ισορροπίες µέσα στο σπίτι. Γιατί ο πατέρας είναι εκείνος που µπορεί να βάλει τα όρια, να θυµώσει λίγο παραπάνω. Αλλά κατά τ’ άλλα νοµίζω πως είµαστε µια χαρά. (χαµογελά)
Θα µου µιλήσεις για τις µικρές. Πώς ένιωσες τη στιγµή που έµαθες ότι ήσουν έγκυος;
Το χάρηκα πάρα πολύ, αλλά το σοκ ήταν κατά την πρώτη επίσκεψή µου στο γυναικολόγο, όπου ενηµερώθηκα ότι η κύηση ήταν δίδυµη. Όταν τις πήρα στα χέρια µου, ένιωσα ότι τελικά ο Θεός µου έστειλε στη ζωή µου πολύ περισσότερα από αυτά που ενδεχοµένως να άξιζα. Είτε ήταν τα παιδιά, είτε όλα αυτά που πήρα.
Ένα τρίτο παιδί θα ήθελες;
Προς το παρόν όχι, νιώθω υπερπλήρης µε τις δυο µου κόρες και θέλω να διοχετεύσω όλη µου την ενέργεια σε αυτές. ∆εν πιστεύω στην ποσότητα, πιστεύω στην ποιότητα. Θέλω να µε βοηθήσει ο Θεός να τις µεγαλώσω µε αρχές, να τους δώσω όλο µου το είναι και αν είµαστε καλά πιο µετά, µπορεί.
Βεβαίως η ζωή σου δεν είναι µόνο ποδόσφαιρο. Τα µαθηµατικά είναι µια εξίσου µεγάλη αγάπη…
Λατρεύω τα µαθηµατικά. Τα σπούδασα και τα δίδαξα για κάποια χρόνια µε πάρα πολλή αγάπη προς τους µαθητές µου. ∆εν ήταν δουλειά ακριβώς, ήταν κάτι το οποίο έβγαινε από µέσα µου εξού και έχω επαφή ακόµη και τώρα µε τους µαθητές µου. Μετά τη γέννηση των µικρών χρειάστηκε να κάνω πίσω, για να µπορέσω να τις µεγαλώσω. Λόγω του ότι ο πατέρας τους απουσιάζει πάρα πολλές ώρες από το σπίτι, δεν µπορούσα να αφήσω τα µωρά µου στα χέρια κανενός. Ήθελα να τις αναλάβω µόνη µου.
Άρα θυσίασες τα µαθηµατικά…
Ήταν το ελάχιστο που θα µπορούσα να κάνω. Νοµίζω πως εάν µια γυναίκα έχει την οικονοµική άνεση να αφήσει για λίγο πίσω την καριέρα της και να αφοσιωθεί στα παιδιά της θα πρέπει να το κάνει. ∆εν υπάρχει µεγαλύτερη ευλογία από το να µπορείς να τους δώσεις εσύ τα πρώτα εχέγγυα, την πρώτη αγκαλιά, τα πρώτα φιλιά.
Ποιο είναι το µυστικό για να µπορέσει κανείς, να φτιάξει µια ισορροπηµένη οικογένεια;
Θεωρώ ότι οι γυναίκες θα πρέπει να κάνουν λίγο πίσω. Μπορεί αυτό να ακούγεται πολύ µπανάλ, δεν το λέω όµως µε την έννοια της κατωτερότητας. Είµαστε ισάξιοι. Πρέπει να κάνουν λίγο πίσω στο θέµα της καριέρας. ∆εν µπορεί ένα σπίτι να στεγάζει δυο καριερίστες. Αν συµβαίνει αυτό, θα έχεις µια οικογένεια µε µωρά την ευθύνη των οποίων δεν θα αναλαµβάνει κανείς εξολοκλήρου, γιατί ο ένας θα τα ρίχνει στον άλλο. Πρέπει ο ένας να κάνει λίγο πίσω, για να µπορέσει να λειτουργήσει ο θεσµός της οικογένειας.
Από όσο ξέρω είσαι ένας άνθρωπος κοινωνικά ευαίσθητος. Όλη αυτή η οικονοµική κατάσταση που υπάρχει στην Κύπρο σε κινητοποίησε;
Πάρα πολύ. Άλλαξε τον τρόπο σκέψης µου, γιατί εµείς µπορεί δόξα τω Θεώ να είµαστε πολύ καλά, αλλά νοµίζω πως στην Κύπρο µόνο το ΑΠΟΕΛ πάει καλά. Το λέµε και γελάµε, αλλά αυτή είναι η πραγµατικότητα. Ο κόσµος περνά δύσκολα. Εµείς στην οικογένειά µας έχουµε άτοµα που δυσκολεύονται, όπως και στον κύκλο µας. Κάποιοι χάνουν τις δουλειές τους, παιδιά µε πτυχία καταδικάζονται στην ανεργία. Θεωρώ πως όσοι µπορούµε πρέπει να βοηθάµε και δεν χρειάζεται να το λέµε.
Στον ελεύθερό σου χρόνο τι κάνεις;
∆εν είναι και πολύς αυτός ο χρόνος. Είναι τόσος όσο να πας ένα γυµναστήριο, ένα σουπερµάρκετ, να φτιάξεις δυο φαγητά και να ασχοληθείς µε κάποιες δραστηριότητες που σε ενδιαφέρουν. 
Είσαι µια stylish γυναίκα, ασχολείσαι µε τη µόδα;
∆εν θεωρώ τον εαυτό µου stylish. Προσπαθώ να είµαι περιποιηµένη και να φοράω ρούχα που ταιριάζουν στο σωµατότυπό µου. Μέχρι εκεί. ∆εν έχω εµµονή ούτε µε τα ρούχα, ούτε µε τα παπούτσια. Στο σηµείο που νιώθω ωραία µε τον εαυτό µου ασχολούµαι. Πέραν τούτου του σηµείου, θεωρώ ότι καταντά αρρώστια.
Τι άλλο να ονειρεύεσαι από τη ζωή σου;
Να δω τις κόρες µου να µεγαλώνουν και να είναι υγιείς. Θέλω να δω δυο καλά µωρά στην κοινωνία και το σύζυγό µου να κλείνει τον κύκλο της καριέρας του µε έναν όµορφο τρόπο και να κάνει τα όνειρά του πραγµατικότητα, γιατί δεν σταµατά να κάνει όνειρα. Οπότε έχουµε πολλά να πραγµατοποιήσουµε. Και φυσικά θέλω να είναι καλά οι δικοί µας άνθρωποι.
Στα µαθηµατικά θες να επιστρέψεις;
Φυσικά, είναι ένα από τα όνειρά µου. Όταν κάποια στιγµή θα νιώσω ότι οι µικρές έκανα τα πρώτα τους βήµατα και νιώθουν κάπως ανεξάρτητες, θέλω να επιστρέψω και εγώ στις τάξεις και να διδάξω αυτό που αγαπώ περισσότερο κι αυτό που σπούδασα...