Απιστία, η επόμενη μέρα

Η απιστία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα στη ζωή μας. Άντρες και γυναίκες, καλούνται να αντιμετωπίσουν την αποκάλυψή της και τις συνέπειες που αυτή φέρει μαζί της.

Μπορεί να συμβεί σε ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα συναισθηματικής ή σεξουαλικής επικοινωνίας, που παραμελούν ο ένας τον άλλο, που έχουν απομακρυνθεί στα χρόνια της κοινής τους ζωής. Μπορεί να συμβεί σε ζευγάρια που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα. Μπορεί ακόμη και να συμβεί επειδή κάποιος θέλει να ζήσει μια περιπέτεια ή επειδή ένα βράδυ «ήπιε πολύ και παρασύρθηκε». Μπορεί να συμβεί για χίλιους διαφορετικούς λόγους, μπορεί να συμβεί σε όλους… και μετά;

Το αν θα αποφασίσει κανείς να μείνει στη σχέση μετά την αποκάλυψη της απιστίας εξαρτάται κατ’ αρχάς από το αν πιστεύει πως η σχέση αξίζει μιας δεύτερης ευκαιρίας και αν αγαπά το σύντροφό του αρκετά ούτως ώστε να παλέψουν μαζί την επόμενη μέρα. Η ποιότητα της σχέσης, τα επιμέρους προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν, το είδος της απιστίας (σεξουαλική ή συναισθηματική), ο τρόπος της αποκάλυψης, η προσωπικότητα του απατημένου συντρόφου, η αντίδραση του «άπιστου» και φυσικά εάν είναι η πρώτη φορά ή αν συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση, διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στην απόφαση. Πολλές φορές οι παραπάνω παράγοντες συνδυάζονται με την αντίδραση του κοινωνικού περίγυρου, την ύπαρξη παιδιών και την οικονομική κατάσταση του ζεύγους πριν γύρει η ζυγαριά προς τη μια ή την άλλη πλευρά.

Συναισθήματα
Το άτομο που έχει απατηθεί νιώθει προδοσία, θυμό, θλίψη, απογοήτευση, αμφισβητεί την αξία του ως άντρας ή γυναίκα, χρεώνει τον εαυτό του, το σύντροφό του, το τρίτο άτομο, μπερδεύεται… Και μέσα σε αυτό το μπέρδεμα, καλείται συνήθως να αποφασίσει την πορεία της σχέσης του από εκεί και έπειτα. Μπορεί η θρησκευτική θεώρηση να τονίζει το μεγαλείο της συγχώρεσης, στην πράξη όμως τα πράγματα δεν είναι ούτε τόσο απλά ούτε τόσο εύκολα. Ναι μεν αποφασίζουμε να δώσουμε «συγχωροχάρτι», αλλά στην πραγματικότητα η απιστία δεν συγχωρείται ποτέ. Απλώς συμβιβαζόμαστε με τα καινούργια δεδομένα και προσπαθούμε να το ξεχάσουμε και να προχωρήσουμε. Αυτό που κλονίζεται και παρουσιάζει τη μεγαλύτερη δυσκολία να ξανακτιστεί είναι η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του συντρόφου μας. Οι ερωτικές, συντροφικές σχέσεις προϋποθέτουν την απολυτότητα τού «οι δυο μας». Επενδύουμε στον άλλο και προσδοκάμε πως θα μας είναι για πάντα πιστός, ειλικρινής και, κυρίως, μόνο δικός μας. Η αποκάλυψη λοιπόν της απιστίας έρχεται σαν ένα ξαφνικό χαστούκι που μας κλονίζει και διαλύει όλα όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Ξαφνικά ο σύντροφός μας είναι ψεύτης και άπιστος και ως συνέπεια αυτού, οτιδήποτε αφορά εκείνον έχει πια μολυνθεί με το μικρόβιο της αμφιβολίας. Πολύ συχνά οι άνθρωποι που έχουν απατηθεί αναζητούν όλο και περισσότερες πληροφορίες για το συμβάν, σκαλίζουν, ψάχνουν, ρωτούν, θέλουν να συναντήσουν το τρίτο πρόσωπο και πριν το καταλάβουν, περιπλέκονται σε μια εμμονική, καταναγκαστική αναζήτηση χωρίς τέλος. Το χειρότερο όμως είναι πως όσες πληροφορίες και αν αποκτήσουν, ο πόνος δεν ανακουφίζεται, αντίθετα τροφοδοτείται και ενισχύεται. Πριν μπεις λοιπόν στη διαδικασία αυτή, αναρωτήσου γιατί το κάνεις και κυρίως τι θα κερδίσεις…

Ξεπερνώντας την προδοσία
Υπάρχουν φυσικά και τα ζευγάρια εκείνα που κατάφεραν όχι μόνο να ξεπεράσουν τη δοκιμασία της απιστίας, αλλά και μέσα από τη διαδικασία αυτή να ενδυναμώσουν τη σχέση τους. Πράγματι, η απιστία μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς κινδύνεψαν να χάσουν και τους κάνει πιο πρόθυμους να προσπαθήσουν περισσότερο. Γίνονται πιο δοτικοί, πιο συναισθηματικοί, πιο ερωτικοί, είναι πιο παρόντες μέσα στη σχέση, πιο διαθέσιμοι. Δεν εισηγούμαστε βέβαια πως η απιστία αποτελεί λύση για τα ζευγάρια που έχουν προβλήματα και σίγουρα το να καταφέρει ένα ζευγάρι να την αφήσει πίσω του, απαιτεί τεράστια ψυχικά αποθέματα, και όχι μόνο. Απαιτούνται συναισθηματική ωριμότητα, η ετοιμότητα να αναγνωρίσει ο καθένας το δικό του μερίδιο ευθύνης αντί να χρεώσει ενοχικά τον άλλο και δυνατός δεσμός ανάμεσα στους συντρόφους. Πρέπει να μπορώ να δώσω τη δεύτερη ευκαιρία επειδή πραγματικά αγαπώ και θέλω τον άλλο στη ζωή μου και όχι επειδή φοβάμαι να μείνω μόνος ή επειδή μπορεί ο επόμενος να είναι «χειρότερος».

Γιατί δεν πρέπει να ενεργούμε τιμωρητικά
Επίσης, όταν ο απατημένος αποφασίσει να παραμείνει στη σχέση, δεν αποκτά αυτόματα το δικαίωμα να ενεργεί τιμωρητικά ή μειωτικά απέναντι στο σύντροφό του, ούτε να τον βάζει σε μια μόνιμα απολογητική θέση. Πολλοί άνθρωποι αποφασίζουν να μείνουν με τον άλλο προκειμένου να «πάρουν το αίμα τους πίσω», είτε κάνοντας τη ζωή του δύσκολη είτε ανταποδίδοντας την προδοσία. Αυτό που δεν μετρούν όμως είναι το ψυχικό κόστος και τη δυστυχία που οι ίδιοι επωμίζονται στην προσπάθεια εκδίκησης. Εφόσον λοιπόν πεις το μεγάλο «μείνε», αυτόματα δεσμεύεσαι να αφήσεις το περιστατικό πίσω σου και να κάνεις μια καινούργια αρχή. Εάν θεωρείς πως κάτι τέτοιο είναι πέρα από τις δυνάμεις σου, τότε πάρε την απόφαση και μην ταλαιπωρείς τον άλλο, και κυρίως μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου και τα παιδιά σας. Εάν νιώθεις πως η απιστία είναι κάτι που δεν μπορείς να διαχειριστείς, είτε αποφάσισες να μείνεις είτε να φύγεις από τη σχέση, η συνάντηση με κάποιον ειδικό θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα που η προδοσία άφησε πίσω της.

Info: ΔΡ. Θάνος Ασκητής, Νευρολόγος-ψυχίατρος, διδάκτωρ ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας και Θέκλα Βασιλείου, Κλινική ψυχολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Σεξουαλικής Τγείας Θάνου Ασκητή. Δωρεάν Συμβουλευτική Γραμμή Σεξουαλικής Υγείας: Δευτέρα-Παρασκευή, 12.00-16.00, τηλ. 77772877. Ιατρικό Κέντρο Σεξουαλικής Υγείας Θάνου Ασκητή: Κυριάκου Μάτση 6, Άγιος Δομέτιος, τηλ. 22459555, 22459556

Πηγή: Το Περιοδικό