Τεό Θεοδωρίδης: Πώς κύλησαν 6 χρόνια πίσω από τα κάγκελα;

Ο Τεό Θεοδωρίδης, μίλησε στο ελληνικό περιοδικό People για τα έξι χρόνια που πέρασε στη φυλακή και το πόσο πολύ προσπάθησε μέχρι να καταφέρει να βρει τον εαυτό του, που τόσα χρόνια είχε χάσει.

Πώς κύλησαν έξι ολόκληρα χρόνια πίσω από τα κάγκελα; Πώς γέμιζε το 24ωρo;
Φασαρίες και ξύλο, σφαγές και καψί­ματα, συμμορίες και ομερτά, εξεγέρσεις και πανικός. Όχι, αστειεύομαι, αν και το τελευταίο είναι πολύ κοντά στην αλήθεια και θέμα πολιτικού περιεχομένου που αξίζει κάποια στιγμή να συζητηθεί. Το χρόνο μου τον γέμιζα με διάβασμα και συγγραφή. Αυτοβιο­γραφικά σημειώ­ματα, αυτοδίδακτη σπουδή στην ψυχο­λογία, στον ελληνικό πολιτισμό, εκμάθηση και άλλης ξένης γλώσσας (σ.σ. ισπα­νικά), και πολλές ερ­γασίες. Ποτέ δεν είχα χρόνο για συγγραφή στο παρελθόν και ανακάλυψα πόσο ψυχοθεραπευτικό είναι. Έφτασα σε σημείο να μη μου φτά­νουν οι ώρες της ημέρας. Όταν έκλειναν τα φώτα της φυλακής, πήγαινα στο χώρο που είχα διαμορφώσει, σε μια γωνιά στο κελί μου, καλυμμένη με κουρτίνες. Εκεί είχα τη δική μου λάμπα και συνέχιζα χω­ρίς να ενοχλώ τους υπολοίπους. Τουλά­χιστον έτσι νομίζω! Βλέπεις, το πόσο τραγική μπορεί να είναι μια κατάσταση συνήθως εξαρτάται από το πόσο έμφαση της δίνουμε εμείς. Ωστόσο, είναι αλήθεια πως οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εκμηδενί­ζεται στο έσχατο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, που θα ήθελα να κά­νουμε άλλη στιγμή.

Πώς φάνηκε η συνήθειά σου αυτή στους συγκρατούμενούς σου;
Κάποια στιγμή θεώρησαν πως είχα αρχίσει να τα χάνω. Με ρωτούσαν πού θα ήθελα να είμαι και τους απαντούσα «εδώ που είμαι» ή τι θα έκανα αν αποφυλακι­ζόμουν την επομένη και τους έλεγα πως δεν ήθελα ακόμη, γιατί όλα όσα είχα ξε­κινήσει θα έμεναν ατελή. Ήξερα πως έξω θα είχα να αντιμετωπίσω άλλα θέματα, πολύ σημαντικά, και όλα αυτά θα έμεναν πίσω. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλ­λον δεν πρέπει να είχα και πολύ… σώας τας φρένας τελικά! (γέλια)
teo theodoridis11

Κοιτάζοντας τη ζωή σου τώρα και την προηγούμενη, έξι χρόνια πριν, ποιες δια­φορές βλέπεις;
Διακρίνω πια το πόσο είχα διασκορπι­στεί. Δεν θαμπώνομαι τώρα από τη χλιδή, τις ανέσεις και την καλοπέραση. Ασχο­λήθηκα παράλληλα με πολλά και διαφορετικά πράγματα, που είχαν ως αποτέλεσμα να χάνω σταδιακά όλο και περισσότερο τον εαυτό μου. Οι όποιες εξωγενείς «υποβοήθειες» το μόνο που κατάφερναν ήταν να με μπερδεύουν πε­ρισσότερο και να με οδηγούν σε ηθική αλλοτρίωση. Σιγά σιγά, άρχισα να με χάνω τελείως. Έλεγα σε φίλους μου ότι ήθελα να τα παρατήσω όλα και να φύγω στη Γαύδο, για ένα-δύο χρόνια. Γελούσαν όταν το άκουγαν. Αυτό που επιθυμούσα ήταν να μείνω μόνος μακριά από τα πά­ντα και τους πάντες, να αναθεωρήσω, να δω τι συμβαίνει με εμένα και σε εμένα. Τελικά αυτό που στην ουσία επιθυμούσα ήρθε. Βέβαια, με τελείως διαφορετικές συνθήκες, αλλά ήρθε.

Σήμερα, λίγους μήνες μετά την αποφυλά­κισή σου, σε τι φάση είσαι;
Κινητοποίησης και επεξεργασίας όλων των δεδομένων που λαμβάνω. Εί­μαι ευγνώμων για τις επαγγελματικές προτάσεις που μου γίνονται όλο αυτό το διάστημα. Προσπαθώ, όμως, να μην κάνω βιαστικές κινήσεις, γι’ αυτό έχω πει και πολλά «όχι». Θέλω ό,τι κάνω να το πιστεύω. Σύντομα θα ανακοινωθούν πράγματα τόσο στον τομέα της ναυτιλίας και του yacht chartering όσο και στη δρα­ματική τέχνη και τη μόδα. Δεν σου κρύβω ­ότι εργαζόμαστε πάνω σε ένα μονόπρα­κτο – μονόλογο, ευελπιστώντας ότι σε λίγο καιρό θα το ανεβάσουμε. Συζητώ για μια ταινία στην Ισπανία, όμως, προς το παρόν, δεν μπορώ να βγω από τη χώρα. Δεν ξέρω αν θα προλάβω.