Μεγάλη Πέμπτη - Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...

Σήμερα η Εκκλησία μας επιτελεί ανάμνηση του ιερού Νιπτήρος, του Μυστικού Δείπνου, της προσευχής στον κήπο της Γεθσημανής και της προδοσίας από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη.

Πλησιάζει η εορτή των αζύμων, και οι αρχιερείς και οι γραμματείς ζητούν ευκαιρία να θανατώσουν τον Ιησού. Φοβούνται όμως το λαό. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης τους πλησιάζει και διαπραγματεύεται την αντιμισθία της παράδοσης.

Σύμφωνα με την επιθυμία του Διδασκάλου, τούτο το Πάσχα θέλει να είναι μαζί με τους μαθητές του και τους καλεί να ετοιμάσουν το κατάλειμα για το δείπνο. Ο Ιησούς προαναγγέλει ότι ένας από τους μαθητές θα είναι «ο παραδιδούς» Αυτόν.

Ο Ιωάννης, καθώς και οι άλλοι μαθητές, διερωτώνται: «ποιος μπορεί να κάνει τέτοια πράξη»; Ταυτόχρονα, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ερωτά: «μήπως εγώ Κύριε;» και στη συνέχεια λαμβάνει το βαμμένο ψωμί στο κρασί και φεύγει. Κατόπιν τούτου, ο Δεσπότης Χριστός παραδίδει τα Άχραντα Μυστήρια και καλεί τους μαθητές «Λάβετε φάγετε… Πίεται εξ αυτού πάντες», «τούτο ποιείται εις την εμήν ανάμνησην. Οσάκις γαρ αν εσθίεται τον άρτον τούτο, και το ποτήριον τούτο πίνιται τον εμόν θάνατον καταγγέλεται, την εμήν ανάστασιν ομολογείται».

Κατόπιν μεταβαίνουν στον κήπο της Γεθσημανής, όπου ο Ιησούς αφήνει τεκμήριο στους πιστούς την αρχιερατική προσευχή. Εκεί δηλώνεται η αγωνία Του, ως άνθρωπος με τα αδιάβλητα πάθη της ανθρώπινης φύσης. Τα γεγονότα της ημέρας ολοκληρώνονται με το φιλί της  προδοσίας και τη σύλληψη του Διδασκάλου.

Σήμερα το πρωί, τελείται Εσπερινός συνδεδεμένος με Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Στην Προσκομιδή ο Ιερέας ετοιμάζει δύο μερίδες του Χριστού. Μία για την τελούμενη Θεία Λειτουργία και μία δεύτερη, την οποία διατηρεί επί της Αγίας Τραπέζης καθόλη τη διάρκεια του έτους, για τις έκτακτες ανάγκες μεταλήψεως των πιστών.

Απόψε, τελείται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής. Η ακολουθία των Παθών του Κυρίου. Μέσα από τους ύμνους και τις δώδεκα ευαγγελικές περικοπές εκτυλίσσονται όλα όσα συναποτελούν το θείο πάθος: οι εμπτυσμοί, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, οι ύβρεις, οι γέλωτες, η πορφυρά χλαίνη, ο κάλαμος, ο σπόγγος, το όξος, οι ήλοι, η λόγχη και προπάντων ο σταυρός και ο θάνατος, «ά δι ημάς εκών κατεδέξατο».

Κατά τη διάρκεια της εσπερινής ακολουθίας επιτελείται η περιφορά του Εσταυρωμένου και η τοποθέτησή του στο Σολέα, για προσκύνηση. Παράλληλα, θυμούνται οι πιστοί την ομολογία του Ληστή, ο οποίος με το «μνήσθητι μου Κύριε» έβαλε κλειδί κι άνοιξε τον Παράδεισο, σύμφωνα με τη βεβαιότητα των λόγων του Κυρίου επί του Σταυρού, ο οποίος «εκτείνας» τα χέρια του συγχώρεσε τους πάντες.

«Σήμερον ο Ιούδας, καταλιμπάνει τον Διδάσκαλον, και παραλαμβάνει τον Διάβολον».

«Σήμερον ο Ιούδας, παραποιείται θεοσέβειαν, και αλλοτριούται του χαρίσματος, υπάρχον μαθητής γίνεται προδότης».

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας… ο Νυμφίος της Εκκλησίας… Προσκυνούμεν σου τα πάθη Χριστέ… δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν».