Οι 10 χώρες με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής

Η τεχνολογία και η ιατρική έχουν προχωρήσει κι ευτυχώς δεν θεωρούμαστε πλέον υπερήλικες στα… 30 και τα 40. Κάποιες χώρες, όμως, ξεπερνούν τις υπόλοιπες στο προσδόκιμο ζωής, με τους κατοίκους τους να ζουν κατά μέσο όρο πολλά χρόνια μετά τη σύνταξη.

Πορτογαλία: 84 χρόνια
Μπορεί να είναι μια από τις χώρες που βιώνουν έντονη κρίση, η φορολογία, όμως, στην Πορτογαλία επιτρέπει στο κράτος να παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλο το λαό και από τη δεκαετία του ’80, ο ρυθμός θνησιμότητας βρεφών έχει πέσει από τα 24 ανά 1000 νεογέννητα, στα μόλις 3/1000 σήμερα. Στατιστικά, κάθε χρόνο ο πληθυσμός της χώρας αναμένεται να ζει λίγο παραπάνω.

Λουξεμβούργο: 84,1 χρόνια
Με ένα από τα πιο all-inclusive συστήματα υγείας του κόσμου, το Λουξεμβούργο καλύπτει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως ηλικίας και κοινωνικής θέσης. Το αποτέλεσμα είναι ένας δείκτης κάλυψης που φτάνει το 98%, από ένα σύστημα που καλύπτει όλους τους φοιτητές μέχρι να γίνουν 27. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, μπορούν να αποκτήσουν συμπληρωματική ασφάλεια από καθαρά μη-κερδοσκοπικά επικουρικά ασφαλιστικά ταμεία, ενώ από το 2012 έχει παρατηρηθεί αύξηση του ορίου ζωής, δείχνοντας πως όλα βαίνουν καλώς.

Νότια Κορέα: 84,6 χρόνια
Το σύστημα υγείας της Νότιας Κορέας φαίνεται πως ζηλεύουν αρκετές ανεπτυγμένες χώρες, καθώς βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά με το μικρότερο χρόνο αναμονής και τις χαμηλότερες τιμές στον κόσμο. Το μυστικό είναι ότι όλες οι υπηρεσίες υγείας εντάσσονται στο κράτος, κάτι που μειώνει τα διοικητικά έξοδα και οδηγεί στο να πληρώνει ο κάθε πολίτης τα λιγότερα, για μια από τις καλύτερες ασφάλειες υγείας. Έχουν, βέβαια, κι αυτοί τα αρνητικά τους, αφού από την πλήρη κάλυψη εξαιρούνται οι έξτρα εξετάσεις και θεραπείες που μπορεί να προκύπτουν από χρόνιες παθήσεις ή πολύπλοκες ασθένειες όπως ο καρκίνος.

Αυστραλία: 84,6 χρόνια
Η Αυστραλία βρίσκεται στην 7η θέση μεγαλύτερου ορίου ζωής για τις γυναίκες στα 84,6 χρόνια και στην 3η θέση για τους άντρες στα 80,5 χρόνια. Το δημόσιο σύστημα υγείας τους συνυπάρχει με το εξειδικευμένο ιδιωτικό και καλύπτει όλους τους πολίτες, χάρη στη στρατηγική φορολόγησης με βάση το εισόδημα. Έτσι, όλοι οι πολίτες μπορούν να επισκεφτούν γιατρούς και ειδικούς, να κάνουν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και τις περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις με κάλυψη από το σύστημα.

Γαλλία: 84,9 χρόνια
“La vie en rose” στη Γαλλία, η οποία ξοδεύει σημαντικά περισσότερα χρήματα από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες στο σύστημα υγείας κι όσοι έχετε δει το ντοκιμαντέρ “Sicko” του Μάικλ Μουρ, θα θυμάστε ότι πολλοί γιατροί επισκέπτονται το σπίτι του ασθενή εξοπλισμένοι με τα πάντα, από στηθοσκόπια και εμβόλια, μέχρι μηχανήματα για καρδιογραφήματα αν χρειαστεί. Το κράτος συνήθως καταφέρνει να καλύψει το 70% των περισσότερων εξόδων για την υγεία του πολίτη και το 100% των ακριβών και μακρόχρονων θεραπειών.

Ιταλία: 85 χρόνια
Παρ’ όλο που οι Ιταλοί, ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, χαρακτηρίζονται από παράγοντες που βλάπτουν την υγεία (κάπνισμα, κακή οικονομική κατάσταση, άγχος κ.ο.κ.) και ξοδεύουν μόλις το 9% του ΑΕΠ τους στην υγεία, φαίνεται πως έχουν ένα καλό προσδόκιμο ζωής που μάλλον οφείλεται στη μεσογειακή τους κουζίνα, στην πιο αισιόδοξη στάση ζωής, στον πολιτισμό κ.ο.κ., ακόμα και σήμερα που το σύστημα υγείας τους –που κάποτε ήταν το 2ο καλύτερο του κόσμου- δεν περνάει την καλύτερή του φάση.

Σιγκαπούρη: 85,1 χρόνια
Με μόλις το 3% του ΑΕΠ της χώρας να πηγαίνει στην υγεία, είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς οι άντρες και γυναίκες της Σιγκαπούρης βρίσκονται στην 5η και 4η θέση αντίστοιχα όσον αφορά τα όρια ζωής τους. Στην καρδιά της επιτυχίας τους, όμως, φαίνεται πως βρίσκεται η κοινωνική πολιτική της χώρας, με παροχές υγείας για τα χαμηλά εισοδήματα, με συνταξιοδοτικά προγράμματα, με προγράμματα υποχρεωτικής αποταμίευσης για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ο.κ., που εξασφαλίζουν όσους έχουν ανάγκη.

Ελβετία: 85,1 χρόνια
Το σύστημα υγείας της χώρας μπλέκει με επιτυχία το δημόσιο, με τις ιδιωτικές και ημι-ιδιωτικές εταιρίες, υπό την καθοδήγηση του Ομοσπονδιακού Νόμου για την Υγεία. Εν προκειμένω, όλες οι ασφάλειες πρέπει από το νόμο να παρέχουν βασική κάλυψη ασχέτως ηλικίας ή κατάστασης υγείας, χωρίς να βγάζουν κέρδος. Από κει και πέρα, τα συμπληρωματικά προγράμματα και η έξτρα κάλυψη κινείται με τους νόμους της ελεύθερης αγοράς, κάτι που σημαίνει ότι «πελάτες» είναι μόνο αυτοί που επιλέγουν να είναι.

Ισπανία: 85,1 χρόνια
Άλλη μια χώρα που, όπως και η Ιταλία, ξυπνάει απορίες λόγω της οικονομικής της κατάστασης, η Ισπανία φανερώνει πολύ καλά ποσοστά στο όριο ζωής των κατοίκων της με τη διατροφική κουλτούρα να παίζει και πάλι μεγάλο ρόλο –οι Ισπανοί ξοδεύουν τα περισσότερα για φαγητό από οποιοδήποτε άλλο έθνος στον κόσμο, ενώ δεν παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας.

Ιαπωνία: 87 χρόνια
Η γιαπωνέζα Misao Okawa χήρεψε πριν… 84 χρόνια και πέθανε την 1η Απριλίου 2015 στα 117 της, κατακτώντας μια θέση στο βιβλίο Γκίνες. Μαζί με αυτή, ο επίσης γιαπωνέζος Jiroemon Kimura έφτασε τα σχεδόν 116, ενώ περίπου οι μισοί υπεραιωνόβιοι του κόσμου ζουν στην Ιαπωνία. Τυχαίο; Σίγουρα όχι, ειδικά όταν το προσδόκιμο ζωής φτάνει τα 87, ξεπερνώντας κατά 2 χρόνια τις χώρες της δεύτερης θέσης. Τα καλά αυτά ποσοστά, οφείλονται στη χρήση υψηλής τεχνολογίας στην υγεία –αν και το εγχώριο σύστημα υγείας τους είναι πιο απρόσωπο και χωρίς ιδιαίτερη έμφαση στην ιατρική ηθική- και κυρίως στη διατροφή, με το σούσι και τα καλά λιπαρά να πρωταγωνιστούν στο τραπέζι τους, μειώνοντας τους κινδύνους για εμφράγματα, βουλωμένες αρτηρίες και προβλήματα στην καρδιά.