Τελικά είναι ο κατάλληλος για μένα;

Ένα βιβλίο σου λύνει όλες τις αμφιβολίες.

Η ψυχολόγος Ayala Malah Pines στο βιβλίο της "Falling in Love: Why We Choose the Lovers We Choose", που κυκλοφορεί στο amazon.com, έχει μία αντικειμένικη άποψη των πραγμάτων: «Όταν είμαστε ερωτευμένες έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε τον αγαπημένο μας. Βλέπουμε θαυμαστές αρετές που μπορεί να μην υπάρχουν και είμαστε τυφλές με ελαττώματα που είναι φανερά σε όλους τους υπόλοιπους. Ο Φρόιντ αποκαλούσε αυτή την τύφλωση «σεξουαλική υπερεκτίμηση».

Σύμφωνα με τη συγγραφέα, οι λόγοι που νιώθουμε έτσι είναι καθαρά εγωιστικοί. Εξιδανικεύουμε τον εραστή μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν επιτρέπουμε στην πραγματικότητα να μας διαψεύσει. Απλά κλείνουμε τα μάτια μας για να περιφρουρήσουμε την τέλεια εικόνα. Και κάποια στιγμή ξυπνάμε για να συνειδητοποιήσουμε τι έχουμε κάνει.

«Αν βλέπετε ότι κάτι πάει στραβά στις σχέσεις που δημιουργείτε ή ότι ερωτεύεστε ξανά και ξανά τον ίδιο τύπο ανθρώπου, θα πρέπει να σκεφτείτε τον λόγο που κάνετε αυτές τις επιλογές» συμβουλεύει η συγγραφέας. «Δεν χρειάζεται να κατηγορούμε τον εαυτό μας γι' αυτές. Καθώς συντελούνται στο υποσυνείδητο και έχουν τις ρίζες στην παιδική ηλικία και στον τρόπο που βλέπαμε τους γονείς μας, δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε. Μπορούμε όμως να τις παρατηρήσουμε, να τις κατανοήσουμε και να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να απελευθερωθεί από αυτές».

«Όταν οι ανάγκες των δύο μελών του ζευγαριού ταιριάζουν σαν κομματάκια από παζλ, τότε η σχέση έχει καλές προδιαγραφές» λέει η ειδικός. Μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι ο ιδανικός σύντροφος είναι αυτός που καλύπτει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις συναισθηματικές, ερωτικές, πνευματικές και υλικές απαιτήσεις μας. Ωστόσο, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε σε ποιες ανάγκες αναφερόμαστε. Αν, δηλαδή, πρόκειται για ώριμες, συνειδητοποιημένες επιθυμίες ή για απωθημένα του παρελθόντος. Οι ρόλοι μέσα σε μία σχέση, όταν αυτοί πηγάζουν από τραύματα του παρελθόντος, δεν αποτελούν εγγύηση για το μέλλον της. Ένας άνθρωπος που έχει την επιθυμία να παίζει το «γονιό» και περιμένει από τον άλλον να κάνει το «παιδί», δεν έχει τις προϋποθέσεις για να πάει μακριά σε αυτή τη σχέση.

Για να είναι μία σχέση υγιής, πρέπει να είναι τα ίδια τα μέλη της ισορροπημένα ψυχικά. Ο καταπληκτικός τύπος που είναι έξυπνος, όμορφος, διασκεδαστικός, ευκατάστατος αλλά όταν λέει «άσπρο πάτο» εννοεί τον πάτο του μπουκαλιού, δεν μπορεί να είναι ο ιδανικός σύντροφος. Ο άλλος υπέροχος άντρας που υπόσχεται να μας πάει στο γύρο του κόσμου αλλά κάθε πέντε λεπτά είναι στο τηλέφωνο με τη μητέρα του, ε, δεν μπορεί να είναι ο ιδανικός σύντροφος. Το ίδιο όμως ισχύει και για τον εαυτό μας. Αν εμείς οι ίδιες υποφέρουμε από κάποια ζητήματα, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μία καλή σχέση. Αν δεν έχουμε ξεπεράσει τα προσωπικά μας προβλήματα, κανείς δεν θα είναι για εμάς ιδανικός σύντροφος.