Στο σπίτι της Ειρήνης Κωνσταντίνου

Δείτε τις φωτογραφίες... 

Aπολαμβάνω οποιοδήποτε ρόλο, είτε κωμικό, είτε δραματικό, από τη στιγμή που θα μου αρέσει, που είναι ένας ολοκληρωμένος χαρακτήρας, που μπορώ να τον υποδυθώ και να έχω κάποιο ερμηνευτικό κέρδος απ' αυτόν. Η δουλειά μας λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία ή... το αντίστροφο, κάποιες φορές. Εννοείται όμως ότι παίζοντας μία ωραία κωμωδία περνούμε πιο ευχάριστα στη σκηνή ή στο γύρισμα.

•Ναι, έχω μετανιώσει, όχι μόνο για ένα ρόλο, αλλά για περισσότερους. Δυστυχώς, μερικές φορές όλοι αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα που δεν τα πιστεύουμε, που δεν μας ταιριάζουν ή δεν μας αρέσουν, καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Αγαπώ και το θέατρο και την τηλεόραση. Μια καλή δουλειά μπορεί να γίνει και στο στους δύο χώρους, όπως φυσικά και μία αποτυχία.

•Δεν θα έλεγα ότι έχω απωθημένα, με την έννοια ότι δεν είμαι μίζερος άνθρωπος. Βλέπω πάντα μπροστά. Φυσικά και θέλω να παίξω πολλούς ρόλους που μου αρέσουν και που δεν έχω υποδυθεί ακόμη. Δεν καταπιάστηκα με κάτι άλλο, γιατί ίσως δεν χρειάστηκε να το κάνω. Μου αρέσει η δουλειά μου και δεν θα άλλαζα το επάγγελμά μου.
•Έκανα τέσσερα χρόνια αποχή από την τηλεόραση, γιατί ήθελα να μεγαλώσω την κόρη μου και επίσης χρειαζόμουν ένα διάλλειμα. Εκ των πραγμάτων ήταν αδύνατο να συνδυάσω θέατρο και τηλεόραση. Δεν το μετάνιωσα και ακόμα αποφεύγω να κάνω και τα δύο ταυτόχρονα. Μου αρέσει να έχω ελεύθερο χρόνο, μου αρέσει η οικογενειακή ζωή.

•Έχουν περάσει πολλά χρόνια και η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι πως ήταν η ζωή μου πριν από τη γέννηση της κόρης μου. Αυτό που θυμάμαι όμως, είναι ότι δούλευα ασταμάτητα. Θέατρο, τηλεόραση και ξανά απ' την αρχή! Ήταν μια ωραία φάση της ζωής μου, που έχτιζα την καριέρα μου και ονειρευόμουν να πετύχω τους στόχους μου όπως κάθε νέος επαγγελματίας.

•Μετά τη γέννηση της Ευαγγελίας, άλλαξαν σαφώς οι προτεραιότητές μου. Όταν αποκτήσεις οικογένεια, η ζωή σου αλλάζει, παίρνει μια νέα πορεία που πριν δεν γνώριζες και μέσα απ' αυτό το «ταξίδι» ανακαλύπτεις και άλλες πτυχές του χαρακτήρα σου.

•Η κόρη μου πάντα μου κάνει παράπονα όταν λείπω, θέλει να είμαι συνέχεια στο σπίτι. Αυτό δεν είναι και το όνειρο όλων των παιδιών; Να μην εργάζονται οι γονείς τους και όλες οι καθημερινές να μοιάζουν σαν Κυριακές!

•Προς το παρόν μπορώ να συνδυάζω καριέρα και οικογένεια και να βρίσκω κάπως τις ισορροπίες μου. Δεν ξέρω όμως αν θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα αν είχα περισσότερα παιδιά.

•Ο σύζυγός μου και η κόρη μου δεν ενοχλούνται από την αναγνωρισημότητά μου. Το θεωρούν φυσικό και χαίρονται όταν ακούν καλά σχόλια για το πρόσωπό μου. Ποτέ δεν με ενόχλησε το γεγονός ότι με προσεγγίζει εύκολα ο κόσμος ή το ότι είμαι αναγνωρίσημη. Τουναντίον. Μου αρέσει πολύ όταν μου μιλούν άνθρωποι που δεν τους γνωρίζω στον δρόμο και με νιώθουν ως οικείο τους πρόσωπο.

•Το σπίτι μου νομίζω ότι συνδυάζει το γούστο και των τριών μας. Έχουμε και οι τρεις το ίδιο... κουσούρι! Μετακινούμαι συνέχεια τα έπιπλα σε διαφορετικές γωνιές για να μην βαριόμαστε!

•Δεν θα έλεγα ότι έχω κάποια αγαπημένη γωνιά. Κυρίως ζούμε στο χώρο της κουζίνας. Δεν δίνω συναισθηματική αξία σε πράγματα, ούτε σε αντικείμενα. Συναισθηματική αξία για μένα, έχουν μόνο κάποιοι άνθρωποι που υπάρχουν στη ζωή μου.

•Μου αρέσει να είμαι μόνο στο σπίτι κυρίως το πρωί. Ακούω μουσική, μαγειρεύω και ασχολούμαι με το νοικοκυριό. Μου αρέσει η μαγειρική, αλλά δεν έχω φτάσει ακόμα στο επίπεδο να έχω κάποια σπεσιαλιτέ. Θα έλεγα όμως ότι φτιάχνω ωραίο ψωμί.

•Προσπαθώ να έχω το σπίτι μου τακτοποιημένο, όμως μέσα σε λίγα λεπτά μπορεί να μεταμορφωθεί σε τοπίο που έχει πέσει βόμβα και όχι από την κόρη μου όπως θα περιμένατε να ακούσετε, αλλά από το σύζυγό μου!

•Πολλά δεν μπορείτε να φανταστείτε για μένα και από την άλλη ο καθένας μπορεί να φαντάζεται ότι θέλει. Γελώ πολύ εύκολα, ειδικά όταν ο άλλος έχει έξυπνο χιούμορ και δεν θυμώνω εύκολα. Μόνον όταν γίνει κάτι πολύ σοβαρό ή νιώσω ότι με έχει αδικήσει κάποιος.

•Συμμετέχω στο έργο «Κάστινγκ», που ανεβαίνει την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου στις Αποθήκες ΘΟΚ σε σκηνοθεσία Αντρέα Πάντζη. Είναι μια μαύρη κωμωδία, ένα εξαιρετικό έργο που μιλά για την πτώση του σοσιαλισμού και τα οικονομικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες. Δεν διαφέρει από τη δική μας, τωρινή πραγματικότητα.

•Και εμείς φτάσαμε δυστυχώς στην Κύπρο σε αυτό το σημείο. Άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό και άλλοι σε μικρότερο. Μην φανταστείτε ότι βλέποντας το έργο θα ψυχοπλακωθείτε. Το αντίθετο, όλα είναι δοσμένα μέσα από ένα εξαιρετικό χιούμορ.

•Το 2016 θα ήθελα να είναι μία από τις πιο τυχερές μου χρονιές. Θα ήθελα κάποια καλύτερα δεδομένα στη δουλειά μου και ονειρεύομαι να έχω μία οικονομική σιγουριά και σταθερότητα.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στην παραπάνω gallery

Πηγή: Περιοδικό "OK!"