Η σιλουέτα της Ζέτας Μακρυπούλια

Πώς έχασε τόσα κιλά τα τελευταία χρόνια;

Για το σώμα της και τα κιλά της μίλησε η Ζέτα Μακρυπούλια στο περιοδικό Shape και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να μάθουμε τι τρώει και πώς γυμνάζεται και έχει αυτό το τέλειο σώμα.

Η Ζέτα Μακρυπούλια ποζάρει στο εξώφυλλο του νέου εορταστικού Shape που μόλις κυκλοφόρησε, και στη συνέντευξή της στο περιοδικό μιλάει για τη σχέση της με τη ζυγαριά. Όπως δήλωσε «Αν και θαυμάζω πάρα πολύ τις γυναίκες που τα περιττά κιλά τους δεν τις περιορίζουν στην επιλογή των ρούχων, εγώ δεν είμαι μία από αυτές. Με ενοχλεί στο σώμα μου να “πετάγονται” παχάκια. Κι επειδή επίσης δεν είμαι από τις τυχερές που μπορούν να τρώνε ό,τι θέλουν χωρίς να παχαίνουν, ξέρω ότι στο εξής δε θα μπορώ ποτέ να έχω χαλαρή σχέση με το φαγητό. Αν αφεθώ, θα παχύνω. Δεν είναι καμιά φοβερή καταστροφή, είναι όμως ένα πρόβλημα». Ακόμη είπε πως «Στη σειρά Στο Πάρα Πέντε δε θεωρούσα ότι είχα πρόβλημα με τα κιλά μου. Με είχα συνηθίσει έτσι. Ένιωθα ότι έπρεπε να προσέξω λίγο, γιατί είχα αφεθεί, αλλά μέχρις εκεί. Γι’ αυτό όταν ξεκίνησα διατροφή, είχα πει ότι ήθελα να χάσω το πολύ 5 κιλά. Όμως, είδα ότι άντεχα στο πρόγραμμα, δε με καταπίεζε, μου άρεσε το αποτέλεσμα και το συνέχιζα. Ήταν και μια περίοδος της ζωής μου που είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Αυτό μου επέτρεπε να ασχολούμαι πιο πολύ με την ποιότητα της διατροφής μου και να μπορώ να τηρώ τη συχνότητα των γευμάτων, ενώ είχα και χρόνο να γυμνάζομαι. Το ότι τελικά τα κιλά έγιναν 11 μέσα σε 1 χρόνο προέκυψε μόνο του».

«Από τα 11 επέστρεψαν τα 5 κιλά και από τότε έχω αυξομειώσεις μέχρι 1- 2 κιλά».

Ακόμη μίλησε και για την ψυχική της υγεία, αποκαλύπτοντας πως«Τα τελευταία 5 χρόνια έχω κάνει το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου: την ψυχανάλυση. Δεν ξέρω αν άλλαξε πρώτα η σχέση μου με τους άλλους και μετά η σχέση με τον εαυτό μου, αλλά σίγουρα ο τρόπος σκέψης μου είναι πολύ διαφορετικός σήμερα». Πώς προέκυψε;«Αφορμή στάθηκαν οι κρίσεις πανικού. Την πρώτη φορά έγινε στο θέατρο, στη σκηνή και ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Δεν ήξερα τι μου συμβαίνει και τρόμαξα πάρα πολύ. Όταν το ξανάπαθα, άρχισα να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά και αποφάσισα ότι χρειαζόμουν ψυχανάλυση. Δε δίστασα καθόλου, άλλωστε οι μόνες επιλογές στο μηχανογραφικό μου στο λύκειο ήταν η ψυχολογία και η θεατρολογία».