Αθηνά Παντελίδη: "Θέλω να πάω να βρω το παιδί μου…"

Η σπαρακτική δήλωση της μάνας του Παντελίδη!

Η κυρία Αθηνά Παντελίδη είναι η μάνα, που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο. Είναι η γυναίκα που κρατιέται όρθια με φαρμεκευτική αγωγή! Είναι ο άνθρωπος που είχε δεθεί με τον Παντέλο τον γιο της, όπως τον έλεγε η ίδια, όσο κανένας άλλος! Από όλους τους ανθρώπους που της στάθηκαν δίπλα της ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν βγει να μιλήσουν, για το τί ακριβώς τους έλεγε η χαροκαμένη μάνα του Παντελίδη!

Σήμερα λοιπόν, βρήκε το θάρρος η Αντζελά Δημητρίου που μίλησε στο youweekly.gr και είπε πράγματα για την κ.Αθηνά πολύ προσωπικά που της τα εκμυστηρεύτηκε η ίδια λίγο μετά την κηδεία του γιου της!

Θέλω την άποψή σου για το φαινόμενο Παντελής Παντελίδης…
"Δεν τον είχα δει ποτέ από κοντά. Αυτό το παιδί είχε ένα μεγάλο άστρο, αυτό που κατάφερε μέσα σε πέντε χρόνια δεν ήταν εύκολο. Στην κηδεία του δεν πήγα για να κλάψω τον επώνυμο τραγουδιστή, πήγα για να κλάψω το μικρό παιδί που χάθηκε. Κλαίω κάθε μέρα όλα τα νιάτα που φεύγουν και από ασθένειες και από ατυχήματα. Έχω χάσει και εγώ έναν αδελφό από τροχαίο, δεν οδηγούσε, βέβαια, εκείνος, πήγε να περάσει τον δρόμο και τον πάτησε αυτοκίνητο. Όταν, λοιπόν, είδε η μάνα μου για τον Παντελίδη κόντεψα να τη χάσω, θυμήθηκε το δικό της παιδί. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά…"

Ήταν και πολύ αγαπητός στον κόσμο…
"Σίγουρα… Σαν την οικογένειά του, όμως, δεν θα τον κλάψει κανένας. Είχε 30.000 κόσμο στην κηδεία, θέλω να δω στα Σαράντα του Παντελή πόσοι θα πάνε για να τον θυμηθούν… Αυτήν τη μάνα του δεν την αφήνουν να ηρεμήσει και να κάτσει στον τάφο του, να του πει τα παράπονά της και να τον κλάψει όπως θέλει…"

Χειρίστηκαν πιστεύεις τα Μέσα σωστά πριν από το θάνατό του το τραγούδι του με τα Κατεχόμενα;
"Το 2000 που τραγούδησα στην Τουρκία κρατώντας τις δύο σημαίες, την ελληνική και την τούρκικη, τα κανάλια με ξέσκισαν και με έστειλαν στο νοσοκομείο. Ίσως αυτό το παιδί να μην είχε τόσο γερό στομάχι για να τ’ αντέξει όλα αυτά που του πρόσαψαν για το τραγούδι που έγραψε και να στενοχωρήθηκε τόσο που να έφυγε κι απ’ αυτό. Πού να ξέρεις; Μπορεί να μην είχε τη δύναμη να αντιμετωπίσει τον όχλο που αντιμετώπισα εγώ και μετά μου ζητούσαν συγγνώμη. Εγώ έδινα κουράγιο σ΄ αυτήν τη μάνα που μου έλεγε όταν την κρατούσα μέσα στην αγκαλιά μου, συνέχεια, ότι θέλει να πάει να τον βρει".