Αγάπη: Το ανεξήγητο αίσθημα με τα χίλια κεφάλαια!

Τι είναι στην πραγματικότητα;

Η εγγεγραμμένη ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια Χριστίνα Σορόκου, μας εξηγεί τι είναι αυτό που το λέμε Αγάπη. Οι πολλαπλές εξηγήσεις μπορούν να μας εξηγήσουν και τα γιατί μας;
Εκείνη λέει "δεν μ’ αγαπά". Αυτός απαντά «την λατρεύω αλλά ότι κάνω δεν είναι ποτέ αρκετό»…

Μήπως την λατρεύει αλλά όχι με τον τρόπο που θέλει η ίδια να αγαπηθεί;  Μήπως το τι εστί αγάπη για τον κάθε ένα από εμάς είναι κάτι διαφορετικό;  Μήπως στην τελική επιλέγουμε να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε αυτόν/αυτήν με τον/την οποία/ο ταιριάζει η ερμηνεία της αγάπης μας; 

Ο κάθε άνθρωπος θεωρεί τα διάφορα θέματα της ζωής απλά και αυτονόητα. Γι’ αυτό τον λόγο  πολλοί άνθρωποι έχουν την προσδοκία ότι και οι άλλοι γύρο τους βλέπουν και καταλαβαίνουν τα πράγματα με την ίδια οπτική. Ο κόσμος όμως είναι φτιαγμένος από πολλαπλές πραγματικότητες με τον κάθε ένα από εμάς να έχει την δική του πραγματικότητα. Γι’ αυτό τίποτα δεν είναι αυτονόητο … τίποτα δεν είναι θέμα «κοινής λογικής». 

Ο Τολστόι, αναφέρει ότι η  αγάπη είναι «η ανιδιοτελής αφοσίωση του ενός προς τον άλλον». Με βάση τη βιοχημεία και τη φυσική, η αγάπη είναι ένα βιοχημικό φαινόμενο, μια μόνιμη έντονη νευρολογική κατάσταση. Η Αγάπη παράγει το εσωτερικό βιολογικό μας φαρμακείο, all natural, της ζωής. Αυτό συμβαίνει γιατί το συναίσθημα της αγάπης είναι υπεύθυνο για την παραγωγή των ορμονών ευτυχίας και αγάπης όπως οι φερομόνες, τη ντοπαμίνη, τη νορεπινεφρίνη, τη σεροτονίνη, την ωκυτοκίνη αλλά και τη βαζοπρεσίνη.

Έχοντας αυτά υπόψη, η αγάπη μπορεί να θεωρηθεί και μηχανισμός επιβίωσης. Δηλαδή, ως ανθρώπινα όντα, χρειαζόμαστε αυτή την «αγάπη» και τις μακρόχρονες σχέσεις, για να στηρίξουν και να υποστηρίξουν την ανάγκη μας για αλληλοϋπεράσπιση, για συναισθηματική ασφάλεια αλλά και για την προστασία, τόσο τη δική μας όσο και των παιδιών μας.

Την αγάπη την βιώνουμε και αυτό που ονομάζουμε αγάπη χρειάζεται χρόνο για να δημιουργηθεί. Στην πορεία του χρόνου φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από ένα δυνατό συναίσθημα. Αν δούμε το θέμα από μια φιλοσοφική οπτική, η αγάπη δεν είναι ένα πράγμα. Συχνά παρουσιάζεται απρόσμενα στη ζωή μας και αυτή η ευχάριστη έκπληξη μας κατακλύζει με ευτυχία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια ευγενής και παθιασμένη δέσμευση πολλών συναισθημάτων προς τον άνθρωπο μας. Από μια ψυχολογική οπτική (και αυτή η οπτική είναι μόνο μια από τις πολλές οπτικές) η αγάπη χρειάζεται εμάς πρώτα να αγαπήσουμε το εαυτό μας σε όλο του το μεγαλείο (με τα αρνητικά και τα θετικά μας). Επίσης η αγάπη χρειάζεται να είμαστε συνειδητοποιημένοι για το πώς εμείς αγαπάμε τον εαυτό μας! Μόνο έτσι θα  μπορέσουμε να έχουμε υπομονή και κατανόηση με τα συναισθήματά των άλλων. Φυσικά το κατανοώ δεν σημαίνει δικαιολογώ!

Η αγάπη δεν ισούται με την επιθυμία ούτε και με το πάθος… αυτά είναι έντονα συναισθήματα, συνήθως μικρής διάρκειας. Η αγάπη όμως είναι μια ΕΠΙΛΟΓΗ! Γι’ αυτή την επιλογή αναζητάμε τον ένα και μοναδικό άνθρωπο, του οποίου θα προσφέρουμε αλλά και θα μας προσφέρει τρυφερότητα, ζεστασιά, προστασία, κατανόηση,  συναισθηματική ασφάλεια και ευτυχία. Φυσικά, όταν σκεφτόμαστε και ονειρευόμαστε την ιδανική σχέση τείνουμε να εξιδανικεύουμε την σχέση, τον/την σύντροφο μας και ταυτόχρονα την ίδια την αγάπη. Αυτή η εξιδανίκευση είναι και ένας παράγοντας απογοήτευσης με πολλές επιπτώσεις μιας και δημιουργεί παγίδα για χωρισμό!

Μόνο αν εμείς επιλέξουμε να καλλιεργούμε και να εξελίσσουμε την σχέση μας μπορεί η αγάπη μας να υπάρξει στην καθημερινή μας ζωή μαζί με την ρουτίνα, τα καθημερινά προβλήματα κτλ. Πολλές φορές στην καθημερινότητα μας δεν δίνουμε σε καθημερινή βάση την πρέπουσα σημασία σε κάποια σημαντικά θέματα … άλλες φορές κάποια άλλα θέματα θεωρούμε ασήμαντα (άσχετα με το πως τα βλέπει και τα νοιώθει το ταίρι μας), άλλα τα μεγεθύνουμε και τους επιτρέπουμε να εξουσιάζουν τη ζωή μας. Συνεπώς έχουμε δημιουργήσει το χάος και συνεχώς ζητάμε και θέλουμε περισσότερα! Γκρινιάζουμε και στο τέλος απλά δημιουργούμε επιπρόσθετο χάος και συναισθηματική κούραση. Όλα αυτά γιατί τα δυο ανεξάρτητα άτομα, με την δική τους προσωπικότητα, πιστεύω και παρελθόν, ξέχασαν να υπάρχουν σαν ένα, έτσι ώστε να λειτουργούν μαζί, σαν μια οντότητα . Γι’ αυτό και ΑΝ επιλέξουμε τον εγωισμό αντί την αγάπη, τρέχα γύρευε!

Καλλιεργούμε την αγάπη μέσα από το παρών μας! Σωματικά, συναισθηματικά, ψυχικά αλλά και πνευματικά!  Σημειώνεται ότι εάν η αγάπη μας πληγώνει το ταίρι μας, τότε δεν είναι αγάπη… τουλάχιστον δεν είναι συμβατή η αγάπη μας με τις δικές του/της ανάγκες αγάπης. Σίγουρα καμία αγάπη δεν είναι τέλεια. Οκ. Στο Χόλυγουντ, ναι!  Η ιδανική αγάπη υπάρχει στον κινηματογράφο και η αγάπη νικάει τα πάντα. Στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει! Η αγάπη δεν είναι αρκετή για να μπορέσει να υπερπηδήσει τα πάντα. Η πραγματική αγάπη υπάρχει μαζί με την ρουτίνα, τα προβλήματα και τη βαρεμάρα. Ο υγιείς συμβιβασμός είναι το κλειδί για την ύπαρξη της αγάπης αλλά και της ευτυχίας.

Η αγάπη απαιτεί συναισθηματική δέσμευση. Χωρίς την δέσμευση αυτή, είναι πολύ πιθανόν το συναίσθημα μας, απλά να αντιπροσωπεύει ένα ενθουσιασμό. Ο ενθουσιασμός και το πάθος δεν θα αντισταθούν στους χίλιους πειρασμούς που πάντοτε θα υπάρχουν. Η αληθινή αγάπη δεν μας αφήνει να αναρωτιόμαστε αν  κάπου κάπως κάποτε μπορεί να «υπάρχει κάποιος καλύτερος’ για εμάς». Τα «ξόρκια» των δυσκολιών  βρίσκονται στα συναισθήματα, στην πίστη και στο «θέλω» μας. Το πραγματικό ελιξίριο της ευτυχίας βρίσκεται στην καρδιά μας.
Η επιλογή είναι δική μας και μόνο!

Χριστίνα Φ. Σορόκου

Εγγεγραμμένη Συμβουλευτική Ψυχολόγος και Ανθρωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια

ΜΑ Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές, Solution Focused Cert.

Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Ψυχομετρικής