Παχυσαρκία στην Κύπρο

Τα συμπεράσματα του 7ου Κυπριακού Συνεδρίου Διαιτολογίας-Διατροφής.

Πολυπαραγοντικό πρόβλημα η παχυσαρκία, το συμπέρασμα του 7ου Κυπριακού Συνεδρίου Διαιτολογίας-Διατροφής.

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το 7ο Κυπριακό Συνέδριο Διαιτολογίας-Διατροφής του Συνδέσμου Διαιτολόγων Κύπρου στη Λευκωσία. Συμμετείχαν 200 επιστήμονες υγείας και διατροφής από όλη την Κύπρο, οι οποίοι παρακολούθησαν περισσότερες από 30 ομιλίες και παρουσιάσεις μιας ευρείας γκάμας θεμάτων για τη διατροφή. Το θέμα του φετινού συνεδρίου ήταν “Diet therapy: Nutrition throughout the field of healthcare”. Κατά τη διάρκεια των τριών ημερών των εργασιών του συνεδρίου, Κύπριοι αλλά και ξένοι επιστήμονες κάλυψαν σειρά διατροφικών θεμάτων όπως: Διαχείριση βάρους και μεταβολικές παθήσεις, Διατροφή και καρδιαγγειακά νοσήματα, Διατροφή και καρκίνος, Διατροφή και υγεία του γαστρεντερικού συστήματος, Διατροφικές πολιτικές για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και άλλα.

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ενότητες του συνεδρίου αφορούσε στις διατροφικές πολιτικές για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και το ρόλο των προγραμμάτων παρέμβασης στην κοινότητα. Το θέμα παρουσιάστηκε από τον Καθηγητή Διατροφής του Ανθρώπου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Αντώνη Ζαμπέλα και τον Δρ. Γρηγόρη Ρίσβα, Διαιτολόγο – Διατροφολόγο Δημόσιας Υγείας και Πρόεδρο του Πανελληνίου Συλλόγου Διαιτολόγων – Διατροφολόγων.

«Η παχυσαρκία είναι ένα υπαρκτό, πολύ σοβαρό, ωστόσο πολυπαραγοντικό πρόβλημα, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει μία και μοναδική αιτία που να ευθύνεται για την εμφάνιση ή ακόμα και την αυξανόμενη τάση του. Εξάλλου, εάν οφειλόταν σε ένα μεμονωμένο παράγοντα ή στην κατανάλωση ενός συγκεκριμένου τροφίμου ή συστατικού, τότε η λύση θα ήταν πολύ απλή και το πρόβλημα θα είχε ήδη αντιμετωπιστεί» σημείωσε ο κος Ζαμπέλας. Παράλληλα, τόνισε ότι «Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας δεν είναι ρόλος ενός μόνο φορέα. Αντίθετα, απαιτείται η ένωση δυνάμεων πολλών εταίρων όπως είναι η Πολιτεία, το εκπαιδευτικό σύστημα, η οικογένεια ακόμα και η ιδιωτική πρωτοβουλία».

Στη συνέχεια, ο καθηγητής κος Ζαμπέλας εξήγησε: «Αυτό που απαιτείται από πλευράς διατροφικής πολιτικής είναι αλλαγή του αγροτικού μοντέλου, εκπαίδευση γονέων, προγράμματα για την προώθηση της σωματικής δραστηριότητας στα παιδιά, ενημέρωση του κόσμου για να κάνει σωστές επιλογές, σωστή επισήμανση στα τρόφιμα και αξιοποίηση του μεσογειακού μοντέλου διατροφής. Το πρόβλημα της παχυσαρκίας δεν λύνεται με την επιβολή φόρων στα τρόφιμα ή σε επιμέρους συστατικά, όπως για παράδειγμα το λίπος ή τη ζάχαρη. Σε πολλές μελέτες έχει φανεί πως το μέτρο της φορολόγησης δεν έχει ιδιαίτερο αποτέλεσμα ούτε στις διατροφικές μας επιλογές ούτε στο σωματικό βάρος, αντίθετα είναι αρκετά επικίνδυνη λύση γιατί θα έχει αρνητικά αποτελέσματα στα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα».

Ο συνολικός τρόπος ζωής μας είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που έχει άμεση σχέση με την εκδήλωση της παχυσαρκίας. Ο Δρ. Ρίσβας σε παράδειγμά του ανέφερε «Σειρά μελετών μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η αύξηση της παχυσαρκίας σχετίζεται με την αύξηση της συνολικής θερμιδικής πρόσληψης σε συνδυασμό με τη μείωση της σωματικής δραστηριότητας και την αύξηση της καθιστικής ζωής μπροστά στην τηλεόραση και τον υπολογιστή. Με άλλα λόγια, οφείλεται στη διαταραχή του ενεργειακού ισοζυγίου (οι θερμίδες που προσλαμβάνουμε μέσω της τροφής ξεπερνούν αυτές που ξοδεύει το σώμα μας)».

Ο Δρ. Ρίσβας ανέδειξε στην παρουσίασή του τη ραγδαία αύξηση του προβλήματος της παχυσαρκίας, τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες, γεγονός που προβάλλει την ανάγκη εύρεσης κατάλληλων λύσεων. Για την αντιμετώπισή του φαινομένου, ο Δρ. Ρίσβας εξήγησε ότι: «Είναι απαραίτητη η διεξαγωγή προγραμμάτων εκπαίδευσης με σκοπό τη βελτίωση των διατροφικών συνηθειών και την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας των πολιτών, σε επίπεδο κοινότητας, όπως στο σχολείο, στους χώρους εργασίας ή στους δήμους. Τα προγράμματα παρέμβασης και διατροφικής εκπαίδευσης, αν περιλαμβάνουν και ενεργοποιούν όλη την οικογένεια, κρίνονται ιδιαίτερα αποτελεσματικά και φαίνεται ότι μπορούν να έχουν ένα καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Η αλλαγή δεν έρχεται άμεσα, αντίθετα απαιτεί αργά αλλά σταθερά βήματα».

Το συμπέρασμα των ομιλητών και κατ’ επέκταση του συνεδρίου, είναι ότι, παρά την ανησυχητική αύξηση του φαινομένου, η επιστημονική κοινότητα επιβεβαιώνει ότι η παχυσαρκία μπορεί να μειωθεί με τις κατάλληλες και σωστά οργανωμένες διατροφικές πολιτικές καθώς και με προγράμματα παρέμβασης με σκοπό την αλλαγή των συνηθειών διατροφής και σωματικής δραστηριότητας.