Χάρης Σάββα: “Θεωρείτο ταμπού για ένα αγόρι ο χορός”

Ο επιτυχημένος χορογράφος μοιράζεται τις πιο έντονες στιγμές του

Έζησε τη χρυσή εποχή της τηλεόρασης και των νυχτερινών μαγαζιών στην Αθήνα και συνεργάστηκε µε κορυφαίους καλλιτέχνες. Ο Χάρης Σάββας, που χορογράφησε τα 11α Βραβεία Madame Figaro Γυναίκες της Χρονιάς, είναι ένας δημιουργός της νέας εποχής!

ΜΕ ΤΟ ΧΟΡΟ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ από το 1998. Η πρώτη µου δουλειά ήταν στο Μπράβο της Ρούλας Κοροµηλά, όταν έκανε ρεκόρ τηλεθέασης στην Ελλάδα. Ήµουν θυµάµαι ο µοναδικός Κύπριος χορευτής που άρχιζε να κάνει τα πρώτα του βήµατα στην ελληνική showbiz. Ήταν ευλογία για µένα το γεγονός, ότι κατάφερα να κάνω το χόµπι µου… επάγγελµα.

ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ που µε καθόρισαν για διαφορετικούς λόγους η κάθε µία. Η πρώτη ήταν εκείνη µε την Άννα Βίσση σε συναυλίες στην Αυστραλία. Μια εµπειρία που συνδυάστηκε µε ένα ταξίδι ζωής. Επίσης σηµαντική ήταν η συµµετοχή µου στις παραστάσεις της Λυρικής Σκηνής Αθηνών, όπου µου δόθηκε η ευκαιρία να συνδυάσω το χορό µε την υποκριτική. Η τρίτη, ήταν η ενασχόλησή µου µε τη Γιουροβίζιον. Το 2001 ως χορογράφος των Antique που εκπροσώπησαν την Ελλάδα µε το I Would Die For You και το 2011 επί σκηνής πλαισιώνοντας την τραγουδίστρια Emy από την Αρµενία µε το τραγούδι Boom- Boom.

BΡΑΒΕΙΑ MADAME FIGARO ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ Κάθε καινούργιο project είναι µία νέα πρόκληση, γι' αυτό και τα βραβεία ήταν µία αφορµή για να αποδώσω καλλιτεχνικά τη γυναίκα και το πώς έχει διαµορφωθεί η γυναικεία µορφή µέσα από τον πολυδιάστατό της ρόλο. Η όλη εµπειρία ήταν συγκλονιστική και έχοντας βιώσει από κοντά πολλές απονοµές βραβείων στο εξωτερικό, οµολογώ ότι η διοργάνωση δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από πλευράς επαγγελµατισµού και οργάνωσης.

ΜΕ ΤΟ ΦΩΚΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΝΟ που είχε την καλλιτεχνική διεύθυνση των βραβείων µάς δένει µία φιλία και συνεργασία που χρονολογείται από το 1998, όταν µετακόµισα στην Αθήνα.

CHARIS SAVVAS DANCE STUDIO Είναι το δικό µου στούντιο χορού, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2012 στο ∆άλι. Είναι ένας ζεστός χώρος, όπου ενήλικες βρίσκουν καταφύγιο προσωπικής έκφρασης µέσω του χορού και της εκγύµνασης. Επίσης παιδιά τεσσάρων ετών και άνω εξοικειώνονται µε το χορό και έχουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν και να εξελίξουν το ταλέντο τους. Στο studio διδάσκονται µοντέρνος χορός, µπαλέτο, θεατρική έκφραση, yoga κ.ά.

Η ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ ∆ιαφορετικά βλέπει τα πράγµατα ένας χορογράφος, διαφορετικά ένα χορευτής. Ο χορογράφος οραµατίζεται, συνθέτει, δηµιουργεί. Είµαι τόσο χορτασµένος ως χορευτής που στην πραγµατικότητα απολαµβάνω την ιδιότητα του χορογράφου. Βεβαίως το να χορογραφείς είναι πολύ πιο αγχώδες επειδή η σύνθεση, το δηµιούργηµά σου επαφίεται εκτελεστικά σε τρίτους, τους χορευτές. Οµολογώ όµως πως αισθάνοµαι πιο δηµιουργικός όταν χορογραφώ.

Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Έχει αρχίσει να εξελίσσεται σε σχέση µε το παρελθόν. Ολοένα και περισσότερα παιδιά ασχολούνται µε το χορό είτε ερασιτεχνικά, είτε πιο σοβαρά µε σκοπό να σπουδάσουν το αντικείµενο. Στη δική µου εποχή αυτό θεωρείτο ταµπού. Ειδικά για ένα αγόρι, το να τολµήσει, να σπουδάσει και να ασχοληθεί επαγγελµατικά µε το χορό ήταν κάτι πρωτόγνωρο.

Η ΠΙΟ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΣΤΙΓΜΗ είναι αυτή που δεν έχει έρθει ακόµη. Αυτό όµως που µπορώ να πω µε σιγουριά είναι ότι είχα την τύχη µέχρι στιγµής να κάνω επαγγελµατικά, πράγµατα για τα οποία αισθάνοµαι περηφάνια και τα οποία ποτέ δεν φανταζόµουν όταν ξεκινούσα.

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ∆Ο ετοιµάζω την παράσταση του στούντιό µου The Sound of Cinema µε πηγή έµπνευσης τα soundtracks ταινιών του διεθνούς κινηµατογράφου από τη δεκαετία του '40 έως σήµερα. Το σενάριο και η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του ∆ηµήτρη Τσακάλα.

ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, βλέπω και θέλω να αισθάνοµαι µόνον ηρεµία. Όταν έχεις χορτάσει τα φώτα, το βουητό και την έκθεση, το µόνο που αποζητάς όταν κλείσει η πόρτα του σπιτιού σου είναι η προσωπική γαλήνη και µια αγκαλιά να σε υποδεχτεί!  Είναι το δικό µου studio χορού, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2012 στο ∆άλι. Είναι ένας ζεστός χώρος, όπου ενήλικες βρίσκουν καταφύγιο προσωπικής έκφρασης µέσω του χορού και της εκγύµνασης. Επίσης παιδιά τεσσάρων ετών και άνω εξοικειώνονται µε το χορό και έχουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν και να εξελίξουν το ταλέντο τους. Στο studio διδάσκονται µοντέρνος χορός, µπαλέτο, θεατρική έκφραση, yoga κ.ά.

Η ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΙΑ είναι µια φυσική εξέλιξη ενός χορευτή, καθώς µεγαλώνοντας δεν υπάρχουν οι φυσικές αντοχές των είκοσί µας χρόνων. Προϋποθέτει βέβαια και άλλες ικανότητες όπως επικοινωνία, αµεσότητα και υποµονή.

ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΙΑΣ νιώθω να απελευθερώνοµα. Αφήνοµαι στο δικό µου µικρόκοσµο και προσπαθώ να µεταδώσω το «µέσα» µου. Είναι ψυχοθεραπευτικό. Η δε επαφή µε µικρά παιδιά µε διδάσκει κάθε µέρα καινούργια πράγµατα, είναι κάτι µαγικό.

Η ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ ∆ιαφορετικά βλέπει τα πράγµατα ένας χορογράφος, διαφορετικά ένα χορευτής. Ο χορογράφος οραµατίζεται, συνθέτει, δηµιουργεί. Είµαι τόσο χορτασµένος ως χορευτής που στην πραγµατικότητα απολαµβάνω την ιδιότητα του χορογράφου. Βεβαίως το να χορογραφείς είναι πολύ πιο αγχώδες επειδή η σύνθεση, το δηµιούργηµά σου επαφίεται εκτελεστικά σε τρίτους, τους χορευτές. Έχεις την αγωνία του συνόλου, της αρµονίας, του δεσίµατος. Σε ενδιαφέρει να αποδοθεί σωστά αυτό που έχεις εµπνευστεί. Οµολογώ όµως πως αισθάνοµαι πιο δηµιουργικός όταν χορογραφώ.

Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Έχει αρχίσει να εξελίσσεται σε σχέση µε το παρελθόν. Ολοένα και περισσότερα παιδιά ασχολούνται µε το χορό είτε ερασιτεχνικά, είτε πιο σοβαρά µε σκοπό να σπουδάσουν το αντικείµενο. Στη δική µου εποχή αυτό θεωρείτο ταµπού. Ειδικά για ένα αγόρι, το να τολµήσει, να σπουδάσει και να ασχοληθεί επαγγελµατικά µε το χορό ήταν κάτι πρωτόγνωρο.

Η ΠΙΟ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΣΤΙΓΜΗ είναι αυτή που δεν έχει έρθει ακόµη. Αυτό όµως που µπορώ να πω µε σιγουριά είναι ότι είχα την τύχη µέχρι στιγµής να κάνω επαγγελµατικά, πράγµατα για τα οποία αισθάνοµαι περηφάνια και τα οποία ποτέ δεν φανταζόµουν όταν ξεκινούσα.

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ∆Ο ετοιµάζω την παράσταση του στούντιό µου The Sound of Cinema µε πηγή έµπνευσης τα soundtracks ταινιών του διεθνούς κινηµατογράφου από τη δεκαετία του '40 έως σήµερα. Το σενάριο και η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του ∆ηµήτρη Τσακάλα.

ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, βλέπω και θέλω να αισθάνοµαι µόνον ηρεµία. Όταν έχεις χορτάσει τα φώτα, το βουητό και την έκθεση, το µόνο που αποζητάς όταν κλείσει η πόρτα του σπιτιού σου είναι προσωπική γαλήνη και µια αγκαλιά να σε υποδεχτεί!

Πηγή: Madame Figaro Ιουνίου, 2016